“Τάγματα Ευζώνων – Τάγματα Ασφαλείας” Μύθοι και Πραγματικότητα

Τα “Τάγματα Ευζώνων” και τα “Τάγματα Εθελοντικής Χωροφυλακής -Τάγματα Ασφαλείας” είναι από τις πλέον αισχρές συκοφαντημένες στρατιωτικές μονάδες στην ιστορία της χώρας μας. Η δράση των σχηματισμών αυτών, πήρε διαστάσεις τις οποίες δεν είχε όπως και....
άλλα συμβάντα της ιστορίας του Β’ Π.Π.

Τα “Ευζωνικά Τάγματα”, ήσαν μονάδες πιστές στην κυβέρνηση της χώρας με αποστολή την αντιμετώπιση της επικείμενη αναρχίας και μόνο. Κατηγορήθηκαν ως συνεργάτες και “συμπλήρωμα” των αρχών κατοχής. Ωστόσο η αξία τους για τις δυνάμεις της Βέρμαχτ είναι συζητήσιμο μέγεθος. Οι γερμανικές δυνάμεις δεν είχαν σοβαρή αντίσταση από τους αντάρτες του Ε.ΛΑ.Σ.. Δεν επεδίωξαν την δημιουργία των εν λόγω σχηματισμών. Σε πολλές μάλιστα περιπτώσεις τους έβλεπαν με δυσπιστία. Αντιθέτως η Ελληνική κυβέρνηση των Αθηνών, έθεσε απαραίτητο όρο υπάρξεως της, την δημιουργία των “Ταγμάτων ευζώνων”. Η -ορατή αποχώρηση των δυνάμεων κατοχής και το γεγονός ότι μέχρι να φτάσουν ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις από την Μ. Ανατολή, θα χρειαζόταν απαραίτητα ένα εύλογο χρονικό διάστημα, καθιστούσε αναγκαία την ύπαρξη συγκροτημένων σωμάτων που θα αναχαίτιζαν τους συμμορίτες.

Αυτή την αποστολή εκτέλεσαν με επιτυχία τα Τ.Ε. και τα Τ.Α.

Μ. Μανωλέας

.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Τα τάγματα ασφαλείας είναι οι στρατιωτικοί εκείνοι σχηματισμοί, οι οποίοι ιδρύθηκαν υπό της ελληνικής Κυβερνήσεως του εσωτερικού, κατά τα τελευταία χρόνια της κατοχής της χώρας μας υπό των ίταλογερμανών, προς εκπλήρωση ορισμένης αποστολής.

Το πρώτον Τάγμα Ασφαλείας ιδρύθηκε το Φθινόπωρο του 1943, στην Αθήνα, αργότερα ιδρύθηκαν και εις άλλα αστικά κέντρα.

Αποστολή των, αφ’ ενός το σύμβολο της Ελληνικής κυριαρχίας ιδία εις Μακεδονία, όπου άρχισε να αναφαίνεται ο Βουλγαρικός κίνδυνος, δεδομένου ότι και εις Θεσσαλονίκη θα συνεκροτούντο Τάγματα Ευζώνων, αφ’ ετέρου η διεξαγωγή αντικομουνιστικού αγώνα αλλά και δια να χρησιμεύσουν ως πυρήνες δια τη συγκρότηση του νέου Ελληνικού στρατού, μετά την απελευθέρωση της πατρίδος μας.

Η επί μέρους αποστολή των, ήταν τελείως αντίθετη προς τους απόκρυφους σκοπούς της μιας εκ των πολλών εν Ελλάδι οργανώσεων εσωτερικής εθνικής αντιστάσεως, συγκεκριμένως του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, ως ήταν φυσικό προκάλεσε τη δυσαρέσκεια των ηγετών της οργανώσεως αυτής της οποίας οι αρχηγοί ανήκοντες κατά το πλείστον εις το Κομουνιστικό Κόμμα της Ελλάδος, κήρυξε τον πόλεμο κατά των Ταγμάτων Ασφαλείας, τα οποία έκτοτε απετέλεσαν τον μεγαλύτερο δι’ αυτούς εχθρό. Μίσος τρομερό επικρατούσε μεταξύ ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και Ταγμάτων Ασφαλείας και χάος αγεφύρωτο τους χώριζε. Ήσαν οι δύο μεταξύ των άσπονδοι εχθροί.

Έκαστος τούτων, εύρισκε και τα δικά του επιχειρήματα, δια να δικαιολογήσει την προς τον άλλον εχθρότητα του.

Οι μεν ιδρυτές των Ταγμάτων Ασφαλείας, υπεστήριζαν ότι το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ εκτός του εθνικοαπελευθερωτικού σκοπού, τον οποίον διακήρυττε, και ο οποίος αποτελούσε παραπλάνηση της κοινής γνώμης, κυρίως απέβλεπε εις τη δια