Ο «εσωτερικός εχθρός»

Το πολιτικό σύστημα κινδυνεύει. Τα άκρα ξεσάλωσαν: Άκρα Δεξιά και Άκρα Αριστερά απειλούν τη χώρα και τη σωτηρία της απεργαζόμενες (και μάλιστα… συνεργαζόμενες!) την κατάλυση των θεσμών, την επιστροφή στη δραχμή και την κατάρρευση της αστικής δημοκρατίας.
Τέτοιες παπαρολογίες (για να…
παγκαλίσουμε ελαφρώς) θα ακούτε και θα διαβάζετε αμέτρητες φορές ημερησίως μέχρι να γίνουν οι ρημάδες οι εκλογές, να δούμε τι ακριβώς θα βγάλουν και να καταλήξουμε στην επόμενη συγκυβέρνηση.

Μέχρι να πέσουν τα κουκιά στην ψηφοδόχο, όμως, ο επικοινωνιακός πόλεμος θα είναι ανηλεής. Τα δύο τέως μεγάλα κόμματα, από όλο και περισσότερους τέως φίλους, οπαδούς και ψηφοφόρους τους, δεν αναγνωρίζονται ως «μεγάλα» πλέον, αλλά ως κόμματα «των μνημονίων» και «της χρεοκοπίας»: εθνικής, επαγγελματικής, οικογενειακής και ατομικής. Η Ελλάδα είναι και επισήμως χρεοκοπημένη, με όλους τους αμέσως ενδιαφερόμενους να ετοιμάζονται… φωναχτά για την επόμενη χρεοκοπία.
Τα αγαπημένα μας τέως «μεγάλα» κόμματα, πρωτίστως το ΠΑΣΟΚ και δευτερευόντως η Ν.Δ., απειλούνται με πρωτοφανή ταυτόχρονη εκλογική καθίζηση. Άλλωστε ο πολυκερματισμός των πάλαι ποτέ κομμάτων – παρατάξεων δεν αφήνει πολλά περιθώρια για αισιοδοξία.
● Στη μια πλευρά της ζυγαριάς βαραίνει η ανάγκη του κόσμου, πάντα έντονη σε περιόδους κρίσης, να κυβερνηθεί με τους λιγότερους δυνατούς κλυδωνισμούς και τη μέγιστη δυνατή ασφάλεια.
● Στην άλλη πλευρά βαραίνουν η οργή, η απογοήτευση και η έλλειψη κάθε πίστης – και εμπιστοσύνης – ότι ο δρόμος που ακολουθούν τα παραδοσιακά κόμματα εξουσίας μπορεί να βγάλει τη χώρα σε ξέφωτο.
Για πόσο άλλωστε θα μπορούν ακόμη να βαφτίζουν σωτηρία τη χρεοκοπία, ανάπτυξη την αφρικανοποίηση και μεταρρύθμιση την πείνα; Όσοι «πρόθυμοι» και «χρήσιμοι ηλίθιοι» κι αν τους συνδράμουν, είναι πια πολύ δύσκολο να λες στον κατεστραμμένο ότι τον σώζεις. Ως εκ τούτου γνωρίζουν άριστα ότι οι πιθανότητες να βρεθούν αντιμέτωποι με ανεξέλεγκτες αντιδράσεις αυξάνονται ραγδαία.

Η απόλυτη προτεραιότητά τους είναι οι εκλογές. Γι’ αυτό πανικόβλητοι όλοι όσοι δεν μπορούν να πάνε ούτε σε ταβέρνα, να πιουν καφέ δημοσίως ή να κυκλοφορήσουν χωρίς καμιά δεκαπενταριά αστυνομικούς και μπράβους τρέχουν να εκβιάσουν, να απειλήσουν, να εκφοβίσουν και να μαντρώσουν όσους προλαβαίνουν.

Βεβαίως όσοι έχουν το στοιχειώδες μυαλό και την ανάλογη πολιτική πείρα γνωρίζουν ότι στην πολιτική, ακόμη και σε πολύ ομαλότερες περιόδους, το εκλογικό «κλίμα» ποτέ δεν φτιάχνεται πάνω από την κάλπη: έχει διαμορφωθεί πολύ νωρίτερα. Και τα μηνύματα που έχουν λάβει μέχρι στιγμής είναι τα χειρότερα.

Ο «επάρατος κομμουνισμός»

Κατ’ αρχάς όλοι, κόμματα και ψηφοφόροι, γνωρίζουν άριστα τι θα συμβεί μετά τις εκλογές σε όλα τα επίπεδα. Ας τα δούμε κωδικοποιημένα:
● Ακόμη και αν η Ν.Δ., ως βέβαιο πρώτο κόμμα, καταφέρει την απείρως δύσκολη αυτοδυναμία, δεν θα μπορεί να κυβερνήσει μόνη της. Με δεδομένο τον φόβο του «Συνδρόμου Ντε Λα Ρούα» – άλλος χρεοκοπεί τη χώρα και άλλος παίρνει το ελικό