Πίσω στην εποχή των σπηλαίων...

Για έναν περίεργο λόγο αναπολώ την εποχή των σπηλαίων...
Τότε, που η χώρα μας είχε ακόμα Εθνικό νόμισμα, δραχμή νομίζω το λέγαμε...
Εθνικό νόμισμα...όχι ευρωδραχμή, όπως αυτή που ακούμε ότι μας ετοιμάζουν.
Τότε, θυμάμαι, στην εποχή των σπηλαίων, είχα δουλειά και ο μισθός μου έφτανε για τα έξοδά μου.
Έβαζα και ....
κάτι στην άκρη.
Σήμερα, και έπειτα από τόση Ευρώπη και Ανάπτυξη, είμαι άνεργος πάνω από ένα χρόνο και χρωστάω και της Μιχαλούς.
Οπότε, ναι, αναπολώ την εποχή των σπηλαίων...
Τότε που οι αυτοκτονίες με το ζόρι έφταναν τις 50, τότε που δεν λιποθυμούσαν παιδιά στα σχολεία, τότε που δεν υπήρχαν συσσίτια για τους αστέγους σε κάθε γειτονιά, τότε που δεν πλήρωνες φόρο ακόμα και αν δεν είχες εισόδημα, τότε που έστω και με προβλήματα είχες δωρεάν υγεία και παιδεία, τότε που δεν υπήρχαν συμφωνίες που περιόριζαν την αγροτική παραγωγή και αύξαναν τις εισαγωγές, τότε που η χώρα μου δεν είχε γίνει κάδος ψυχών, τότε που...
Η Ευρώπη ήρθε για να φέρει ισότητα μεταξύ των κρατών.
Αναρωτιέμαι τι έγινε στο δρόμο και αυτή η ισότητα επετεύχθη μονομερώς, π.χ. στις τιμές των προϊόντων.
Αναπολώ την εποχή των σπηλαίων, γιατί ακόμα θυμάμαι.
Δεν έχω ξεχάσει πως ήταν τότε και δεν με τρομάζουν οι απειλές τους. Δεν μοιράζομαι τα σχέδιά τους που θέλουν να φέρουν τη νεοφιλελεύθερη Αμερική στην Ευρώπη.
Αναπολώ την εποχή των σπηλαίων και ελπίζω σύντομα να την ξαναζήσω.

Αγανακτισμένος Πολίτης