Όχι Αντίδραση αλλά Ορθή Δράση

Στην αντίδραση, το κίνητρο που ενώνει τα άτομα (εγώ=εμείς) είναι ο κοινός ο φόβος, η ανασφάλεια, η αδυναμία και συνήθως η δειλία για προσωπική ΑΦΑΝΗ, Δράση. Η απλή, ανούσια, επικίνδυνη και ανόητη, διαμαρτυρία που οδηγεί σε βιαιότητες και καταστροφές, εξυπηρετεί συγκεκριμένα κέντρα λήψης .........
αποφάσεων, εκτονώνει και ανακουφίζει την μάζα (πρόβατα), δεν παρέχει όμως από μόνη της καμία λύση. Ο φαύλος κύκλος της συντήρησης – καταπίεσης διαιωνίζεται και δεν υπάρχουν καθόλου αποτελέσματα επί καλό του συνόλου.

Η αντίδραση είναι η βαλβίδα που επιτρέπει στην χύτρα του συστήματος, να μην σκάσει, με ολέθρια αποτελέσματα για την διαιώνιση του. Αλλοίμονο λες να μην το γνωρίζουν; Αυτός είναι ο λόγος που επιτρέπουν, ελέγχουν, κατευθύνουν, οριοθετούν τις αντιδράσεις.

Γι αυτό στην πραγματικότητα τα αποτελέσματα είναι εκ διαμέτρου αντίθετα από τα επιδιωκόμενα. Μην ξεχνάμε πως όλες αυτές τις δήθεν διαμαρτυρίες κατά (φαντασίαν) του κατεστημένου, τις διοργανώνει το ίδιο το κατεστημένο και οι εκπρόσωποι του, ανεξάρτητα σε ποιά ομάδα ανήκουν εξωτερικά. Γιατί εσωτερικά ανήκουν ΟΛΟΙ στην ίδια Μυστική Εταιρία με τα άπειρα κλαδιά και παρακλάδια της.

Η Ορθή Δράση δεν στοχεύει αποκλειστικά στο να σπάσει την απάθεια, στο να αποφέρει αλλαγή στο σύστημα ή στην πίεση του, για επωφελείς προς τον εαυτό (εγωιστικές) αποφάσεις. Η Ορθή Δράση είναι ένα εφαλτήριο μετασχηματισμού των ίδιων των συνθηκών της ζωής.Πρέπει να συνειδητοποιήσεις, εδώ και τώρα, ο χρόνος που σου απομένει είναι ελάχιστος, πως όλα όσα σου έμαθαν στο σχολείο, στα πανεπιστήμια, στην εκκλησία, στην ομάδα, στην κοινωνία, στους εργασιακούς χώρους, στις τηλεοράσεις, στις εφημερίδες, στις Μυστικές ή φανερές Εταιρίες, είναι άχρηστα. Είναι στατικά, στείρα, άχρηστα για την ελευθερία, θολά και καταπιεστικά δεδομένα που οδηγούν καθέναν από τον άνθρωπο-πρόβατο-καταναλωτή, να γίνει ένα απλό γρανάζι στην σκουριασμένη αλυσίδα ενός απάνθρωπου συστήματος καθόλου ανθρωποκεντρικού.

Ουσιαστική Ελευθερία, ουσιαστική Δράση, και όχι αντίδραση, συνεπάγεται να απορρίψεις στην πράξη, όλους εκείνους τους δογματισμούς, όλους τους –ισμούς, που απορρέουν από την παγ(ι)ωμένη λογική και καθιστούν τους ανθρώπους ανενεργούς και αδρανείς. Δεν είναι δύσκολο να δεις τι γίνεται γύρω σου, τι είναι αυτό που κρατάει την συνοχή του δογματικά παγ(ι)ωμένου συστήματος και να το ταρακουνήσεις εκ των έσω. Να πριονίσεις τον θρόνο του δικτάτορα – σύστημα, όχι σαν ηλεκτρικό πριόνι, αλλά σαν σαράκι. Να ρίξεις τον αυτοκράτορα, ροκανίζοντας τον χρυσό του θρόνο σαν σαράκι. Αυτό είναι και αυτό κάνει Δρώντας, ο Κατεργάρης. Ποτέ αντιδρώντας.

Με απλά λόγια, ανεξάρτητα απ ότι σου λένε, άσχετα απ’ ότι θέλεις αφελώς να πιστεύεις, η κοινωνία των πόλεων, τους πολιτισμού δεν είναι ανθρωποκεντρική. Άλλωστε δεν είναι δική μου άποψη αυτή, το λένε στην Ατζέντα 21, αλλά και σε κάθε ευκαιρία.

ΕΣΥ δεν θέλεις να το ακούσεις, δεν θέλεις να το πιστέψεις από φόβο, από τρόμο. Δεν θέλεις να το πιστέψεις γιατί έμαθες