Το βύσμα

Θεσσαλονίκη, πλατεία Αριστοτέλους, Σάββατο μεσημέρι με ήλιο. Ελάχιστες ώρες πριν ανοίξουν οι κάλπες και οι υποψήφιοι περιφερειακοί και δημοτικοί σύμβουλοι κάνουν τις τελευταίες ψηφοθηρικές τους βόλτες στο κέντρο της πόλης και κυρίως στα ξεχειλισμένα από νέους καφέ-μπαρ. Άλλοι μοιράζοντας τριαντάφυλλα στις κυρίες, άλλοι μόνο.....
χαμόγελα και χειραψίες αυτοσυστηνόμενοι στους λιμπιστούς ψηφοφόρους. Δυο βήματα πίσω οι παρατρεχάμενοί τους, μοιράζουν φυλλάδια και φακέλους με σταυρωμένα ψηφοδέλτια. Καμιά πρωτοτυπία δηλαδή, «τι 'χες Γιάννη, τι 'χα πάντα» λέω μέσα μου κάνοντας χάζι.
Μόνο που γρήγορα παρατηρώ πως δεν είναι έτσι ακριβώς. Κι αυτό γιατί δε βλέπω κανέναν τριγύρω μου να ανταποδίδει τα χαμόγελα ή να ευχαριστεί για τα τριαντάφυλλα. Τουναντίον. Με μισό μάτι τους κοιτάζουν. Σε μια ώρα πέρασαν από το μπαρ πέντε υποψήφιοι που έτυχαν όλοι της ίδιας παγερής υποδοχής από το νεαρόκοσμο που πίνει εκεί τον σχεδόν θεσμοθετημένο σαββατιάτικο θεσσαλονικιώτικο καφέ. Ίσως αυτός ο καφές ε