Πετρέλαιο-φυσικό αέριο.Ευχή ή κατάρα;Τι συνέβη στις χώρες που βρήκαν;

Οι ελπίδες όλων μας μέσα στη τραγωδία της οικονομικής κρίσης που ζούμε,έχουν πλέον στραφεί σ΄ αυτό που ονομάζουμε “ενεργειακός πλούτος” της χώρας. Κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου που μας λένε ότι βρίσκονται στο Αιγαίο,στο Ιόνιο δημιουργούν την αίσθηση ότι κάτι υπάρχει από το οποίο μπορούμε να....
κρατηθούμε και να ελπίζουμε. Είναι έτσι;

Αρκεί να επιβεβαιωθεί η ύπαρξη των κοιτασμάτων για να …σωθούμε;Δυστυχώς όχι!Τα δύσκολα θα αρχίσουν τότε και έχουν να κάνουν με το τι πραγματικά θα έχει να κερδίσει -ή και να χάσει- η χώρα από την εξόρυξή τους.

Επιιμένουμε πολύ στ΄ άρθρα μας ότι πρέπει η Ελλάδα να είναι έτοιμη απο τώρα να διαπραγματευτεί.Όχι να παραχωρήσει έτσι απλά.Η διαπραγματεύση πάντα περιλαμβάνει και υποχωρήσεις αλλά και κόκκινες γραμμές που δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να ξεπεραστούν.Γιατί αν γίνει η κατάληξη της χώρας θα είναι απορόβλεπτη.

Δεν λέμε καμία …σοφία.Αρκεί να κοιτάξουμε τι συνέβη στις περισσότερες χώρες που βρέθηκαν κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου.Η …εξέλιξή τους πραγματικά τρομάζει.
«Οι φτωχές χώρες ονειρεύονται να βρουν πετρέλαιο, όπως ο φτωχός άνθρωπος ονειρεύεται να κερδίσει το λαχείο. Συχνά, το όνειρο μετατρέπεται σε εφιάλτη, καθώς οι καινούργιοι εξαγωγείς πετρελαίου συνειδητοποιούν ότι ο θησαυρός τους πολλές φορές τους φέρνει περισσότερους μπελάδες παρά οφέλη. Ο Χουάν Πάμπλο Πέρεζ Αλφόνσο, πρώην υπουργός Πετρελαίου της Βενεζουέλας, είχε πει ότι το πετρέλαιο είναι "τα κόπρανα του διαβόλου", ενώ ο Σαουδάραβας ομόλογός του, τότε, ο πασίγνωστος σεΐχης Αχμέντ Γιαμανί, είχε αναφωνήσει κάποτε: "Μακάρι να βρίσκαμε νερό"».
(Από το ρεπορτάζ του Μάρτιν Σάντμπου, στους Φαϊνάνσιαλ Τάιμς).
ΑΖΕΡΜΠΑΙΤΖΑΝ
«Το πάμπτωχο Αζερμπαϊτζάν ετοιμάζεται να πλουτίσει», με αφορμή την ολοκλήρωση του πετρελαϊκού αγωγού Μπακού - Τσεϊχάν ,έγραφε το 2005 το BBC,το οποίο έκανε λόγο για “πακτωλό χρημάτων που θα μεταμόρφωναν τη χώρα σε παράδεισο”!

Επτά χρόνια μετά το 52% του πληθυσμού του Αζερμπαϊτζάν,της χώρας με τα τεράστια αποθέματα φυσικού αερίου,ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας και γενικώς οι πολίτες της χώρας έχουν ως χειροπιαστή επιτυχία μόνο τη νίκη της χώρας στην Eurovizion!

Σύμφωνα με όσα έγραφε το BBC, “από το 2007 τα οκτώμισι εκατομμύρια των Αζέρων, που σήμερα βγάζουν μετά βίας χίλια δολάρια κατά κεφαλήν τον χρόνο, θα μοιράζονται ετησίως τουλάχιστον 7 δισ. δολάρια από πετρελαϊκά έσοδα. Καθόλου άσχημα - ιδίως για μια οικονομία μισοκατεστραμμένη από την αποβιομηχάνιση, την εκτεταμένη τοξική ρύπανση, τον πόλεμο με την Αρμενία - και φυσικά τη βαθύτατη διαφθορά του καθεστώτος του, νεκρού πια, Χαϊντάρ Αλίγεφ, του πατέρα του σημερινού «προέδρου» Ιλχάμ Αλίγεφ”.

Τα δις μπορεί να μπήκαν στη χώρα,όχι όμως στα νοικοκυριά των Αζέρων.

«Ο πετρελαϊκός πλούτος μπορεί να είναι ευχή ή κατάρα για μια χώρα» είχε πει βέβαια ο Αχμέντ Τζεχάνι, εκπρόσωπος της Παγκόσμιας Τράπεζας στο Μπακού - χωρίς να εξηγεί όμως και τη φράση του!
Από το 1994, τη χρονιά πο