«Τις πταίει» για το εκλογικό αποτέλεσμα;

Τώρα που το αποτέλεσμα έχει οριστικοποιηθεί, μπορούν να βγουν κάποια πρώτα συμπεράσματα, να δούμε λίγο πιο καθαρά την «ακτινογραφία» των εκλογών:

Η ΝΔ σημείωσε μια πραγματικά πύρρειο νίκη: «βάφει» τον χάρτη μπλε, αλλά τα χαμηλά ποσοστά της στο....
Λεκανοπέδιο, ρίχνουν σημαντικά τα ποσοστά της.

Η «δεδομένη» συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ (που τόσο διαφημίστηκε από τα ΜΜΕ) δεν άφηνε πολλά περιθώρια για ακυβερνησία. Έτσι πολύς κόσμος θεωρώντας ότι θα υπάρξει Κυβέρνηση, θέλησε να αποστασιοποιηθεί…

Οι παρεμβάσεις και οι δηλώσεις Ευρωπαίων αξιωματούχων κατά την προεκλογική περίοδο, «κόντυναν» την κυβερνητική προοπτική της ΝΔ, καθώς το μήνυμα που περνούσε στο λαό ήταν ότι «όλα είναι συμφωνημένα, τίποτα δεν θα αλλάξει»…

Η ΝΔ πλήρωσε σαφώς και τη συμμετοχή στην Κυβέρνηση Παπαδήμου, καθώς σε μεγάλο βαθμό στη συνείδηση του κόσμου ταυτίστηκε με το ΠΑΣΟΚ. Το «δεν συγκυβερνώ απλά συμμετέχω», όπως και η «αναλογική απόδοση» των μεταπολιτευτικών ευθυνών αποδείχτηκαν λεπτομέρειες για ένα εκλογικό σώμα, που δεχόταν απανωτές σφαλιάρες φόρων, χαρατσιών, μειώσεων μισθών, απολύσεων.

Περαιτέρω, δεν τόλμησε να αλλάξει ριζικά τα ψηφοδέλτια της, αφήνοντας την ανανέωση στα χέρια των ψηφοφόρων. Μόνο που για να συμμετάσχει κάποιος στην ανανέωση του πολιτικού προσωπικού ενός κόμματος, πρέπει πρώτα να το επιλέξει. Έχοντας στα ψηφοδέλτια της πολλά «κόκκινα πανιά» για τους ψηφοφόρους (ιδίως στη Β΄ Αθηνών αλλά και αλλού) δεν αφουγκράστηκε το αίτημα του κόσμου για πλήρη ανατροπή των δεδομένων.

Μέσα σε μια προεκλογική καμπάνια που ήταν σε γενικές γραμμές καλή, έγιναν και λάθη: επιδόθηκε σε «καλλιστεία πατριωτισμού», χωρίς να καταφέρει τελικά να συμπιέσει τους πατριδοκάπηλους και τους λαϊκιστές της δεξιάς.

Η ΝΔ παρασύρθηκε σε ιστορικά χαμηλά, ως αναπόσπαστο κομμάτι του δικομματισμού της Μεταπολίτευσης. Ο αρχηγός της όμως μένει όρθιος, καθώς χωρίς αυτόν θα ήταν αδύνατη η πρωτιά για ένα «ξεπερασμένο» κόμμα. Ο Α. Σαμαράς αποτελεί το μεγαλύτερο πολιτικό κεφάλαιο του τόπου, θα παραλάβει πρώτος τη διερευνητική εντολή και θα πράξει ότι του επιβάλλει το εθνικό του καθήκον. Για το υψηλό αίσθημα της ιστορικής ευθύνης που τον διακρίνει, δεν αμφιβάλουν ούτε οι πολιτικοί του αντίπαλοι.

Ο δεύτερος ΣΥΡΙΖΑ εξέφρασε την πιο «συστημική» αντιμνημονιακή στάση (μέσα στο ευρώ, έξω από το μνημόνιο) εξαργύρωσε την αδιάλειπτη και δυναμική παρουσία του στις κινητοποιήσεις των δύο τελευταίων ετών αλλά το «μεγάλο κόλπο» έγινε μέσα στην προεκλογική περίοδο. Ζήτησε όχι ψήφο διαμαρτυρίας, αλλά το πρωτόγνωρο για αριστερό κόμμα: κυβερνητική εντολή. Κάλεσε όλη την Αριστερά να συμμετάσχει, γνωρίζοντας εξαρχής την αρνητική διάθεση του ΚΚΕ. Συμπίεσε και την ΔημΑρ, η οποία έκανε δύο λάθη: δέχτηκε στους κόλπους της βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και έκανε μια «αναιμική» προεκλογική καμπάνια.

Το ΠΑΣΟΚ είναι αναμφίβολα ο μεγάλος χαμένος των εκλογών. Είναι αμφίβολο αν θα υπάρξει και ως κόμμα την επόμενη ημέρα, αν θα ακολουθήσει