Το χλιμίντρισμα της Ιστορίας…

Μπορεί το ΠΑΣΟΚ να… περισσεύει από το μέλλον του τόπου, από τη στιγμή που αποτελεί το κύριο μέρος του εθνικού προβλήματος, και επομένως δεν μπορεί να αποτελέσει μέρος της λύσης του προβλήματος αυτού, δεν πρέπει ωστόσο να ξεχνάμε την ιστορική διαδρομή του.

Η σημερινή εκλογή νέας ηγεσίας, έστω και με…
μονοθεματική υποψηφιότητα, από τη στιγμή που ο Ευάγγελος Βενιζέλος δεν έχει αντίπαλο στην κάλπη, συνεπάγεται ένα χλιμίντρισμα της μνήμης, που φτάνει μέχρι το μακρινό 1995, και τη διαδοχή του Ανδρέα Παπανδρέου από τον Κώστα Σημίτη. Μια διαδοχή, περίπου δια της βίας, καθώς ο ιδρυτής του Κινήματος ήταν ασθενής και ανήμπορος να αντιδράσει στην απαίτηση του «βαθέως» ΠΑΣΟΚ να υπογράψει την παραίτησή του.

Η διαδοχή του Ανδρέα Παπανδρέου από τον Κώστα Σημίτη υπήρξε το πρώτο βήμα υποχώρησης στην ιστορική διαδρομή του ΠΑΣΟΚ. Ο ιδρυτής του υπήρξε μια από πλέον χαρισματικές προσωπικότητες στην ελληνική πολιτική ιστορία, ταυτόχρονα όμως βαρύνεται με την κύρια ευθύνη για την εμπέδωση στην κοινωνία μιας νοοτροπία δήθεν, εύκολου και γρήγορου κέρδους, αρπαχτής και κουτοπονηριάς. Δεν μπορεί ωστόσο κανείς να μην του αναγνωρίσει ότι, έστω και στα λόγια, μιλούσε για κοινωνικό κράτος και υπεράσπιση των μη προνομιούχων.

Το ΠΑΣΟΚ του Σημίτη αφαίρεσε από την πολιτική τη δυνατότητα να έχει ρόλο επικυρίαρχου απέναντι στα οικονομικά συμφέροντα. Παραδόθηκε πλήρως. Και η εποχή ενός ψευδεπίγραφου «εκσυγχρονισμού», πέρασε στη σύγχρονη ελληνική ιστορία ως η εποχή των μεγάλων σκανδάλων. Που δυστυχώς έμειναν όλα ατιμώρητα.

Η διαδοχή του Κώστα Σημίτη από τον Γιώργο Παπανδρέου, έφερε, αρχικά το ΠΑΣΟΚ και εν συνεχεία την Ελλάδα, ακόμη πιο πίσω. Στην εποχή του «λεφτά υπάρχουν», της οικονομίας που κατέρρευσε, του Μνημονίου, της χρεοκοπίας από την οποία εισπράττουν τα κέρδη τους όσοι επένδυσαν στα CDS.

Η διαδοχή του Γιώργου Παπανδρέου από τον Ευάγγελο Βενιζέλο δεν μπορεί αντικειμενικά να αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας ότι θα αποτελέσει την εξαίρεση στον ιστορικό κανόνα του ΠΑΣΟΚ. Ο νέος αρχηγός του Κινήματος, το παραλαμβάνει στη χειρότερη δυνατή στιγμή του, χωρίς κοινωνικές εφεδρείες, και χωρίς προφανές όραμα, το οποίο να μπορεί να λανσάρει απέναντι στο έθνος.

Το «νέο ΠΑΣΟΚ» είναι το κατεξοχήν κόμμα του… αδιαπραγμάτευτου Μνημονίου. Ως εκ τούτου, το σύνθημα «Αρχίζουμε» που παρουσιάστηκε στην πρόσφατη συνέντευξη Τύπου του Ευάγγελου Βενιζέλου, μάλλον βρίσκεται εννοιολογικά πλησιέστερα στην… αρχή του τέλους για το ΠΑΣΟΚ.

http://www.statesmen.gr/