Σχολιασμοί…

του δημοσιογράφου Γιώργου Ν. Τσιούνη

Επιτέλους, τα κανάλια αποφάσισαν πριν από μερικές ημέρες, να πουν για μια φορά, ίσως την πρώτη, την αλήθεια, εγκαταλείποντας τα ψέματα που… πουλάνε για να ικανοποιούν κάποιες πολιτικές παρατάξεις και κάποιους «συνδικαλιστές» που πρόσκεινται σ’ αυτές τις παρατάξεις ή σκοπεύουν αλλού…
Είναι ίσως η πρώτη φορά, επαναλαμβάνω, που τα κανάλια ενημέρωσαν σωστά τους τηλεθεατές και ακροατές τους, γιατί άλλωστε δεν μπορούσαν να κάνουν διαφορετικά (όποιος έχει μάτια, βλέπει), ότι τα τελευταία συλλαλητήρια και οι πορείες, στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη και στις άλλες πόλεις, υστερούσαν εμφανώς σε σύγκριση με το παρελθόν.

Με άλλα λόγια είχαν λιγότερο κόσμο και πολύ λιγότερο παλμό.

«Υπάρχει απεργιακή κόπωση» μας είπαν τα κανάλια και είχαν απόλυτο δίκιο, για πρώτη φορά, διότι για πρώτη φορά είπαν την αλήθεια.

Το θέμα όμως είναι αν την αλήθεια αυτήν την έχουν αντιληφθεί οι «συνδικαλιστές», οι οποίοι οργανώνουν και πραγματοποιούν αδιέξοδες απεργίες και πορείες που το μόνο αποτέλεσμά τους είναι να χάνουν άδικα οι εργαζόμενοι τα μεροκάματά τους και μάλιστα σε μια εποχή λιτότητας, περικοπών σε μισθούς και συντάξεις, σε μια εποχή ύφεσης και ανεργίας.

Πέραν αυτού, οι πορείες και τα συλλαλητήρια νεκρώνουν τους κεντρικούς δρόμους, κάνουν δύσκολη τη ζωή των πολιτών, ταλαιπωρούν τους πολίτες που φθάνουν στα όριά τους και δίνουν ευκαιρίες στα κακοποιά στοιχεία να καταστρέφουν περιουσίες του Δημοσίου και ιδιωτών.

Την αντιλαμβάνονται λοιπόν την αλήθεια αυτήν οι αδίστακτοι «συνδικαλιστές» ή καλύτερα, έχουν αποφασίσει να την αντιληφθούν και να παραδεχθούν τα αποτελέσματα της τακτικής που εφαρμόζουν;

Της τακτικής που είναι ολέθρια για τους δυστυχείς «υπηκόους» τους εργαζόμενους, συνταξιούχους, επαγγελματίες, εμπόρους κλπ., αλλά και για την προσπάθεια που γίνεται για να ορθοποδήσουμε οικονομικώς, να συνέλθουμε.

Οι αγώνες, τους οποίους αποφασίζουν οι «συνδικαλιστές» δεν είναι δυνατό να φέρουν κανένα αποτέλεσμα, δεν υπάρχουν περιθώρια για το παραμικρό αποτέλεσμα και αυτό το γνωρίζουν καλά οι υποκινητές τους και τα δύο κόμματα που τους ενθαρρύνουν. Τα μέτρα που λαμβάνονται είναι μονόδρομος.

Ιδιαίτερα πρέπει να προσέξουν καθηγητές και δάσκαλοι που βγάζουν κάθε τόσο τα παιδιά στους δρόμους. Χάνουν μαθήματα και γίνονται καταστροφές. Ντροπή τους!

Ο διάλογος πάνω στα διάφορα θέματα, θα ήταν δυνατόν να οδηγήσει στην εφαρμογή των μέτρων που έχουν αποφασισθεί και νομοθετηθεί από την πολιτεία με βάση τις συμφωνίες με τους δανειστές μας, με τρόπο πιο ομαλό και λιγότερο οδυνηρό. Θα ήταν δυνατόν να υπάρξουν κάποιες συμφωνίες, προς όφελος των εργαζομένων.

Εκτός από τις συνεχείς απεργίες, τις στάσεις εργασίας, τις πορείες, τα συλλαλητήρια και το «μπάχαλο» που δημιουργείται καθημερινά σχεδόν, με συνέπειες ολέθριες για όλους, υπάρχουν και άλλοι τρόποι για την, κατά το δυνατόν, βελτίωση της θέσης των εργαζομένων.

Ας το καταλ