Ο ΑΝΑΣΤΕΝΑΓΜΟΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΣΕΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΤΟ 1999

Νί­κου Χει­λα­δά­κη, Δη­μο­σι­ο­γρά­φου-Τουρ­κο­λό­γου

Τὸν Δε­κέμ­βριο τοῦ 1998, ὀ­κτὼ μῆ­νες πε­ρί­που πρὶν ἀ­πὸ τὸν με­γά­λο καὶ αἱ­μα­τη­ρὸ σει­σμὸ τῆς Τουρ­κί­ας, ἡ Πα­ναγία τῶν Ὀρ­θο­δό­ξων μὲ ἕ­να ἐν­τυ­πω­σια­κὸ τρό­πο προ­ει­δο­ποι­οῦ­σε γιὰ τὴν κα­τα­στρο­φὴ ποὺ θὰ βύ­θι­ζε στὸ πέν­θος δε­κά­δες χι­λιά­δες Τούρ­κους. Τὸ ἐκ­πλη­κτι­κὸ εἶ­ναι ὅ­τι αὐ­τὴ ἡ συγ­κλο­νι­στι­κὴ προ­ει­δο­ποί­η­σή της πέ­ρα­σε στοὺς ἴ­διους τούς Τούρ­κους μου­σουλ­μά­νους, οἱ ὁ­ποῖ­οι τα­ρά­χτη­καν ἀ­πὸ τὸ γε­γο­νὸς αὐ­τῆς τῆς κα­τα­πλη­κτι­κῆς ἐκ­δή­λω­σης τῆς Πα­να­γίας. Τὸ γε­γο­νὸς ἑρ­μη­νεύ­τη­κε σὰν ἕ­να ἐ­σχα­το­λο­γι­κὸ μή­νυ­μα γιὰ κά­ποι­ο με­γά­λο κα­κὸ ποὺ ἔρ­χον­ταν ἐξ αἰ­τί­ας τῆς ἀ­πο­στα­σί­ας καὶ τῶν ....
ἀν­θρω­πί­νων ἁ­μαρ­τι­ῶν. Ἡ θαυ­μα­τουρ­γι­κὴ αὐ­τὴ πα­ρου­σί­α τῆς Πα­να­γί­ας σὰν ἕ­να ση­μά­δι ἐ­πι­κείμενης με­γά­λης συμ­φο­ρᾶς, δι­α­δρα­μα­τί­στη­κε σὲ ἕ­να Ἑλ­λη­νορ­θό­δο­ξο να­ὸ ἀ­πὸ τοὺς λί­γους ποὺ ἀ­πο­μεί­να­νε νὰ λει­τουρ­γοῦν ἔ­στω καὶ μὲ ἐ­λά­χι­στους πι­στοὺς στὴν ση­με­ρι­νὴ μου­σουλ­μα­νι­κὴ Τουρ­κί­α, ἕ­να στοι­χεῖ­ο ποὺ προ­κα­λεῖ ἀ­κό­μα καὶ τύ­ψεις στοὺς ση­με­ρι­νοὺς ἰ­δι­ο­κτῆ­τες τῆς πε­ρι­ο­χῆς. Ἡ ὅ­λη ἱ­στο­ρί­α πῆ­ρε ἰ­δι­αι­τέ­ρες δι­α­στά­σεις καὶ ἀ­πὸ τὸ γε­γο­νὸς ὅ­τι ἡ θεί­α αὐ­τὴ πα­ρέμ­βα­ση τῆς Πα­να­γί­ας προ­κά­λε­σε τὸ ἐν­δι­α­φέ­ρον καὶ κά­ποι­ων τουρ­κι­κῶν ΜΜΕ ποὺ πα­ρου­σί­α­σαν τὸ γε­γο­νὸς μὲ τὸν ἐν­τυ­πω­σια­κὸ τί­τλο, «Τὸ Θαῦ­μα τῆς Πα­να­γί­ας», πράγ­μα­τι ἐν­τυ­πω­σια­κὸς τί­τλος γιὰ μί­α μου­σουλ­μα­νι­κὴ χώ­ρα.

