Οι Ρώσοι αναλάμβαναν να μας βγάλουν μέχρι και τα πετρέλαια του Αιγαίου ΑΛΛΑ Ο ΤΖΕΦΡΥ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ!

ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΕΙ ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΟ ΔΝΤ

Τον περασμένο Φλεβάρη ρεπορτάζ (εφημερίδα Ποντίκι) που ουδέποτε διαψεύστηκε είχε αποκαλύψει ότι η ελληνική κυβέρνηση ενημερώθηκε εγγράφως από τη Ρωσία για την ύπαρξη εκμεταλλεύσιμων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην περιοχή της υφαλοκρηπίδας του Καστελόριζου. Η εν λόγω πληροφορία περιγράφει την ....
τελευταία απέλπιδα προσπάθεια της Μόσχας να διατηρήσει τη δυναμική μιας ελληνορωσικής στρατηγικής σχέσης, την οποία ωστόσο δεν εκτίμησε ως ωφέλιμη για τη χώρα η ελληνική κυβέρνηση.Ο Γιώργος Παπανδρέου προτίμησε τη «σιγουριά» τηςαμερικανικής αγκάλης, φροντίζοντας να οδηγήσει γρήγορα τη χώρα στην…
προστατευτική σκέπη του (αμερικανικού) Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου δημιουργώντας μάλιστα την Κερκόπορτα από την οποία ο αμερικανικός παράγοντας «τρύπωσε» εντός της ευρωζώνης.
Η στρατηγική επιλογή του Παπανδρέου θα κριθεί από την ιστορία και κυρίως από το ποιος θα είναι ο νικητής σε αυτόν τον άγριο νομισματικό – οικονομικό (προς το παρόν) πόλεμο μεταξύ ΗΠΑ και Γερμανίας. Οι συνέπειες, ωστόσο, αυτής της επιλογής αποτυπώνονται ήδη στην οικονομική – διπλωματική ζωή της χώρας ως εξής:
· Η Ελλάδα είναι υπό δυσμενή αναδιάρθρωση (επιμήκυνση) του χρέους της. Σε γενικές γραμμές αυτό σημαίνει ότι έπειτα από δέκα χρόνια τα 110δισεκατομμύρια ευρώ που έντοκα μας δάνεισε το ΔΝΤ και οι ΕΕ θα έχουν γίνει 240.
· Όλα δείχνουν ότι μέσω του ΔΝΤ οι Αμερικανοί θα είναι οι διαχειριστές της ελληνικής αδυναμίας να εξυπηρετήσουν το κολοσσιαίο χρέος. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι το «νέο» χρέος δεν υπόκειται στην ελληνική νομοθεσία (που θα επέτρεπε την άρνησή του) αλλά στη δανειακή σύμβαση του μνημονίου.
· Με βάση τη δανειακή Σύμβαση οι πιστωτές, όταν το αποφασίσουν θα μας πάρουν στα αγγλοσαξονικά δικαστήρια (μαζί με τα σώβρακα) και ό,τι αξίζει και δεν έχει μέχρι τότε ξεπουληθεί…
· Όλα τα παραπάνω περιγράφουν σαφέστατα μια χώρα περιορισμένηςεθνικής κυριαρχίας, όπως τη χαρακτήρισε ο ίδιος ο πρωθυπουργός, ή προτεκτοράτο για χάρη συντομίας…
Ως προτεκτοράτο η Ελλάδα δεν είναι σε θέση να προβάλει απαιτήσεις ούτε να υπερασπιστεί τα συμφέροντά της. Οι πολιτικές της επιλογές σε μείζονα ζητήματα προϋποθέτουν τη σύμφωνη γνώμη του «προστάτη», ο οποίος προφανώς θα φροντίσει για την εξυπηρέτηση των δικών του συμφερόντων.
Μέσα από αυτό το πρίσμα αποκτούν μια άλλη (θλιβερή) διάσταση όλα όσα ακούγονται αυτό το διάστημα περί των πλούσιων κοιτασμάτωνυδατανθράκων που βρίσκονται στην επικράτεια της χώρας. Η διαχείριση των υπαρκτών ή εικαζόμενων κοιτασμάτων βρίσκεται ήδη, όπως και οι υπόλοιποι τομείς της ελληνικής οικονομίας, στα χέρια των «προστατών» της.
Ακόμη και αυτή η ίδια επικράτεια της χώρας, ας μην το ξεχνάμε, είναι υπό διαπραγμάτευση. Και δεν μιλάμε μόνο για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο. Μιλάμε για την υφαλοκρηπίδα του Καστελόριζου, εκεί όπου αποδεδειγμένα πια υπάρχουν σοβαρά κοιτάσματα φυσικού αερίου.
Η ελληνική κυβέρνηση, σύμφωνα με συγκλίνουσες πληροφο