ΚΑΡΝΑΒΑΛΙΑ…

Γράφει: ο Μιχάλης Τζανάκης
Αυτές τις μέρες άλλοι βάζουν τις μάσκες κι άλλοι τις…βγάζουν. Αυτοί που τις βάζουν είναι οι μασκαράδες της αποκριάς, που ξεφαντώνουν τις μέρες τούτες, για ν αποφορτιστούν απ την καθημερινότητα τους. Κι έχουν ορισμένο χρόνο να το κάνουν. Μια Τσικνοπέμπτη κι ένα Σαββατοκύριακο του ..........
έτους αρκεί. Αυτοί που τις βγάζουν έχουν το πρόβλημα. Όταν φοράς μια «μάσκα» τριάντα τόσα χρόνια, έχεις γίνει ένα μ αυτή. Είναι κομμάτι του προσώπου σου. Κι όμως ήρθε η στιγμή να βγουν κι αυτές. Μετά από τόσο καιρό, να βγάλει κάποιος τη μάσκα έχει σίγουρα πρόβλημα. Το πρόσωπο είναι ερεθισμένο, κακοφορμισμένο, ζοφώδες. Και, δυστυχώς, τέτοια πρόσωπα είδαμε την Κυριακή το βράδυ. Ένα βράδυ ήταν αρκετό να γεννηθεί το «νέο». Το «ρηξικέλευθο», το «ελπιδοφόρο», το «νεωτερικό». Και την ίδια στιγμή ήρθαν και οι ηγέτες. Οι μεγάλοι ηγέτες.

Ο συγχωρεμένος καραγκιοζοπαίκτης μας, ο Ευγένιος Σπαθάρης, βιάστηκε να «φύγει». Λίγο ακόμα να ζούσε, θα βλεπε την «παρακαταθήκη» που άφησε, προσωποποιημένη πια, σε μια ανεπανάληπτη παράσταση θεάτρου σκιών, στην καρδιά της Αθήνας. Ένας σοβαροφανής τραπεζίτης, δυο πρώην φοιτητές-συγκάτοικοι σε μια αμερικάνικη πόλη, ένας σούπερ-ηγέτης «φαν» του Καβάφη και της … «ενόργανης», μερικά «σοβαρά» κανάλια, που σήμαιναν συναγερμό σε περίπτωση καταψήφισης των γερμανικών φιρμανιών, μέχρι και ο «φουκαράς» ο Καμίνης περιφερόταν από στούντιο σε στούντιο να μας πει για την «κατοχική» Δευτέρα που μας περίμενε.

Το μήνυμα ήταν σαφές: από Δευτέρα οι ντοματιές δε θα καναν ντομάτες, οι… αγγουριές δε θα καναν αγγούρια, οι βρύσες δε θα τρεχαν νερό, για καύσιμα δεν το συζητάμε καν, οι καταθέσεις θα κατάσχονταν, τα σπίτια θα δημεύονταν, τα αυτοκίνητα θα επιστρατεύονταν, τα σχολεία θα κλειναν, τα νοσοκομεία θα σφραγίζονταν, η εγκληματικότητα θα χτυπούσε «κόκκινο» και το βασικότερο η “BARIBAS” και η «EUROBANK» θα είχαν πρόβλημα ρευστότητας.

Για καλή μας τύχη όμως, δε συνέβη τίποτα απ αυτά. Τα σχολεία παρέμειναν ανοικτά (χωρίς βιβλία), τα νοσοκομεία επίσης (χωρίς γιατρούς), τα ΑΤΜ δεν παραβιάστηκαν (χωρίς λεφτά), οι ντοματιές κάνουν ντομάτες, οι αγγουριές κάνουν αγγούρια, οι βρύσες τρέχουν, και φουλάραμε και το «παπάκι» (τις πινακίδες του αυτοκινήτου τις παραδώσαμε), τα σπίτια δεν κατασχέθηκαν (μόνο 1100 ευρώ το πληρώνω στη ΔΕΗ), και η εγκληματικότητα ελέγχθηκε απόλυτα απ τον Όθωνα (7 τετράγωνα μόνο κάηκαν στην πρωτεύουσα). Ουφφφφφφ!!!!

Τι ζόρι τραβήξαμε κι αυτό το σαββατοκύριακο. «Ξεψαρώσανε» και τα βουλευτάκια και ξεφυλλίζουν τα μνημόνια και άρχισαν να λένε «όχι» στις αρχηγάρες. Και καλά με το «όχι» και τα «παρών» και τα «απών». Αυτοί τα ζητούσε ο οργανισμός τους. Αυτοί όμως, που ήταν «ναι» επί της αρχής, «ναι» στα τρία, «όχι» στο ένα γιατί δηλαδή τους χαντακώσανε; Γιατί δεν τους το είπαν πριν; Τέσσερα «ναι» πάνε τζάμπα και στο ένα «όχι» κολλήσαν;

Άντε τώρα να ξαναγυρίσεις στη δουλειά σου και να διδάξεις στους 17άρηδες του Λυκείου για το μεγαλείο της «δημοκρατίας», την κοιτίδα