Και «άλλο» σε…αουτομπιάνκι!

Του Καθηγητή ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ

Αφορμή για το σημερινό μου άρθρο μου έδωσε το πρόσφατο, απίστευτο και, ειλικρινά, ανεκδιήγητο «συμβάν» (πρωτότυπο τηλεοπτικό «happening» στην πλάτη κορυφαίου Υπουργού)
συγκεκριμένα στη ΝΕΤ και στο Δελτίο Ειδήσεων της κ Στάη την ώρα που μιλά ο καθηγητής κ Αντρέας Λοβέρδος ένα ζευγάρι, προφανώς
σε κρεβάτι και όχι στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου τους, εμφανώς κάνει «άγριο σεξ» που θυμίζει πρόσφατες επιτυχίες των
εθνικών μας πορνοστάρ και....
παλαιότερες εποχές… Γκουζγκούνη…
Θα σας υπενθυμίσω το σουξέ της δικής μας νιότης όπου ο
γνωστός μας τροβαδούρος δήλωνε μισό-αστεία μισό-σοβαρά
πώς «δεν το ξανακάνει σε αουτομπιάνκι...» πιστοποιώντας την
ανεπανάληπτη γοητεία αλλά και τις εγγενείς δυσκολίες του...να
προσπαθείς να κάνεις συγκεκριμένα πράγματα μέσα στο αυτοκίνητό
σου, ιδιαίτερα όταν αυτό διαθέτει μόνο τον απειροελάχιστο χώρο
του γνωστού ιταλικού μοντέλου!
Όχι, ειλικρινά, δεν προτίθεμαι ξαφνικά πριν καν αρχίσει
το καλοκαίρι του 2011 που θα μας «ψήσει» κυριολεκτικά,
όντας και οικονομικά και πολιτικά και κοινωνιολογικά, πέραν
του…θερμοκρασιακά «καυτό», να ξεπεράσω τα όρια ευπρέπειας
που απαιτούνται από τα κείμενα ενός πανεπιστημιακού δάσκαλου,
αλλά, όπως έχετε διαπιστώσει τα τελευταία χρόνια που «blog-άρω»
στο δικό μου στυλ εντάσσεται και η προσπάθεια προσέγγισης των
θεμάτων μου με μια ικανή δόση υγιούς χιούμορ.
Και είναι το ευλογημένο το χιούμορ «αγαθό σε ανεπάρκεια
στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία και ας όψονται για αυτό κυρίαρχα
οι «πολιτικάντηδες» οι οποίοι αγνοώντας τις θετικές λειτουργίες
του, έκρυψαν πίσω από τη σοβαροφάνειά τους την εμφανή
έλλειψη της δικής τους σοβαρότητας αρνούμενοι τις θεραπευτικές
λειτουργίες του χιούμορ!
Ακόμη και εκείνος ο μεγάλος Φορντ βοηθώντας ως
γενναιόδωρος πάτρωνας τις υποκριτικές Τέχνες είχε παραδεχθεί
αυτό που επί δεκαετίες ολόκληρες διδάσκει το παγκοσμίου φήμης
Actors Studio της Νέας Υόρκης «...ότι δηλαδή μόνο ένας εξαιρετικά
ταλαντούχος δραματικός ηθοποιός μπορεί να κάνει επιτυχημένη
κωμωδία, και αντίστροφα ο χαρισματικά ταλαντούχος κωμικός
μπορεί και συχνά δημιουργεί τις δραματικές προϋποθέσεις για
ειλικρινές, βαθύ και λυτρωτικό κλάμα...»
Σε κάποιες άλλες εποχές όταν σχεδόν μισό αιώνα πριν
βρέθηκα έφηβος φοιτητής στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης
για να σπουδάσω Κοινωνιολογία και Ψυχολογία ανακάλυψα ότι,
ελλείψει «γκαρσονιέρας» της πατροπαράδοτης δηλ. ερωτικής

φωλιάς καθιερωμένης στην ελλαδική επικράτεια, οι ερωτευμένοι
νεολαίοι της Αμερικής σύχναζαν με τα αυτοκίνητα των γονιών
τους ή τα δικά τους καθότι το αυτοκίνητο ήταν πάμφθηνο (σας
αποκαλύπτω το επτασφράγιστο προσωπικό οικονομικής φύσεως
μυστικό μου ότι το πρώτο μου αυτοκίνητο, μια Chevrolet Bel-Air
στη Μασαχουσέτη το είχα αγοράσει με 82 δολάρια ή εάν