Απόψεις | Ο στόχος του Βενιζέλου, οι κουκούλες του Σαμαρά & η αμηχανία της αριστεράς

Πλούσια η πολιτική επικαιρότητα το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε από άποψη θεμάτων, την ίδια στιγμή όμως υπάρχει παντελής έλλειψη καινοτόμων ιδεών, θέσεων και προτάσεων. Ας τα πάρουμε όμως με την σειρά.

Στο ΠΑΣΟΚ ο κ. Βενιζέλος αναδείχτηκε μοναδικός υποψήφιος πρόεδρος του Κινήματος, την ίδια στιγμή που οι κ.κ. Παπουτσής και Τζουμάκας δεν κατάφεραν να συγκεντρώσουν τις απαιτούμενες 94 υπογραφές των μελών του Εθνικού Συμβουλίου. Έτσι τα μέλη

και οι φίλοι του ΠΑΣΟΚ θα κληθούν την ερχόμενη Κυριακή να επιλέξουν μεταξύ του κ. Βενιζέλου και του… λευκού! Κατά την γνώμη μου, υπάρχουν δύο καταστάσεις άξιες σχολιασμού στο ΠΑΣΟΚ. Η πρώτη είναι ότι τώρα θυμήθηκαν το καταστατικό του κόμματος και αποφάσισαν να το εφαρμόσουν για τις υποψηφιότητες των κ.κ. Παπουτσή και Τζουμάκα επιβάλλοντάς τους να συγκεντρώσουν το προβλεπόμενο αριθμό του ενός τετάρτου των 375 μελών του Εθνικού Συμβουλίου. Σύμφωνα με τον κ. Λοβέρδο η λογική του ενός υποψηφίου επιβαλλόταν διότι «Αν το ΠΑΣΟΚ πήγαινε τσακωμένο στις κάλπες, ο νικητής θα παραλάμβανε ένα πτώμα, με την υποχρέωση να πάει να το θάψει», δεν ξέρω όμως κατά πόσο ένα κόμμα εξουσίας προστατεύεται με την λογική του ενός υποψηφίου και όχι της αντιπαράθεσης θέσεων ή ακόμα  και ιδεολογιών. Η δεύτερη κατάσταση, είναι η παντελής έλλειψη θέσεων και προτάσεων από πλευράς του κ. Βενιζέλου στην ομιλία του. Ο κ. Βενιζέλος αρκέστηκε απλά να πει ότι πάει για νίκη στις εκλογές, πράγμα που αμφιβάλλω αν και ο ίδιος ακόμα το πιστεύει.

Όσον αφορά την ΝΔ ο κ. Σαμαράς σε ομιλία του στην Πολιτική Γραμματεία του κόμματος ξεκαθάρισε ότι στόχος του είναι αυτοδυναμία, ενώ αρνήθηκε τη δημιουργία Κυβέρνησης συνεργασίας σε περίπτωση που δεν τα καταφέρει, αφού θέλει να συγκροτήσει ένα μικρό επιτελικό σχήμα και η συνεργασία περισσότερων κομμάτων το εμποδίζει. Και στην περίπτωση του κ. Σαμαρά υπάρχει παντελής έλλειψη θέσεων και πολιτικών, αφού θεωρώ ότι οι 3 στόχοι που έθεσε περί ανάκαμψης, αποκατάστασης των αδικιών και ασφάλειας των πολιτών είναι απλά προτάσεις για λαϊκή κατανάλωση, οι οποίες δεν απηχούν καθόλου τα προβλήματα των ελλήνων πολιτών. Επίσης γίνεται σαφές ότι ο κ. Σαμαράς εγκαταλείπει το χώρο του Κέντρου και στρέφεται ξανά προς την Λαϊκή Δεξιά, πράγμα το οποίο αποδεικνύεται κυρίως από την ενσωμάτωση των κ.κ. Βορίδη και Γεωργιάδη, καθώς και από λαϊκίστικες υποσχέσεις περί κουκούλων και κουκουλοφόρων. Τέλος, αμφιβάλλω για το κατά πόσο θα πάει σε νέες εκλογές αν δεν καταφέρει να κερδίσει την αυτοδυναμία, καθώς τόσο η Τρόικα όσο και η εγχώρια ελίτ δεν θέλουν μια πολυδάπανη και χρονοβόρα εκλογική κούρσα, ενώ είναι αβέβαιο και το κατά πόσο ο ελληνικός λαός θα εμπιστευτεί ξανά τα παραδοσιακά κόμματα εξουσίας.

Στο ΛΑΟΣ, προσπαθούν να καταλάβουν το τι τους συνέβη μετά την ψήφιση του νέου Μνημονίου, ενώ εδώ ταιριάζει και η παροιμία ότι πήγαν για μαλλί και βγήκαν κουρεμένοι… Το μεγαλύτερο όμως αίνιγμα είναι αυτό της Αριστεράς. Την στιγμή που υπάρχει ελεύθερο έδαφος για την αριστερά, αυτή δείχνει να φοβάται τις ευθύνες της εξουσίας. Τα