ΚΑΠΗΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΜΑΓΑΖΑΚΙΑ

ΤΗΣ κας:ΓΕΡΙΤΣΙΔΟΥ.ΟΛΓΑΣ

Έχοντας ολοκληρώσει τον φόρο τιμής στους ήρωες του Πολυτεχνείου που είχα ανακοινώσει ότι θα έδινα και προς τον πατέρα μου και προς κάθε άλλο συνέλληνα αγωνιστή, πεσόντα ή μη, ο οποίος θυσίασε την ζωή του ή μέρος από την ζωή του υπέρ της Πατρίδας μας και για την δυνατότητα να ζούμε ως Άνθρωποι και όχι ως σέρφοι στην ίδια μας την Χώρα, ανήμερα την 17η Νοεμβρίου 2011 διαπίστωσα τα εξής :

Σε όλη μου την πορεία με τα πόδια από το Ν. Ηράκλειο έως το πολυτεχνείο δεν υπήρξε ίχνος αστυνομικής παρουσίας. Ούτε επί της Πατησίων ούτε γύρω από το Πολυτεχνείο και βεβαίως ούτε και μέσα στο πολυτεχνείο δεν ....
υπήρχε ούτε ένας αστυνομικός. Η αστυνομική δύναμη ήταν μακριά από το πολυτεχνείο, σε σταθμούς τραίνου, φυλάσσοντας τράπεζες και πιθανότατα εκεί που θα ελάμβανε χώρα η γνωστή παράσταση της πορείας – επεισοδίων – προσαγωγών που προβλέπει το … ‘πρωτόκολλο’ των ‘αντιστασιακών’ θεαμάτων που επιτρέπει και ανέκαθεν επέτρεπε το καθεστώς της δήθεν μεταπολίτευσης.

Φτάνοντας στο πολυτεχνείο με τις Ελληνικές μας Σημαίες διαπίστωσα ένα από τα πιο θλιβερά και ταυτόχρονα ασεβή θεάματα που αποδεικνύουν το πόσο οι συγκεκριμένοι πεσόντες και η συγκεκριμένη επέτειος κακοποιούνται και κακοποιείται διότι απλούστατα ακόμα στην εξουσία είναι ακριβώς αυτοί που η επέτειος αυτή απειλεί : το πολυτεχνείο δεν ήταν το περήφανο κτίριο που όφειλε να είναι ούτε επεδείκνυε το δέος που φαίνεται στις φωτογραφίες της εποχής του 1973, περιζωσμένο γαλανόλευκες και συνθήματα ουσίας για την καθημερινότητα του συνόλου των Πολιτών που δεν ήταν λαμόγια ή εγκάθετοι ή υποστηρικτές του κόμματος ( εκείνη την εποχή αντί ‘κόμμα’ ονομαζόταν ‘επανάστασις’ ). Αντιθέτως, όταν πήγαμε εκεί την Πέμπτη 17 Νοεμβρίου του 2011 το πολυτεχνείο ήταν ένας θλιβερός καραγκιόζ μπερντές, ένα κατακόκκινο μαγαζάκι μάλλον του ΚΚΕ βουλής και των διαφόρων παρελκομένων του και σίγουρα τίποτε άλλο. Παντού τραπεζάκια – πάγκοι που πουλούσαν βιβλία των εκδόσεων υπό την αιγίδα του ΚΚΕ, πανηγύρι με Ριζοσπάστη και ούτε μία Ελληνική Σημαία για δείγμα, παρ’ όλο που η επίσημη σημαία του Πολυτεχνείου δεν είναι το σφυροδρέπανο ούτε είναι κόκκινη ή πράσινη ή μπλέ ή πορτοκαλί/κίτρινη ή μαύρη.

Τα κόμματα της δήθεν αριστεράς χυδαία μετέτρεψαν και έχουν προσπαθήσει να ταυτίσουν το Πολυτεχνείο με την όποια δική τους κομματική ρητορική, αποκρύπτοντας επιμελώς ότι τις μέρες τις κρίσιμες που έπεφταν οι σφαίρες και δούλευαν τα κλόμπς της αστυνομίας δεν υπήρχε κομματική ταυτότητα, υπήρχαν μόνο φασίστες – χουντικοί εναντίον Ελλήνων ( γιατί άραγε κανείς δεν αναφέρει ότι ένα από τα συνθήματα του 1973 ήταν « η Γή των Ελλήνων ανήκει στους Έλληνες», σύνθημα που υφάρπαξε ο μέγας λαοπλάνος και προδότης των στόχων και απαιτήσεων του Λαού ανδρέας παπανδρέου ; ).

Με τον ίδιο χυδαίο τρόπο βέβαια κάθε κόμμα προσπαθεί να υφαρπάξει κατορθώματα και ένδοξες σελίδες του Ελληνισμού, όπως το Έπος του 1940 το έχουν ‘καπαρώσει’ οι δεξιοί και ακροδεξιοί φασίστες- χουντικοί τύπου καρατζαφέ