Το Άρθρο 37 ούτε είναι, ούτε μπορούσε να είναι απαίτηση της τρόικας

Γράφει ο Προκόπης Παυλόπουλος

Όπως προκύπτει από τις παρατηρήσεις που έπονται –και τις οποίες έχω συνοψίσει στο σημείωμα το οποίο αποτυπώνει τις παρεμβάσεις μου στη Βουλή κατά τη διάρκεια της πρώτης ανάγνωσης- οι σχετικές διατάξεις του σχεδίου νόμου, μέσα από μια βάναυση παραβίαση των οικείων διατάξεων του Συντάγματος, μια ισοπεδωτική λογική σε βάρος των δημόσιων υπαλλήλων και της αξιοκρατίας και μια προκλητική άγνοια βασικών δεδομένων της διοικητικής επιστήμης, είναι αδύνατο –ευτυχώς- να.....
εφαρμοσθούν. Πέραν τούτου
επισημαίνεται ότι τίποτα απ’ αυτά δεν έχει ζητήσει η Τρόικα, όπως άλλωστε η ίδια έχει διαρρεύσει με πολλούς τρόπους. Το υπό συζήτηση «γονατογράφημα» και θεσμικό τερατούργημα είναι, λοιπόν, αποκλειστικής πρωτοβουλίας και «έμπνευσης» της Κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου, η οποία και φέρει, στο ακέραιο, την ευθύνη για τις καταστροφικές του συνέπειες.

Ι. Κινητικότητα (άρθρο 5).

Το σχέδιο νόμου καθιερώνει την ανεξέλεγκτη, χωρίς κριτήρια, μετακίνηση υπαλλήλων από Υπουργείο σε Υπουργείο ή σε αποκεντρωμένη διοίκηση και αντιστρόφως ή και μεταξύ αποκεντρωμένων διοικήσεων, για χρονικό διάστημα που δεν ορίζεται στο νόμο, αλλά θα ορίζεται με την απόφαση μετακίνησης. Έτσι όμως η μετακίνηση υπαλλήλου ούτε σε κριτήρια υπακούει -για το ποιος δηλαδή μεταξύ περισσοτέρων θα επιλεγεί προς μετακίνηση- ούτε σε ανώτατο χρονικό όριο, αφού ο νόμος δεν θέτει κάτι τέτοιο.

1. Η μετακίνηση γίνεται με κοινή απόφαση του αρμόδιου Υπουργού και του Υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης. Το νομοσχέδιο αγνοεί τα θεσμοθετημένα υπηρεσιακά συμβούλια, μολονότι η επονομαζόμενη «μετακίνηση» υποκρύπτει εμφανώς απόσπαση, για την οποία ο Υπαλληλικός Κώδικας απαιτεί γνώμη των οικείων υπηρεσιακών συμβουλίων (άρθρο 68). Άρα μετά την αποσύνθεση των υπηρεσιακών συμβουλίων, τώρα επιχειρείται η πλήρης εξαφάνισή τους.
2. Είναι προφανές ότι η νέα ρύθμιση θεσπίζεται για να παρακάμψει το άρθρο 68 του Υ.Κ. Και, συγκεκριμένα, για να παρακάμψει τα θεσμοθετημένα υπηρεσιακά συμβούλια και το ανώτατο χρονικό όριο της απόσπασης που είναι στα 2 έτη με δυνατότητα παράτασης για ένα (1) έτος ακόμη, αλλά μόνο αν το ζητά ο ίδιος ο υπάλληλος. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι δεν εξαιρεί από τη μετακίνηση ούτε τους προϊσταμένους των οργανικών μονάδων.
3. Με τον τρόπο αυτό καθιερώνεται όμως, εμμέσως πλην σαφώς, και καθεστώς αναγκαστικών μετατάξεων. Όλες αυτές οι αλλαγές και οι αυθαίρετες μεταβολές θίγουν τη μονιμότητα και τις αρχές της συνέχειας της δημόσιας υπηρεσίας και της χρηστής διοίκησης.
4. Με μια Κυβέρνηση, η οποία έχει παράδοση στην κομματικοποίηση του κράτους, αντιλαμβάνεται λοιπόν κανείς τον κίνδυνο που ενέχει η προωθούμενη ρύθμιση ανεξέλεγκτης κινητικότητας για τη λειτουργία της Διοίκησης και το ηθικό των δημόσιων υπαλλήλων. Ήτοι αναρχία και χάος στη δομή και την ιεραρχία της δημόσιας διοίκησης.

ΙΙ. Σύστημα βαθμολογικής εξέλιξης και προϋποθέσεις επιλογής σε θέσεις ευθύνης (άρθρο 6-11 και 28).
Keywords
Τυχαία Θέματα