Στέφανος Δάνδολος: Η γενιά του Πολυτεχνείου οδηγεί την Ελλάδα σε ένα τέλμα ονείρων

Ευλογία είναι να γνωρίζεις ανθρώπους σπουδαίους, με ήθος και με περιεχόμενο. Ένας από αυτούς είναι και Στέφανος Δάνδολος, ο οποίος είναι ένας από τους κορυφαίους νέους Έλληνες συγγραφείς, με διεθνή μάλιστα αναγνώριση.

Είχα την τύχη να τον γνωρίσω στα πρώτα μου δημοσιογραφικά βήματα, όταν ήταν διευθυντής της Βραδυνής. Διάβασα το συναρπαστικό βιβλίο του, που μου ξύπνησε εφηβικές μνήμες αλλά και αναμνήσεις, τον Τελευταίο Κύκνο των εκδόσεων Καστανιώτη. Ένιωσα τόσο «μικρός» καθώς έτσι δεν....
μάθω να γράφω ποτέ μου.

Ο Στέφανος Δάνδολος είναι ταλαντούχος συγγραφέας ο οποίος σίγουρα θα αφήσει το αποτύπωμα του στην ελληνική λογοτεχνία, καθώς στα συγγραφικά του έργα πρυτανεύει η ποιότητα σε συνάρτηση με την πλοκή και σε καθηλώνει σε κάθε σελίδα, σε κάθε πρόταση σε κάθε λέξη.

Μάλιστα τα τελευταία χρόνια δουλεύει πυρετωδώς πάνω σε ένα ιστορικό μυθιστόρημα που ίσως θεωρεί το πιο φιλόδοξο έργο του μετά τον «Νέρωνα» (το μυθιστόρημα που τον καθιέρωσε και στην Ιταλία ως έναν από τους καλύτερους Ευρωπαίους νέους συγγραφείς. Το καινούργιο του βιβλίο θα κυκλοφορήσει το 2012 με θέμα την Ευρώπη του 20ου αιώνα και κάποιες σκοτεινές στιγμές της Ιστορίας, απ’ την αρχή του αιώνα έως λίγο πριν τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο.

Ο Τελευταίος Κύκνος

Τελευταίος κύκνος…τι σας έρχεται στο μυαλό; Σίγουρα μια χαμένη αθωότητα κάπου εκεί…στα εφηβικά σας χρόνια, ήσασταν έτοιμοι ν’ ανοίξετε τα φτερά σας και να κατακτήσετε ολόκληρο τον κόσμο. Όμως ήσασταν ένας από τους τελευταίους κύκνους, μιας ρομαντικής εποχής χωρίς ίντερνετ και playstation. Οι σημερινοί έφηβοι είναι; Κι όμως όπως μας λέει ο Στέφανος Δάνδολος, η παρέα της τάξης του Μεσονυχτίου της δεκαετίας του 80 που ζει στη Γλυφάδα στέλνει σήμερα το δικό της μήνυμα, που δεν είναι άλλο από τα εφηβικά άσβεστα όνειρα.

Εκτιμώ πως είναι από τις ωραιότερες συνεντεύξεις που μου έχουν δοθεί ποτέ, τόσο σε εμένα όσο και στην Λορένα Σιούτη.

Καλή ανάγνωση…

Των Λευτέρη Χ. Θεοδωρακόπουλου – Λορένας Σιούτη
Στο βιβλίο σας γράφετε για μια παρέα η οποία δεν έχει σχεδόν καμία σχέση με τις σημερινές σχολικές παρέες. Ποιό είναι το μήνυμα το οποίο θέλετε να στείλετε μέσα από το βιβλίο σας σε όσα νέα παιδιά θελήσουν να το διαβάσουν.
«Τα σημερινά παιδιά θα το δουν με άλλο μάτι κι αυτό επειδή μιλάμε για άλλες εποχές, δεν υπήρχε βλέπεις τότε το ίντερνετ ή οι υπολογιστές. Τα παιδιά τότε αναζητούσαν τρόπους διαφυγής ή αναγνώρισης μέσα από το παιχνίδι ή ακόμη και από καταστάσεις που συχνά εκτρέπονταν διότι ήταν ανθρώπινες και πρωτόγνωρες γιατί εξερευνούσαμε ο ένας τον άλλο, μέσα από τα παιχνίδια και τις καταστάσεις. Τα σημερινά παιδιά ενδεχομένως θα αναγνωρίσουν την ειλικρίνεια που υπάρχει -μέσα στο βιβλίο- γιατί και η σημερινή γενιά είναι κι αυτή πολύ ειλικρινής και πολύ αθώα, ασχέτως αν προσπαθούν να την παρουσιάσουν αλλιώς και να την δηλητηριάσουν, αλλά θαρρώ πως εκείνη η εποχή ήταν πιο ρομαντική αλλά και πιο αφελής και αυτό ξέρεις κρύβει μια μαγεία μέσα του, δι