ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ:"Η καταστροφή της πολιτικής είναι η αιτία της σημερινής ακυβερνησίας"

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΙΤΗΜΑ
Η ΕΠΑΝΑΘΕΜΕΛΙΩΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ
ΕΧΟΥΜΕ ΤΑ ΥΠΟΛΕΙΜΜΑΤΑ ΜΙΑΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΔΕΞΙΑΣ ΚΑΚΙΣΤΟΚΡΑΤΙΑΣ ΠΟΥ ΠΑΙΖΕΙ ΤΗΝ ΚΟΛΟΚΥΘΙΑ.

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ
(Μιλώντας στην ΚΩ)

Η χώρα ανακτά μια σχέση με την πολιτική. Με την αληθινή, την καλή πολιτική. Η σχέση αυτή διακόπηκε εδώ και χρόνια. Έχει σημασία να κατανοήσουμε τα αίτια, τις στιγμές της καταστροφής, της.....
δολοφονίας της πολιτικής στην χώρα. Αυτό που κάνω στο βιβλίο μου. Λόγω αδυναμίας του Πανεπιστημίου, του καθηγητικού προσωπικού, η δολοφονία αυτή δεν ερμηνεύεται σοβαρά, δομικά. Πολύ περισσότερο δεν ερμηνεύεται με δημοσιογραφικού τύπου άρθρα που επαναλαμβάνονται. Παραδείγματος χάριν πολλοί γράφουν για την κομματοκρατία σήμερα. Πρόκειται για μεγάλο λάθος που αποπροσανατολίζει, καλύπτει άλλες δομές εγχώριες και ξένες. Η κομματοκρατία είναι φαινόμενο της δεκαετίας του 80’ όχι του 90’ και πολύ περισσότερο του 2012.

Η καταστροφή της πολιτικής είναι η αιτία της σημερινής ακυβερνησίας. Η χώρα στερείται πολιτικού κεφαλαίου.

Η ποιότητα του πολιτικού της προσωπικού είναι πολύ χαμηλή. Κακής Ποιότητας. Αυτό που ονόμασα Κακιστοκρατία. Δεν αποτελούσε μόνο ο υιός Παπανδρέου έκφραση της κακιστοκρατίας. Αυτός βέβαια έκανε σχολή από πολύ παλιά.
Όταν παρατηρεί κανείς την νέα σύνθεση του Κοινοβουλίου παρατηρεί την παραμονή της κακιστοκρατίας είτε ως ανακύκλωση παλιών υλικών με διάφορους τρόπους όπως οι μεταγραφές είτε ως είσοδος στο Κοινοβούλιο «νέου» αλλά κακής ποιότητας υλικού. Στο βιβλίο μου μιλώ για το πώς πρέπει να διαμορφώνεται, να σχηματίζεται, να παράγεται η διευθύνουσα τάξη της χώρας. Το ο γιος του Δικηγόρου Δικηγόρος και η κόρη ή ο υιός του βουλευτή βουλευτής χαρακτηρίζουν υπανάπτυκτες, μπλοκαρισμένες κοινωνίες που κάποια στιγμή πάνε στο Δ.Ν.Τ. αφού πρώτα προσκυνήσουν τον Κεμάλ τον πρόδρομο του Χίτλερ. Έτσι στο Κοινοβούλιο έχουμε φιλοκεμαλικούς και φιλοναζιστές.
Η σύνθεση του Κοινοβουλίου που προέκυψε από τις εκλογές εκφράζει το παλιό, την παλιά μη Ελλάδα, όχι την Ελλάδα.
Θα είχε ενδιαφέρον μια συζήτηση για αυτά με τους φοιτητές των σχολών Πολιτικών, Οικονομικών Επιστημών και Κοινωνιολογίας. Θα ήταν η αφετηρία για κάτι αληθινά νέο, φρέσκο, δυναμικό και έξυπνο. Όχι επανάληψη της μούχλας που εκπέμπουν αυτές οι σχολές που αποτελούν την άλλη όψη της κομματικής, μη κομματικής σκουριάς, μάλλον αραχνίασης. Είναι γεμάτα αράχνες τα κρατικοδίαιτα και όχι μόνον γραφεία των κομμάτων μη κομμάτων, Δεξιών και Αριστερών. Ίσως ο Τσοχατζόπουλος και ο Τσουκάτος μπορούν να φωτίσουν αυτήν την πλευρά.
Η Ακυβερνησία της χώρας είναι προϊόν αυτής της εξέλιξης και πραγματικότητας. Δεν υπάρχει μια επαρκής διανοητικά, ηθικά, ψυχικά πολιτική ομάδα που να αναλάβει την ευθύνη της πορείας της χώρας. Να την αντιπροσωπεύσει στην Ευρώπη ως υποκείμενο διαπραγμάτευσης και όχι ένοχης επαιτείας. Είναι ένας κόσμος του μη Αθηναϊκού χωριού, των τριών άσχημων πλατειών του κέντρου μη κέντρου της Αθήνας. Είναι ένας κόσμος μόνιμος θαμών του υποανάπτυκτου μη