ΟΙ ΡΟΜΠΕΝ ΤΗΣ ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ

του Νίκου Δόικου

Ζούμε μέρες πονηρές. Ο συλλογικός πόνος ευνοεί τους φτηνούς λαϊκισμούς. Σε ένα περιβάλλον ασυγκράτητης ( δικαιολογημένης) οργής είναι εύκολο, μαζί με την ψυχραιμία του, να χάσει κανείς και την ευθυκρισία του. Τέτοιες συγκυρίες ψάχνουν όλοι εκείνοι οι διαχρονικοί δήθεν. Οι δήθεν λαϊκοί αγωνιστές, οι δήθεν επαναστάτες συνδικαλιστές, αναζητώντας κοινωνική καταξίωση. Ελπίζοντας να κρύψουν μέσα της τις ανομίες τους. Να τις καλύψει η παραζάλη των γενικότερων προταγμάτων της εξέγερσης.

Βλέποντας τις....
ανατεταμένες γροθιές των συνδικαλιστών της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ καθώς οδηγούνται στον εισαγγελέα, μετά τα τελευταία γεγονότα της Μεσογείων και ακούγοντας τις θεατρινίστικες κορώνες περί ανυπακοής – «εμείς δεν θα κόψουμε το ρεύμα του φτωχού μεροκαματιάρη» - θεώρησα υποχρέωση μου να ξαναγίνω δυσάρεστος και να τις ερμηνεύσω ως σύνδρομο αναπλήρωσης, ως εξιλέωση (και καθόλου ηρωισμό). Εξιλέωση καθώς το «χαράτσι» επιβάλλεται στους μεροκαματιάρηδες και όλους τους εργαζόμενους (ανοήτως, δεν έχει σημασία) για να αντιμετωπισθούν δημοσιονομικές ανισορροπίες στις οποίες καθοριστικό ρόλο έπαιξαν και τα λογίς κεκτημένα της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, οι εξωφρενικοί μισθοί, συντάξεις, εφάπαξ, επιχορηγήσεις, γενικώς το συντεχνιακό φαγοπότι δεκαετιών στον ευρύτερο δημόσιο τομέα.

Άρα, ξεκαθαρίζω εξαρχής, εάν τελικά αποφασίσω να μην πληρώσω τον επιβαρυμένο λογαριασμό της ΔΕΗ, δεν θέλω την βοήθεια κανενός γενοπίτη.

Τα στοιχεία είναι αδιάσειστα. Σημαντικό μέρος του Ελλείμματος και του Χρέους οφείλεται στις εντελώς ασύμμετρες «μεταπολιτευτικές» απολαβές των … εθνικών συντεχνιών. Με πρώτες αυτές της ΔΕΗ, του ΟΤΕ και του ΟΣΕ. Και αντί σεμνής αναδίπλωσης, προσπαθούν σήμερα με κάθε τρόπο να διατηρήσουν τα κεκτημένα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα λαϊκού επαναστατικού ηρωισμού το παρακάτω. Κοινό μυστικό στους διαδρόμους του Υπουργείου Οικονομικών, το οποίο, άγνωστο γιατί, η ηγεσία του υπουργείου καθυστερεί να δημοσιοποιήσει. Το γεγονός δηλαδή ότι οι συνδικαλιστές της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, εν αγνοία των άλλων εργαζομένων, εξασφάλισαν από την διοίκηση της ΔΕΗ ( ήτοι από όλους εμάς τους καταναλωτές ηλεκτρικού ρεύματος και τροφοδότες των ταμείων της διοίκησης της ΔΕΗ) 150 εκατομμύρια Ευρώ για να καλύψουν, λέει, τις περικοπές από τα μνημονιακά μέτρα. Δεν γνωρίζω εάν αυτός ο συντεχνιακός ελιγμός υλοποιήθηκε με τις γροθιές ψηλά ή, όπως πληροφορούμε, με την απειλή να βυθίσουν για άλλη μια φορά την χώρα στο σκοτάδι.

Θα ήταν νομίζω χρήσιμο για το συλλογικό μας μέλλον να κατορθώσουμε επιτέλους να ξεχωρίσουμε τους αντιπάλους της εθνικής-λαϊκής επανεκκίνησης. Μαζί με το κομματικό κράτος, τον λαϊκισμό, την αλληλο-τροφοδοτούμενη διαφθορά μεταξύ υπαρκτής πολιτικής και Οικονομίας, την αναξιοκρατία σε όλες τις αρθρώσεις του δημόσιου βίου, να εκτιμήσουμε σωστά και το κόστος της συντεχνιακής ομηρίας της Ελλαδικής Κοινωνίας.

Όπως συχνά επαναλαμβάνω στον διαδικτυακό διάλογο, εάν σε μια εποχή αναδιατυπώσεων χρειάζεται, χάριν επικοινωνίας, να