Θεσσαλονίκη, η πόλη των «μουτζαχεντίν»

Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, η Θεσσαλονίκη βρισκόταν πάντα υπό την σκέπη ισχυρών μητροπολιτών, εκκλησιαστικών οργανώσεων και μονών του Αγίου Όρους. Σαν παιδιά το αισθανόμασταν με τον σημαντικό ρόλο που έπαιζαν τα.......
κατηχητικά σχολεία (ευτυχώς ο υπογράφων δεν αναγκάστηκε ποτέ να πηγαίνει σε αυτά), με το πλήθος των βιβλιοπωλείων της «Ζωής» και του «Σωτήρα», με την ένταση της θρησκευτικότητας που χαρακτήριζε
την πόλη την εβδομάδα πριν από τα Χριστούγεννα και την Μεγάλη Εβδομάδα, με τις πολυπληθείς και μεγαλοπρεπείς κουστωδίες τον ιερέων και των αρχιερέων που «λάμπρυναν» με την παρουσία τους κάθε εκδήλωση, με την αγαστή συνεργασία εκκλησίας και Γ'Α Σώματος Στρατού τις μεταπολεμικές δεκαετίες ως την μεταπολίτευση.

Αφήστε την καταλυτική επιρροή μητροπολιτών, όπως του Γενναδίου (αυτός ήταν ήδη μητροπολίτης όταν απελευθερώθηκε η πόλη το 1912 ως τις αρχές του 50 και ήταν και ο τελευταίος που τάφηκε με το βυζαντινό τελετουργικό, όρθιος στον θρόνο του μετά από περιφορά πάνω
Keywords
Τυχαία Θέματα