Η άλλη όψη των καταλήψεων…

Οι καταλήψεις σε ορισμένα κτήρια του κέντρου της Αθήνας, συνήθως σε δημόσιου χαρακτήρα και ενδιαφέροντος χώρους, αποτελούν τις τελευταίες ημέρες σημείο πολιτικής-κομματικής αντιπαράθεσης. Τελευταίο κρούσμα επέμβασης σε ένα από τα αυτοδιαχειριζόμενα στέκια του κέντρου το οίκημα της οδού Λέλας Καραγιάννη στην Κυψέλη.

Είναι εύκολο να κολλήσεις την ετικέτα της ανομίας και της ταύτισης με ενέργειες πολιτικής βίας συγκεκριμένων χώρων όπως η κατάληψη

στη Λ. Καραγιάννη, όμως, στην πραγματικότητα θέλει μεγαλύτερη ευρύτητα σκέψης για να κρίνεις αυτό που συμβαίνει στην καθημερινότητα εκεί. Δεν είναι, βέβαια, όλες οι περιπτώσεις ίδιες και κάθε τέτοια πολύχρονη ή ολιγόχρονη θέλει αναλυτική εξέταση για το αν πρόσφερε ή ακόμα προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο ή όχι και σε αυτή την κριτική λόγω έχουν και οι σε κάθε τέτοια περίπτωση περίοικοι και αποδέκτες της λειτουργίας τέτοιων στεκιών. Άλλωστε, τέτοιοι χώροι υπάρχουν σε όλη την Ευρώπη, πολλές φορές υπό μορφή άτυπης ή και με διάφορους τρόπους θεσμισμένης αναγνώρισης από την οργανωμένοι κοινωνία και τους όργανα που την εκπροσωπούν σε τοπικό και κεντρικό επίπεδο.

Στην προκειμένη περίπτωση, δεν είναι προς απόκρυψη ότι για το αυτοδιαχειοριζόμενο στέκι της οδού Λ. Καραγιάννη υπάρχουν μαρτυρίες για δράση του ιδιαίτερα ωφέλιμη στην τοπική κοινωνία, στους κατοίκους των υποβαθμισμένων γειτονιών της Κυψέλης. Πολλές δράσεις κοινωνικού χαρακτήρα αναφέρονται, με κορυφαίες εκείνες που αφορούν στα παιδιά. Αυτό μαρτυράται κι από το σχετικό φωτογραφικό υλικό που προέρχεται από πραγματοποιηθείσα εκδήλωση για κοινωνικοποίηση των παιδιών, κι όλα αυτά βέβαια με όρους προσφοράς από τους λειτουργούντες το στέκι και χωρίς καθόλου χρεώσεις προς όφελος των μη εχόντων και κάθε γονιού και του παιδιού του.

Τα πράγματα δεν έχουν μόνο μία όψη, ούτε όλα πρέπει να θυσιάζονται στο βωμό των πολιτικών αντεγκλήσεων και των κομματικών «χαρτοπόλεμων» προς άγρα ψήφων για την κατάκτηση της εξουσίας. Άλλο το ζήτημα της πολιτικής βίας και του κινδύνου γενικευμένης ανομίας και άλλο η τύχη και η προσφορά στο κοινωνικό σύνολο του οικήματος αυτοδιαχειριζόμενου στεκιού επί της Λ. Καραγιάννη και άλλων, ολιγάριθμων πάντως, τέτοιων στεκιών του κέντρου της Αθήνας και όχι μόνο.

Η περίπτωση της κατάληψης της Λ. Καραγιάννη με τα δείγματα προσφοράς της δείχνει ότι χρειάζεται μεγάλη προσοχή στις γενικεύσεις, καθώς πολλές φορές… θανατώνουν την ουσία!