Σύναξη προυχόντων

Επρεπε να ακούγατε και να βλέπατε, κρυμμένοι σε μία γωνία της αίθουσας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, στις Βρυξέλλες, την περασμένη Παρασκευή και το Σάββατο, τους λόγους των Σοσιαλδημοκρατών και Σοσιαλιστών ηγετών των χωρών της Κοινοτικής Ευρώπης.
Καλοζωισμένοι και ευχαριστημένοι από τη ζωή και τις πολιτικές επιδόσεις των κομμάτων τους, οι δεκάδες των ομιλητών -μεταξύ των οποίων και ο....
ημέτερος Γ. Παπανδρέου- εμφάνισαν για ακόμη μια φορά τα «σχέδιά» τους για ελευθερία, δημοκρατία και ευημερία. Ηταν εξαιρετικά σκανδαλώδης αυτή η σύναξη των προυχόντων του ευρωπαϊκού σοσιαλισμού, οι οποίοι μιλούσαν, έτρωγαν και χαριεντίζονταν μεταξύ τους, σαν να μη γνώριζαν τη φωτιά που έχουν πιάσει τα παρασκήνια της Ενωσης με τις κινήσεις της Γερμανίας και της Γαλλίας για τη σύσταση μιας νέας ολιγομελέστερης ευρωζώνης, προκειμένου να σώσουν όχι το ευρώ αλλά το δικό τους ευρώ.
Μια ευρωζώνη δύο ταχυτήτων; Κανείς δεν γνωρίζει ακόμη τα τελικά σχέδιά τους, που αναμένεται να παρουσιάσουν στο συμβούλιο κορυφής των Βρυξελλών στις 8/9 Δεκεμβρίου. Ενα πολιτικό έκτρωμα γερμανικής έμπνευσης. Οσοι θέλουν και μπορούν από τους 17 της ευρωζώνης εντάσσονται στο νέο, διακυβερνητικής φύσης σχήμα, που θα σχηματιστεί με διμερείς συμφωνίες των κρατών για την ένταξή τους σ' αυτό, τύπου συμφωνίας Σένγκεν (1985). Το επιχείρημα γνωστό: θέλετε τη δικτατορία των αγορών και τη διάλυση του ευρώ ή τη δική μας δικτατορία, στην οποία οι προϋπολογισμοί δεν θα ελέγχονται απλώς, αλλά, ουσιαστικά, θα συντάσσονται στις Βρυξέλλες και, για πρώτη φορά στην ιστορία, το «ανυπάκουο» στην επιβαλλόμενη οικονομική και δημοσιονομική πολιτική του κράτος θα υφίσταται αυτόματες οικονομικές κυρώσεις και θα παραπέμπεται και για άλλες ποινές στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο;
Πρωτοφανές: κατάργηση της κυβέρνησης ενός κράτους και αντικατάστασή της από την κεντρική «διακυβέρνησή» του, ένας ευφημισμός που κρύβει μια σκληρή μορφή πολιτικής επικυριαρχίας τρίτων σε μια χώρα, με μόνη νομιμοποίηση την προσχώρησή της σε μια νέα, εξωκοινοτική συνθήκη. Ακόμη κι αυτό το κακέκτυπο της γνωστής μας δημοκρατίας πάει να εξαφανιστεί στο όνομα της αποτελεσματικής αντιμετώπισης του πιο ξέφρενου καπιταλισμού, με τις αγορές να επιβάλλουν πλέον τις δικές τους, και όχι τις δικές μας (αν ποτέ γινόταν αυτό), πολιτικές επιλογές, μέσω του περιεχομένου των εθνικών προϋπολογισμών που θα συντάσσονται πλέον κεντρικά στις Βρυξέλλες για τις πιο μικρές και αδύναμες χώρες, όπως η Ελλάδα. Την απονομιμοποίηση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, που μπορεί να οδηγήσει σε μια «μετα-πολιτική» Ευρώπη, την αποδέχονται σιωπηλά και οι λεγόμενοι Σοσιαλιστές.
Τι άλλο θα μπορούσε να σημαίνει η σιωπή τους σ' όλες αυτές τις προκλήσεις κατά της λαϊκής κυριαρχίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης, του κράτους πρόνοιας, στο όνομα της μείωσης των ελλειμμάτων και του χρέους, που, με τα μέτρα λιτότητας που οι ίδιοι έχουν εγκρίνει, παρέα με τη νεοφιλελεύθερη Δεξιά, όλοι πλέον γνωρίζουν ότι δεν οδηγούν πουθενά; Μόλις 184 Σοσιαλδημοκράτες ευρωβουλευτές, σ' ένα Ευρωκοινοβούλι