ΟΛΑ ΣΤΟ ΦΩΣ

Α. Η συνάντηση

Mαζευτήκαμε μερικοί φίλοι και συζητήσαμε το μέγιστο θέμα των τελευταίων μηνών. Μπορεί να μην συμφωνήσαμε σε όλα αφού ο καθένας έχει τις προσωπικές απόψεις του, που διαφέρουν από αυτές των υπολοίπων, όμως από όλες τις πλευρές ένα πράγμα φάνηκε ξεκάθαρο: Η γενικευμένη κρίση της χώρας μας (οικονομική, κοινωνική, θεσμική, ιδεολογική) δεν είναι.....
απόρροια της "άκοπης ευδαιμονίας", της "υπερβολικής δημοκρατίας", της "τεμπελχανάδικης νοοτροπίας" και του "άκρατου ωχαδερφισμού" όπως κάποιοι επιμένουν να υποστηρίζουν.
Εμείς δεν βλέπουμε να υπάρχει καμιά "άκοπη ευδαιμονία", αν φυσικά αναφερόμαστε στην πλειοψηφία των πολιτών. Ούτε κάποιο περίσσευμα δημοκρατίας διαπιστώνουμε.
Το αντίθετο είναι αυτό που συμβαίνει : Μια χούφτα ληστών και ο περίγυρός τους ευδαιμονεί ενώ η πλειοψηφία των πολιτών απλά "την βγάζει" ή υποφέρει σιωπηλά.
Το έλλειμμα δημοκρατίας δεν θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερο από το σημερινό. Για κανένα σημαντικό θέμα δεν ζητείται η γνώμη των πολιτών και πολύ περισσότερο η ψήφος τους. Όλες οι μεγάλες αποφάσεις που μας αφορούν άμεσα λαμβάνονται από μια δράκα ανθρώπων πίσω από κλειστές πόρτες, παράνομα και καθ' υπέρβαση της εκάστοτε εντολής των εκλογέων.
Όσον αφορά τις κατηγορίες της οκνηρίας και της αδιαφορίας, παρόλο που θεμελιώνονται σε στερεότυπα συμπεριφοράς ορισμένων κοινωνικών ομάδων, είναι ολότελα άδικες όταν επιχειρείται η καθολική εφαρμογή τους πάνω στο σύνολο του πληθυσμού. Το χτίσιμο απόψεων πάνω σε αυθαίρετα συμπεράσματα και η επικόλληση επίπλαστης έννοιας-ετικέτας στους διαφωνούντες ανήκουν στο στάνταρ οπλοστάσιο της ελίτ των εξουσιαστών.
Β. Οι αντίπαλοι

Κοινή διαπίστωση αποτέλεσε επίσης το ότι δεν έχουμε να κάνουμε με μια απλή τοπική χούντα. Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ένα διεθνές όσο και υπερεθνικό τέρας που κατασπαράζει μία-μία τις χώρες αυτού του πλανήτη. Μια ολιγαρχία που ελέγχει πολιτικούς και θρησκευτικούς ηγέτες, δικαστήρια, στρατούς, αστυνομίες, μυστικές υπηρεσίες, τράπεζες, χρηματοοικονομικούς οργανισμούς, ΜΜΕ, ΜΚΟ και διαθέτει αστείρευτα κεφάλαια. Τα πλοκάμια της εκτείνονται σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της υφηλίου και σε όλους τους τομείς μιας κοινωνίας.
Τι πιθανότητες έχουμε εμείς οι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού desperados εναντίον όλων αυτών; Εκ πρώτης όψεως καμία. Όμως σε αυτό ακριβώς έγκειται ολόκληρο το νόημα. Όποιος περιφρονεί την ανώτερη δύναμη, έχει ήδη νικήσει σε βάθος χρόνου κι ας χάσει προσωρινά. Κάτω από το πρίσμα της λογικής είναι καθαρός παραλογισμός η οποιαδήποτε κίνηση κόντρα στην απόλυτη εξουσία. Όμως καμία άνιση μάχη δεν κερδήθηκε ποτέ από λογικούς. Η λογική χρησιμεύει στον σχεδιασμό της εκστρατείας και στην διαχείριση του πολέμου. Πάνω στη μάχη αυτό που μετράει είναι η γενναιότητα και η περιφρόνηση του θανάτου.
Ο Ξέρξης την πρώτη ημέρα απόρησε, την δεύτερη θύμωσε και την τρίτη έπεσε σε περισυλλογή.
Γ. Το σχέδιο

Το μόνο είδος πολέμου που μπορούμε να διεξάγουμε είναι ο επιλεκτικός ανταρτοπόλεμος.