Λ. ΑΠΟΣΚΙΤΗΣ (HELLENIC NEXUS): ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ

Μπροστά σε έναν
πατριωτικό πόλεμο

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη

Η ατμόσφαιρα «μυρίζει μπαρούτι» στην Ελλάδα που οδηγεί μαθηματικά στο ελληνικό «Ταχρίρ» οσονούπω, αυτά είναι που ανησυχούν το καθεστώς της Τρόϊκας και του Μνημονίου. Η ελληνική εργατική και μικρομεσαία τάξη έχει ήδη ξεκινήσει μια σειρά μαχητικών και κοινωνικών αγώνων που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει την ακριβή κλιμάκωσή τους, ούτε όμως να.....
αποκλείσει την αιματηρή προοπτική στην σύγκρουση με το αστυνομικό δουλοκρατικό καθεστώς που χτίζεται καθημερινά γύρω μας. Γι’ αυτό μας είναι χρήσιμα σήμερα τα συμπεράσματα από το πρόσφατο κεφάλαιο της ιστορίας της Αιγύπτου που ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί η κατάληξή του.
Πάνω απ’ όλα πρέπει να χαραχτεί ανεξίτηλα στο μυαλό μας ότι οι εξεγερμένοι Αιγύπτιοι, που πολέμησαν για την πατρίδας τους στους δρόμους, υπεράσπισαν το μέλλον το δικό τους και των παιδιών τους έναντι εσωτερικών και εξωτερικών εχθρών. Ο στρατός τους αποφάσισε να προστατεύσει τον λαό, και έτσι αποτράπηκε η κλιμάκωση της αιματοχυσίας.
Στον ίδιο δρόμο, στο ίδιο καθήκον πορευόμαστε και εμείς, απέναντι σε εσωτερικούς και εξωτερικούς δυνάστες. Το ερώτημα είναι, αν ο ελληνικός στρατός θα ανταποκριθεί στα συνταγματικά του καθήκοντα, ή θα σκύψει ξανά μπροστά στα νατοϊκά συμφέροντα και τα αντιλαϊκά σχέδια των διαχρονικών πατρόνων και τοκογλύφων που απομυζούν αυτό τον λαό.
Ο Μίκης Θεοδωράκης, μιλώντας στο ΡΕΞ στις 17 Ιανουαρίου, προέβλεψε πως αυτή την φορά δεν έχουν την δυνατότητα οι αντιλαϊκές δυνάμεις να στρέψουν τον στρατό εναντίον του λαού και του έθνους όπως το 1967. . Μακάρι να δικαιωθεί.
Αν κάνουμε μια αναγωγή των γεγονότων της αιγυπτιακής εξέγερσης στην ελληνική πραγματικότητα, πρέπει να βρούμε αυτό που θα μπορούσε να ενώσει όλον τον αντι-μνημονιακό και πατριωτικό χώρο σαν κεντρικός στόχος μιας πανελλαδικής εξέγερσης. Εδώ τι παρατηρούμε; Απέναντι στην τριπλή επίθεση που δέχεται η χώρα και ο λαός –οικονομική, εθνική, γεωπολιτική- έχουν αντίστοιχα δημιουργηθεί τρία μεγάλα αντιστασιακά ρεύματα, τα οποία όμως ούτε συνεργάζονται, ούτε καν συζητούν μεταξύ τους, αντιθέτως, συχνά βρίσκονται αντιμέτωπα. Το κίνημα κατά της Μνημονιακής Σύμβασης και της ταξικής οικονομικής επίθεσης του κεφαλαίου βρίσκεται στα χέρια της κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Η αντίσταση στην εθνική αλλοτρίωση –παιδεία, μεταναστευτικό, εθνικά θέματα- εκφράζεται από έναν πολύμορφο «πατριωτικό χώρο» με δυναμική παρουσία στο διαδίκτυο και αναιμική στους δρόμους. Ο τρίτος χώρος που έχει διαμορφωθεί είναι γύρω από την ορθόδοξη και εκκλησιαστική μας παράδοση, αυτών δηλαδή που αντιδρούν στην ηλεκτρονική ταυτότητα, την παρακολούθηση και την οργουελλική εκμηδένιση του προσώπου στην μελλοντική ελληνική κοινωνία.
Και τα τρία αυτά κινήματα ακολουθούν μια ασύμβατη πορεία, λες και οι εκπρόσωποί τους ζουν σε άλλη χώρα ο καθένας και όχι στην Ελλάδα της Τρόϊκας. Το ΠΑΜΕ κάνει τις «περατζάδες» του από το Σύνταγμα και καταλήγει στο μετρό…, οι παπάδες φωνά