Στην Ευρώπη γνώριζαν άπαντες για το πραγματικό έλλειμα της Ελλάδας !!!

Ενώ υπήρχε το νομοθεσιακό καθεστώς στην Ευρώπη από το 2008, η ΕΕ δεν αντέδρασε ποτέ σύμφωνα με αυτό! Παρουσίαση όλων των Κανονισμών, πρωτοκόλλων και Συνθηκών που αποδεικνύουν ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι γνώριζαν!!!
Λάζαρος Ελευθεριάδης
Κατά το δεύτερο στάδιο της οικονομικής και νομισματικής ένωσης, η οποία άρχισε την 1η Iανουαρίου του 1994 και τερματίστηκε στις 31 Δεκεμβρίου του 1998, η ΕΕ ουσιαστικά “επέβαλλε” την....
αποφυγή δημιουργίας υπερβολικών δημοσιονομικών ελλειμάτων.

Kατ` αυτό το στάδιο, η Συνθήκη για την Eυρωπαϊκή Κοινότητα, επέβαλλε, διαφορετικά πρεβλέποντο κυρώσεις, στα κράτη μέλη, να αποφεύγουν τα “υπερβολικά δημοσιονομικά ελλείμματα”, και να θέσουν σε κίνηση τη διαδικασία για την ανεξαρτησία των Εθνικών κεντρικών τραπεζών, έτσι ώστε η μελλοντική νομισματική ένωση, να συγκεντρώνει κράτη με υγιή δημοσιονομική διαχείριση.

Ένας κανονισμός ο οποίος διευκρινίζει τους ορισμούς που αναφέρονται στη «διαδικασία για τα υπερβολικά ελλείμματα» (ΔΥΕ), συμπεριλαμβανομένου του ορισμού του δημοσίου χρέους, και ο οποίος, θεσπίζει κανόνες σύμφωνα με τους οποίους τα κράτη μέλη πρέπει να γνωστοποιούν τα σχετικά στοιχεία στην Eπιτροπή, η οποία εκτελεί χρέη στατιστικής αρχής, σχετικά με τη ΔΥΕ («διαδικασία για τα υπερβολικά ελλείμματα»), είναι ο Κανονισμός 479/2009.

Στα πλαίσια της διαδικασίας για την ανεξαρτησία των Εθνικών κεντρικών τραπεζών, η Συνθήκη για την Ευρωπαική Κοινότητα, απαγορεύει σε αυτές (κεντρικές Τράπεζες), να παρέχουν στις κυβερνήσεις τη δυνατότητα υπεραναλήψεων ή οποιουδήποτε άλλου είδους πιστωτικές διευκολύνσεις καθώς επίσης και να αγοράζουν απευθείας από τον εκδότη τους τίτλους του δημοσίου, δηλ. Ομόλογα του Δημοσίου, (άρθρο 123 ΣΛΕΕ, πρώην άρθρο 101 ΣΕΚ).

Ο κανονισμός 3605/93, κωδικοποιηθείς από τον κανονισμό 479/2009, αποσαφηνίζει ορισμένες από τις συνέπειες αυτής της απαγόρευσης.
Παράλληλα με την απαγόρευση της άμεσης νομισματικής χρηματοδότησης των “δημοσίων ελλειμμάτων”, και για να υποχρεώσει τις δημόσιες αρχές να δανείζονται με βάση τους νόμους της αγοράς, δηλ. από τίς Τράπεζες και μόνον, (δημιουργία αποκλειστικού προνομίου για τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα), η Συνθήκη ορίζει ότι απαγορεύεται κάθε μέτρο που θεσπίζει προνομιακή πρόσβαση των δημοσίων αρχών στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, εφόσον δεν υπαγορεύεται από λόγους προληπτικής εποπτείας, (άρθρο 124 ΣΛΕΕ, πρώην άρθρο 102 ΣΕΚ).

H Συνθήκη επιδιώκει έτσι να “θεσμοποιήσει” ένα είδος δημοσιονομικού ελέγχου ο οποίος όμως θα εφαρμόζεται αποκλειστικά και μόνον, από την ίδια την αγορά.

Γι` αυτόν τον σκοπό, ο Κανονισμός 3604/93, ορίζει τους όρους «προνομιακή πρόσβαση», «χρηματοπιστωτικά ιδρύματα», «λόγοι προληπτικής εποπτείας», και «δημόσιες επιχειρήσεις».

Στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 9.5.2008,
“C 115/280 EL Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης 9.5.2008”, δημοσιεύεται το κάτωθι πρωτόκολλο το οποίο αφορά την “απαγόρευση δημιουργίας υπερβολικού ελλείματος” απο τα κ