Κυβερνώντας με συνεντεύξεις και πομφόλυγες

Σοφία Βούλτεψη

Αν δεν κάνουμε λάθος, σήμερα ο μήνας έχει 20. Επομένως, χωρίς αμφιβολία, αύριο έχουμε 21 και μεθαύριο 22. Αυγούστου. Του σωτηρίου έτους 2011.

Μας χωρίζει δηλαδή ένας ακριβώς μήνας από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 21ης Ιουλίου, οπότε και πάλι είχαν ληφθεί σημαντικές και....
γενναίες και σωτήριες αποφάσεις για το μέλλον της χώρας.

Τότε που, σύμφωνα με όσα ο πρωθυπουργός είχε πει, ακριβώς στις 21 Ιουλίου, στη συνέντευξη Τύπου στις Βρυξέλλες, και στις 22 Ιουλίου στο υπουργικό συμβούλιο, όπου έγινε δεκτός με χειροκροτήματα, «έγινε ένα τεράστιο βήμα μπροστά», «επιτέλους το ελληνικό χρέος έγινε διαχειρίσιμο» και «εξασφαλίσθηκε η μακροχρόνια βιωσιμότητά του», ελήφθησαν «σημαντικές αποφάσεις για την Ελλάδα και την Ευρώπη», «οι θυσίες πιάνουν τόπο», εξασφαλίζεται «το δικαίωμα του Έλληνα και της Ελληνίδας στην ελπίδα», «διαπραγματευθήκαμε σκληρά, βάσει σχεδίου», βάσει «συγκεκριμένης διαπραγματευτικής τακτικής», «κανείς δεν μπορεί να διανοηθεί το μέγεθος της προσπάθειας», καταρρίφθηκε ο μύθος «ότι είμαστε έρμαια των ξένων δυνάμεων».

Και πως όλα αυτά ήταν ένα δικό του «προσωπικό στοίχημα» και πως έδωσε «τον αγώνα με αυταπάρνηση», αν και αντιμετώπισε πολλές φορές «μια κριτική δυσανάλογη της ευθύνης» του και τέλος ότι επέστρεψε φέροντας στην Ελλάδα το δώρο του «ευρωπαϊκού σχεδίου Μάρσαλ»!

Εκείνες τις ημέρες των πανηγυρισμών, ανάλογες δηλώσεις έκανε και ο υπουργός των Οικονομικών, Ευάγγελος Βενιζέλος.

Χαρακτήρισε τα αποτελέσματα άλλης μιας ολέθριας συνόδου κορυφής ως «σαφή, πανηγυρική διακήρυξη υπέρ του ευρώ», ότι η ευρωζώνη «έδωσε μια καθαρή απάντηση στις αγορές», ότι «υπάρχει πανστρατιά, σκληρό ευρωπαϊκό μέτωπο υπέρ της Ελλάδας» και, βέβαια, ότι «μπήκε πάτος στο βαρέλι του ελληνικού δημοσίου χρέους, στεγανοποιείται και σταθεροποιείται η κατάσταση», «η βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους και η σταθερότητα του τραπεζικού συστήματος μας επιτρέπουν να εφαρμόσουν το πρόγραμμά μας», ενώ «εστάλη αίτημα για παγκόσμια οικονομική διακυβέρνηση».

Αυτά έλεγαν οι άνθρωποι! Δηλαδή, είχαμε (ξανα)σωθεί!

Έναν ακριβώς μήνα μετά πού βρισκόμαστε; Σε χειρότερη κατάσταση. Για την ακρίβεια, στη χειρότερη κατάσταση.

Οι αποφάσεις ήσαν τόσο «ιστορικές» και τόσο «σημαντικές» και τόσο «γενναίες», που στις είκοσι μέρες πάνω οι δύο αρχιτέκτονές τους, η Μέρκελ και ο Σαρκοζί, χρειάστηκε να ξανασυναντηθούν για να πάρουν… καινούργιες – ακόμη χειρότερες από τις προηγούμενες.

Οι αγορές δεν εξέλαβαν τις αποφάσεις της 21ης Ιουλίου ως «καθαρή απάντηση» και αντέδρασαν ακόμη πιο νευρικά, αποδείχθηκε ότι η «πανστρατιά» και το «σκληρό ευρωπαϊκό μέτωπο υπέρ της Ελλάδας» ήταν μια ακόμη φούσκα, καθώς ξεκίνησε ο χορός των εγγυήσεων που ζήτησε (και έλαβε) πρώτα η Φινλανδία και μετά όλος ο Άξονας του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το «ευρωπαϊκό σχέδιο Μάρσαλ», έγινε καπνός με μια επιστολή προς τις Βρυξέλλες από Μέρκελ και Σαρκοζί, για διακοπή των κοινοτικών χρηματοδοτ