Ο κ. Τρισέ, ο κ. Λαφαζάνης και τα φτυάρια

Πλήξη αφόρητη. Μονοτονία. Και μια “γεύση” αηδίας – όχι στο στόμα, στο μυαλό. Αλλά και πίκρα. Μαζί με θυμό και απέραντη ντροπή. Μα έτσι ήταν και… πριν από μένα η Ελλάδα; Έτσι συμπεριφέρονταν πάντοτε οι Έλληνες… και προτού γεννηθώ εγώ; Ρωτώ, για να μάθω, γιατί από την πρώτη δεκαετία της ζωής μου… κάτι είχα καταλάβει – και στη δεύτερη ήδη το είχα διακρίνει πλήρως. Πριν, όμως; Στα μέσα του προηγούμενου αιώνα, μετά τη.....
φρίκη της εμφύλιας διαμάχης; Στο Μεσοπόλεμο; Στα τέλη του 19ου αιώνα; Έτσι;

Όταν, το 1793, ο Φρίντριχ Βίλχελμ Κρίστιαν Καρλ Φέρντιναντ φον Χούμπολτ, υπερασπιστής της φιλελεύθερης ιδεολογίας και γλωσσολόγος, προσπάθησε να διαμορφώσει και να αναπτύξει μια νέα αντίληψη της ελληνικής γλώσσας και του ελληνικού πολιτισμού, υποδεικνύοντάς τα ως το δρόμο προς μια υποδειγματική ανθρωπότητα (“Über das Studium des Alterthums, und des griechischen insbesondere”) μάλλον δε θα πρέπει να είχε στο μυαλό του… το “πνεύμα” και τη “φιλοσοφία” του Συνασπισμού. Ούτε όταν, στις 16 Αυγούστου 1809, ίδρυε το ομώνυμο πανεπιστήμιο στο Βερολίνο, φανταζόταν πως 202 χρόνια αργότερα, ύστερα από χιλιάδες εκδηλώσεις λόγου στον κατεξοχήν χώρο τους, το πανεπιστήμιο, μια χούφτα Έλληνες θα προσπαθούσαν να… διδάξουν στο ακροατήριο… δημοκρατία!

Βράδυ Δευτέρας, 24 Οκτωβρίου 2011, και στο κατάμεστο Audimax του Πανεπιστημίου Humboldt, ο απερχόμενος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Ζαν Κλοντ Τρισέ, σε μια ενδιαφέρουσα ομιλία με τίτλο “Διαμορφώνοντας το μέλλον της Ευρώπης”, τονίζει πως ό,τι γίνεται αυτή την περίοδο για την Ελλάδα είναι δικαιολογημένο, καθώς η χώρα δεν έχει πλέον πρόσβαση στις αγορές και η βοήθεια είναι δεδομένη – φυσικά, με αυστηρές προϋποθέσεις. “Οι χώρες είχαν το δικαίωμα να προσπαθήσουν να διορθώσουν μόνες τους την κατάσταση” προσθέτει με νόημα…

Μιάμιση ώρα το ακροατήριο (κυρίως νέοι και νέες, σπουδαστές και σπουδάστριες του παεπιστημίου, με μπλοκ και μολύβια στο χέρι για σημειώσεις) τον ακούει σιωπηλό (δεν εννοείται;). Αλλά τα πανό είναι εκεί, πίσω πίσω στην αίθουσα. Και κρύβει… τρομερές αλήθειες, βαθυστόχαστες ιδέες και ρηξικέλευθα νοήματα: “Όχι λεφτά στις τράπεζες”, “Έξω η τρόικα από την Ελλάδα”.

Η πρώτη ερώτηση προς τον κ. Τρισέ από Έλληνα φυσικά. Και. όπως συμβαίνει σχεδόν πάντοτε σε ομιλίες και συνεντεύξεις Τύπου, όταν ρωτούν οι Έλληνες… δε ρωτούν. Εκφωνούν δεύτερο και τρίτο και τέταρτο κ.ο.κ. λόγο. Βγάζουν τ’ απωθημένα τους. Τα λένε έξω απ’ τα δόντια, βρε αδελφέ! Χύμα και σταράτα. Και με φωνές και με γλώσσα αυθάδικη και αλαζονική – πώς μιλά ο Στέλιος Ράμφος, ας πούμε, ε, καμία σχέση! Και τι να απαντήσει ο άμοιρος Γάλλος, όταν του ζητούν… να απολογηθεί για το ελληνικό χάλι; Θυμήθηκα άλλους Έλληνες, που σε ερώτηση γερμανού δημοσιογράφου, απεσταλμένου του ραδιοφώνου του Βερολίνου στην Αθήνα, σχετικά με την ελληνική κρίση, απαντούσαν “Ε, να βοηθήσουν και λίγο οι Ευρωπαίοι, τι κοινοτική αλληλεγγύη είναι αυτή που δείχνουν” – σαν το ανέκδοτο με το “Κι εσείς, γιατί βασανίζετε τους μαύρους;”