Ἀρ­χὲς Δε­κεμ­βρί­ου τοῦ 1998. Λί­γο πρὶν ἀ­πὸ τὰ Χρι­στού­γεν­να καὶ λί­γους μῆ­νες πρὶν ἀ­πὸ τὸν με­γά­λο καὶ κα­τα­στρε­πτι­κὸ σει­σμὸ τῆς Τουρ­κί­ας, τὸν Αὔ­γου­στο τοῦ 1999, μὲ 16.000 νε­κρούς, δε­κά­δες χι­λιά­δες τραυ­μα­τί­ες καὶ πολ­λοὺς μέ­χρι σή­με­ρα ἀ­γνο­ου­μέ­νους. Τὶς ἡ­μέ­ρες ἐ­κεῖ­νες τὸ νη­σὶ τῶν Πρηγ­κη­πον­νή­σων, Μπουρ­γάζ, ἡ γνω­στὴ Ἀν­τι­γό­νη στὰ ἑλ­λη­νι­κὰ, πα­λαι­ὸ θέ­ρε­τρο γιὰ τοὺς Ρω­μηοὺς τῆς Πό­λης, εἶ­χε συγ­κλο­νι­στεῖ ἀ­πὸ μί­α ἱ­στο­ρί­α ποὺ δεί­χνει γιὰ ἄλ­λη μί­α φο­ρὰ τοὺς δε­σμοὺς τοῦ Ὀρ­θό­δο­ξου Χρι­στι­α­νι­σμοῦ μὲ τοὺς ση­με­ρι­νοὺς κα­τοί­κους ἀλ­λὰ καὶ τὴν προ­φη­τι­κὴ καὶ θαυ­μα­τουρ­γὴ ἐκ­δή­λω­ση τῆς Πα­να­γί­ας γιὰ τὸν με­γά­λο καὶ κα­τα­στρε­πτι­κὸ σει­σμό. Τὸ νη­σὶ αὐ­τὸ ἦ­ταν κά­πο­τε κα­θα­ρὰ Ἑλ­λη­νι­κό. Σή­με­ρα στὸ νη­σὶ ὑ­πάρ­χουν ἐ­λά­χι­στοι Ἕλ­λη­νες καὶ Τοῦρ­κοι ποὺ ἦρ­θαν τὶς τε­λευ­ταῖ­ες δε­κα­ε­τί­ες ἀ­πὸ δι­ά­φο­ρες πε­ρι­ο­χὲς τῆς Τουρ­κί­ας, κυ­ρί­ως ἀ­πὸ τὸν Πόν­το. Οἱ Τοῦρ­κοι αὐ­τοὶ εἶ­ναι κυ­ρί­ως Σου­νί­τες, ἀλ­λὰ ὑ­πάρ­χουν καὶ Ἀ­λε­βί­τες, οἱ ὁ­ποῖ­οι ἔ­χουν καὶ δι­κό τους θρη­σκευ­τι­κὸ κέν­τρο στὸ νη­σί. Τὸ νη­σὶ ἔ­χει μί­α Ὀρ­θό­δο­ξη Ἐκ­κλη­σί­α, τὸν Ἅ­γιο Ἰ­ω­άν­νη τὸν Θε­ο­λό­γο, ποὺ δε­σπό­ζει μπρο­στά σου κα­θὼς πλη­σιά­ζεις στὸ νη­σὶ ἀ­πὸ τὴν θά­λασ­σα, μὲ τὸν με­γα­λο­πρε­πή της τροῦ­λλο ποὺ θύ­μι­ζε τὶς Ἐκ­κλη­σί­ες στὰ…

ἑλ­λη­νι­κὰ νη­σιὰ τοῦ ἀ­να­το­λι­κοῦ Αἰ­γαί­ου.

Τὴν πε­ρί­ο­δο ἐ­κεί­νη, κά­θε βρά­δυ ἔ­ξω ἀ­πὸ τὴν Ἐκ­κλη­σί­α καὶ σὲ ὅ­