ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗ ΧΑΛΚΙΔΑ

Στεφανία Λυγερού

Πρόσφατα έχασα έναν αγαπημένο μου άνθρωπο. Η απώλεια ήταν ξαφνική, νέο και ουσιαστικό παιδί, που προσπαθούσε για το καλό. Τα είδα όλα μάταια, δεν ήθελα να προσπαθώ για τίποτα από τη στιγμή που με το έτσι θέλω του μια μέρα σε παίρνει και.. τέλος. Μετά από παιδεμό μού βγήκε "ο καθένας πρέπει να κάνει αυτό που πρέπει να κάνει, χωρίς να ρωτά, χωρίς να διαμαρτύρεται, χωρίς να θέλει να το αλλάξει. Το σενάριο είναι αλλουνού. Αν δεν ξέρεις τι σε θέλει να ....
φέρεις (τον τελικό σου προορισμό), και δεν ξέρεις επίσης και τι αποτέλεσμα θα έχει σε εσένα το καθετί που σου στέλνει, πώς μπορείς να το κρίνεις καλό ή κακό; Ζήσε άφοβα, κάνε αυτό που σου λέει η καρδιά σου, μείνε στο δρόμο σου, έτσι κάνεις το σωστό".
Έχουμε σταθεί επειδή σκεπτόμαστε. Μπήκα κι εγώ σ’ αυτή τη διαδικασία μετά την συγκέντρωση.. Κουράστηκα ρε αδελφέ!! Μα δεν είμαι θεός, δεν μπορώ ούτε να προκαταβάλλω το μετά, ούτε να το οριοθετήσω, ούτε προφανώς να το μεταβάλλω. Γι’ αυτό κουράστηκα, δε