Οι στρουθοκάμηλοι των ΑΕΙ

Το αστείο με τους πολέμιους του «νόμου Διαμαντοπούλου» είναι το πώς παρουσιάζουν το σημερινό ελληνικό πανεπιστήμιο. Μιλούν για χώρους ελεύθερης έκφρασης, δημιουργίας και ευγενούς άμιλλας. Για κυψέλες που προάγεται η επιστήμη. Για θύλακες «νέων ιδεών» χρήσιμων στην κοινωνία. Και βέβαια αυτό το πανεπιστήμιο δεν υπάρχει. Νησίδες μόρφωσης, ακόμη και....
πρωτοποριακής έρευνας, βέβαια έχουμε. Και υπερηφανευόμαστε για αυτές όπως υπερηφανευόμαστε και για τα λαμπρά μυαλά που διαθέτουμε, αλλά «αυτό» δεν είναι το ελληνικό πανεπιστήμιο. Αντιθέτως, αυτές οι νησίδες, όπου υπάρχουν, ασφυκτιούν ή μαραζώνουν χρόνο με το χρόνο. Γιατί η μόρφωση και η επιστήμη θέλει κοινότητα για να πολλαπλασιαστεί και το ελληνικό πανεπιστήμιο δεν την διαθέτει. Οι φοιτητικές παρατάξεις δεν μπορούν εδώ και δεκαετίες να συμφωνήσουν ούτε για το πόσες ψήφους παίρνουν. Είναι γελοίο αλλά κάθε χρόνο όλοι -μα όλοι!- δίνουν το δικό τους εκλογικό αποτέλεσμα. Δεν συμφωνούν ούτε στην πρόσθεση. Είναι εξπέρ όμως στα πάρτι στην Μύκονο ή στις κατασκηνώσεις στην Αντίπαρο -μετά καλλιτεχνικών προγραμμάτων- για να εξαγοράσουν τις ψήφους των πρωτοετών. Για να παραχθούν τι; Φοιτητοπατέρες που συναλλάσσονται με καθηγητές και στη συνέχεια με τις συντηρητικές πολιτικές ηγεσίες. Για να καταλήξουν γλάστρες στις προεκλογικές εμφανίσεις αρχηγών ή το πολύ πολύ υποψήφιοι (σε μη εκλόγιμες θέσεις βέβαια) στα ψηφοδέλτια τους.
Ταυτόχρονα η Ελλάδα διαθέτει τις περισσότερες κληρονομικές έδρες από όλα τα πανεπιστήμια της Ευρώπης. Καθηγητές ιατρικής που παραδίδουν τις έδρες τους στους γιούς τους και καθηγητές θεολογίας που έχουν κάνει καθηγητές ακόμη και τους γαμπρούς τους (μετά από τις κόρες τους βεβαίως). Κονδύλια ευρωπαϊκά που «χάνονται» ενώ μερίδα καθηγητών κάνει χρυσές δουλειές με προγράμματα, μελέτες και πιστοποιήσεις. Πρυτάνεις που δηλώνουν διατεθειμένοι να λύσουν το πρόβλημα της χώρας, της Ευρώπης, ίσως και του κόσμου άμα τους φωνάξουν αλλά αδυνατούν να ελέγξουν τι συμβαίνει στα προαύλιά τους… Για να μη μιλήσουμε για τους πανεπιστημιακούς που ενισχύουν κάθε τόσο τα κόμματα και κυρίως τους «μηχανισμούς» που πλησιάζουν την εξουσία. Για να γίνουν μετά υπουργοί, πρόεδροι οργανισμών, γενικοί γραμματείς ή καλοπληρωμένοι σύμβουλοι.
Ο κατάλογος των αμαρτημάτων των πανεπιστημίων μας είναι ατέλειωτος, Πέρυσι δεν ήταν που ανακαλύφθηκε ότι στις φοιτητικές εστίες δεν μένουν μόνο φτωχοί φοιτητές αλλά τις λυμαίνονται «παρέες» και παρατάξεις; Στα Ιωάννινα έδιναν από «παράδοση» «δωμάτια» σε εξωπανεπιστημιακούς ενώ στου Ζωγράφου διατηρούσαν την «έδρα» τους παιδιά πλουσίων. Έτσι για την πλάκα τους δηλαδή, όπως πολλά πράγματα συμβαίνουν στα ελληνικά Ανώτατα Ιδρύματα έτσι για την πλάκα μας. Δείτε τις εκδηλώσεις στα αμφιθέατρα. Οι δεξιοί καλούν τους δεξιούς, οι αριστεροί τους αριστερούς, οι αντιεξουσιαστές τους αντιεξουσιαστές - κανένας διάλογος δεν γίνεται, καμία σύγκρουση των ιδεών - κάποιοι προστατεύουν τις εκδηλώσεις τους με καδρόνια, κάποιοι άλλοι με μπράβους της νύχτας και όλοι είναι ευχαριστημένοι. Όλοι; Όχι