Neolaia Θέμα | Τι φταίει για την κατάντια της χώρας;

Απόδοση ευθυνών για τη δυσβάσταχτη κληρονομιά που αφήνει η Ελλάδα στη νέα γενιά της

Οι εκδοχές που επικρατούν για τα αίτια της κρίσης και της σύγχρονης νεοελληνικής παρακμής πολλές και ποικίλες. Οι κακές νοοτροπίες της μεταπολίτευσης, το «προπατορικό αμάρτημα» της ανάπτυξης του ελληνικού έθνους – κράτους σε οθωμανικά πρότυπα, η αγάπη στον ατομικισμό και η για διάφορους λόγους διαχρονική ροπή στη διαφθορά του νεοέλληνα, κι η λαιμαργία των εγχώριων και

διεθνών κεφαλαιοκρατών, αποτελούν μαζί με αρκετές άλλες σημαντικές αιτίες, συνιστώσες του σημερινού ελληνικού δυσεπίλυτου προβλήματος.

Τι είναι, όμως, εκείνο που πειστικότερα από όλα τα απαντά το «τρικουπικό» σύγχρονο «Τις ταίει» για την κατάντια των ημερών μας και τη δυσβάσταχτη κληρονομιά που παραλαμβάνει η νέα γενιά του τόπου. Ειδικοί αναλυτές και επιστήμονες τοποθετούνται:

Θόδωρος Τσίκας, Πολιτικός Επιστήμονας – Διεθνολόγος, Στέλεχος του ΠΑΣΟΚ

Ατομισμός και συντεχνιασμός δεν επέτρεψαν συλλογική προσπάθεια αντιστροφής

Οι αιτίες της σημερινής κατάστασης είναι πολλές. «Εύκολες» απαντήσεις, ισοπεδωτικοί χαρακτηρισμοί, αφοριστικές εξηγήσεις, όχι μόνο δεν εξηγούν το πρόβλημα, αλλά ταιριάζουν στη νοοτροπία που μας οδήγησε εδώ.

Από τη μεταπολίτευση του 1974 πορευτήκαμε χωρίς σαφές και μακροπρόθεσμο σχέδιο με συμμετοχή της κοινωνίας και τακτικό, θεσμικό έλεγχο ως προς την εφαρμογή του. Όποτε, κατά περιόδους, υπήρξαν προσπάθειες με οργάνωση και αποτελέσματα, έγιναν «από τα πάνω»,αποκλειστικά. Η κύρια πρακτική ήταν οι πελατειακές εξυπηρετήσεις. Οι πολιτικές ηγεσίες «εξαγόραζαν» την παραμονή στην εξουσία και οι πολίτες έδιναν, ως αντάλλαγμα, στήριξη ή ανοχή. Αυτό το πλέγμα συναλλαγής οδήγησε σε ιδιότυπη συναίνεση στις ακολουθούμενες πρακτικές, όσο ήταν αμοιβαία επωφελείς. Όταν ακρίβυνε ο δανεισμός του αναγκαίου χρήματος, ο ατομισμός και ο συντεχνιασμός δεν επέτρεψαν συλλογική προσπάθεια αντιστροφής.

Όσοι ωφελήθηκαν από τη «μοιρασιά», άρχισαν να αντιδρούν στις αναγκαίες αλλαγές. Αλλά μόνο η απαλλαγή από αναχρονιστικές δομές και παρωχημένες νοοτροπίες, και όχι φυσικά η διατήρηση τους, μπορεί να δώσει διέξοδο.

Σταύρος Μαυρογένης, Διεθνολόγος

Η απουσία παραγωγικής και ευσυνείδητης αστικής τάξης…

Σχεδόν 140 χρόνια έχουν περάσει από τα «Λαυριακά», το πρώτο μεγάλο οικονομικό σκάνδαλο που συγκλόνισε την Ελλάδα και αποτέλεσε υπόδειγμα διαπλοκής της οικονομικής και πολιτικής ελίτ, με μεγάλο κερδισμένο τον μετέπειτα εθνικό ευεργέτη Ανδρέα Συγγρό. Πολλοί σήμερα κατηγορούν το πνεύμα της μεταπολίτευσης για τη δραματική κατάσταση της χώρας και τη ναρκοθέτηση των φιλοδοξιών της νέας γενιάς. Είναι

ακριβώς οι ίδιοι οι οποίοι την περίοδο πριν την τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων μιλούσαν για το καλύτερο επίπεδο δημοκρατικών λειτουργιών που είχε ποτέ διασφαλίσει ο τόπος.

Μέσα σε λίγα χρόνια όμως τα επικοινωνιακά τεχνάσματα απέτυχαν, η διεθνής οικονομική κρίση επέδρασε καταλυτικά και οι αδυναμίες του πολιτικοοικονομικού συστήματος βγήκαν στην επιφάνεια. Αδυνα