Κλειστά μυαλά και ανοιχτά επαγγέλματα

Στην ελληνική κοινωνία συμβαίνει το εξής παράδοξο, στο μεν Δημόσιο ,με τους εποπτικούς του μηχανισμούς, όλα λειτουργούν ανεξέλεγκτα π.χ. προμήθειες νοσοκομείων , προσλήψεις ημετέρων ,σπατάλες, κακοδιαχείριση, εργασιακή ανευθυνότητα κ.ο.κ.

Στο δε, ιδιωτικό τομέα που η οικονομία χρειάζεται ελευθέρια για να αναπτυχθεί , λειτουργεί με την νοοτροπία των κλειστών επαγγελμάτων δηλ. κλειδώνουμε τα συμφέροντα μας μη τυχόν και μπει κανένας άλλος και.....
μας αλλάξει τα δεδομένα.
Οι Δικηγόροι έχουν κατώτερη αμοιβή

Οι Συμβολαιογράφοι κληρονομικό δικαίωμα

Οι Φαρμακοποιοί, οι Βενζινοπώλες , οι Αρτοποιοί δεν δέχονται στη γειτονιά τους άλλη ανταγωνιστική επιχείρηση

Οι Πρατηριούχοι ΠΡΟΠΟ, ακόμη και Μανάβηδες λαϊκών αγορών έχουν ειδικό καθεστώς μεταβίβασης της άδειας τους . Αν ήθελες αύριο το πρωί να γίνεις μανάβης σε λαϊκή αγορά απλά δε μπορείς.

Οι φορτηγατζήδες , επειδή πλήρωσαν κάποτε τις άδειες (με ευθύνη του κράτους),δεν επιτρέπουν να αλλάξει ο νόμος και ένας νέος επαγγελματίας να μπει στο χώρο τους χωρίς κεφάλαιο. Το ίδιο και οι Ταξιτζήδες κ.ο.κ.

Οι Εργαζόμενοι προσπαθούν με νύχια και με δόντια να διατηρήσουν το καθεστώς μη απελευθέρωσης της εργασίας, κλείνοντας στην ουσία την εισαγωγή νέων κεφαλαίων μη μπορώντας να καταλάβουν ότι αυτό εξυπηρετεί πρωτίστως το κατεστημένο κρατικοδίαιτο κεφάλαιο της χώρας.

Ακόμα και η Εκκλησία γαντζωμένη από το κράτος , δεν δημιουργεί ελεύθερους πολίτες να επιλέξουν αυτοί τη σχέση τους με το Θεό.
Όλα αυτά και άλλα πολλά δημιουργούν μια κοινωνία παθητικότητας που λέει , καλά τα κατάφερα τώρα να το συντηρήσω.
Όλοι κλειδώνονται σ ένα κουτί

Το κάτω μέρος για να μην χάσουν,

Τα πλαϊνά για να μην τους απειλήσει κανείς ,και

Αναπόφευκτα την οροφή . Χωρίς απειλή γιατί να υπάρχει ανάπτυξη;
Οι προστατευτικοί νόμοι των εργαζόμενων δημιουργήθηκαν να τους προστατέψουν από αυθαιρεσίες των εργοδοτών τους και για τους συγκυριακά άτυχους στη ζωή.

Όταν αυτοί οι ίδιοι νόμοι χρησιμοποιούνται για να προστατέψουν τους ανίκανους , τους κατ εξακολούθηση ΄΄άτυχους΄΄, τεμπέληδες και λαμόγια τότε δημιουργείται

Η κοινωνία της ανικανότητας ,

Η κοινωνία της ελάσσονος προσπάθειας,

Η κοινωνία της μετριότητας ,και

Η κοινωνία των ΔΑΝΕΙΚΩΝ ΚΕΚΤΗΜΕΝΩΝ.
Είναι λυπηρό ο καθένας από μας να μιλάει και να αγωνίζεται για αυτά που μπορεί να χάσει και να μην αγωνίζεται για αυτά που μπορεί να κερδίσει.
Ερμηνεύουμε και κατανοούμε τα πράγματα μέσα από το δικό μας πλαίσιο σκέψης. Κοιτάμε τη ζωή μέσα από την δική μας κλειδαρότρυπα .Αν σπάσουμε τα κουτιά σκέψης του μυαλού μας και δούμε τα πράγματα έξω από το κουτί (out of the box), τότε οι δυνάμεις που θα απελευθερωθούν θα είναι εκρηκτικές ,τότε θα δούμε ότι σε κάθε αλλαγή που έρχεται υπάρχει και μια ευκα