Το βυσματικό δίκαιο έφερε το πτωχευτικό δίκαιο

Γράφει «Ο ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ»

Όταν δούμε τα πράγματα, χωρίς παρωπίδες και κομματικούς φανατισμούς, διαπιστώνουμε ότι οι θεσμοί και όλες οι κοινωνικές λειτουργίες καταρρέουν. Κατάρρευση είναι αυτό που συμβαίνει γύρω μας, και σαν κατάρρευση πρέπει να το αντιμετωπίσουμε. Όμως αν πέσει το οικοδόμημα δίχως να υπάρχει πρόταση, τότε τα λαϊκά δικαστήρια περιμένουν στην γωνία, κι έτσι όπως είναι ο....
κόσμος οργισμένος, θα μας πάρει όλους η μπάλα μαζί (υπευθύνους ή ανεύθυνους, καλούς ή κακούς).
Το ζητούμενο για την δημοκρατία μας την τωρινή στιγμή, είναι να φτιάξει ενημερωμένους και μορφωμένους πολίτες, οι οποίοι ψηφίζουν κάτω από πλήρη συνείδηση των όσων διαδραματίζονται στον τόπο μας. Ακόμα και άμεση δημοκρατία να έχουμε μαζί με λαϊκή κυριαρχία, αν ο λαός δεν έχει παιδεία και μόρφωση, δεν θ' αλλάξει τίποτα. Η απελευθέρωση του πολιτικού απ' το ρουσφέτι και η ελευθερία των πολιτών στην αγορά εργασίας δίχως κομματικούς διορισμούς, θα άλλαζαν την κατάσταση. Η δυνατότητα του πολίτη να επιλέξει τον άξιο και τον ικανό για την διακυβέρνηση του κράτους, αυτό θ' άλλαζε όλη την πολιτική κατάσταση στην χώρα. Επίσης, η παιδεία των πολιτών για το αγαθό της αξιοκρατίας, η απελευθέρωση της ψηφοφορίας απ' την γκανγκστερική ψηφοθηρία των κομμάτων, η ανεξαρτητοποίηση των δικαιωμάτων του λαού απ' τους κοινωνικούς λειτουργούς και η δυνατότητα του να καταγγείλει το «φακελάκι» και την «μίζα», όλα αυτά θα άλλαζαν την κατάσταση ριζικά. Διότι το βυσματικό δίκαιο έφερε το πτωχευτικό, και το ρουσφέτι μαζί με την ατιμωρησία, έφεραν το καθεστώς επιτήρησης. Το ότι «εγώ» ή «εσύ», έχουμε μεγαλύτερο μέσο και γνωρίζουμε πιο ισχυρούς ανθρώπους, από τους άλλους, αυτό κατέστρεψε την εργασία στην Ελλάδα και έφερε την ανεργία, διότι όπου καταργείτε η αναξιοκρατία καταργείται ουσιαστικά κι η εργασία, ο λαός γίνεται ράθυμος, δεν παράγει, και αναγκαστικά πληρώνεται ή ζει από δανεικά. Στον χορό των εκατομμυρίων που έστησαν οι πολιτικοί, φυσικά και μετείχε κι ο λαός. Αν ο λαός ανεξαρτητοποιηθεί απ' τους πολιτικούς κι οι πολιτικοί κρίνονται από τις ικανότητες τους, όλα το σύστημα θα αλλάξει. Έτσι, λοιπόν, η μεγάλη αλλαγή στο πολίτευμα θα ήταν η εξής: βάσει συντάγματος η κυβέρνηση για να μπορεί να ασκήσει την πολιτική της να διορίζει στο κράτος έναν συγκεκριμένο αριθμό ατόμων, από εκεί και πέρα, δεν θα έχει κανένα δικαίωμα για περαιτέρω διορισμούς. Οι διορισμοί στις δημόσιες επιχειρήσεις και στα δημόσια ιδρύματα, θα γίνονται από μία άλλη ομάδα που θα εκλέγεται από τον λαό χωρίς κομματικούς μηχανισμούς, μέσα από ένα σύστημα που θα αξιολογεί το έργο τους βάσει της ποιότητας που παρέχουν οι δημόσιες υπηρεσίες στους πολίτες, την λειτουργικότητα τους μέσα στο σύνολο των ωρών εργασίας, καθώς επίσης και τα κέρδη που προκύπτουν από την παραγωγή ή τις επενδύσεις.
Όταν το δημόσιο συμφέρον έρχεται σε δεύτερη μοίρα διότι πρωτεύει η ανάγκη του πολίτη για την επιβίωση του ή το ακριβώς αντίθετο, τότε και οι δύο πλευρές έχουν δίκιο. Δίκιο έχει και ο νεαρός που φωνάζει για το μέλλον του π