Ισημερινός: το πολιτικό θάρρος να πεις όχι στο χρέος και το ΔΝΤ

…τον Μάιο του 2010, ο Ισημερινός Πρόεδρος συναντήθηκε με τον Έλληνα ομόλογό του Γεώργιο Παπανδρέου. Ο Ραφαέλ Κορέα τον συμβούλευσε να μην πληρώσει το χρέος ... μάταια. Του εξήγησε με απλά λόγια και με την κοινή λογική…
Στις 14 Δεκεμβρίου 2008, ο πρόεδρος του Εκουαδόρ Ραφαέλ Κορέα, έπαιρνε την απλή και σταθερή απόφαση να σταματήσει την πληρωμή του......
«μη νομιμοποιημένου» δημόσιου χρέους και να αναστείλει την αποπληρωμή των χρεογράφων.
Επιστροφή σε μια πολιτική, κοινωνική και οικονομική επιτυχία.

Ο Ραφαέλ Κορέα ανακοίνωνε ένα σχέδιο αναδιάρθρωσης και τον έλεγχο του δημόσιου χρέους για το ξεχώρισμα του «νομιμοποιημένου» (το μέρος που χρησιμοποιείται προς το συμφέρον του λαού), του «μη νομιμοποιημένου» (διάσωση των ιδιωτικών τραπεζών και από παράνομες συμβάσεις χρέους), και του «απεχθούς» (χρέη που συνάπτονται από δικτατορικά καθεστώτα εις βάρος του συμφέροντος του λαού).
Η εκτελεστική εξουσία είχε πράγματι αποφασίσει το 2007 να συσταθεί μια εξεταστική επιτροπή για τον έλεγχο του χρέους κατά την περίοδο 1976-2006 στην οποία πήραν μέρος Ευρωπαίοι εμπειρογνώμονες, όπως ο Eric Toussaint της Επιτροπής για τη Διαγραφή του Χρέους του Τρίτου Κόσμου (CADTM).
Ο πρόεδρος του Εκουαδόρ δήλωσε ότι δεν θα πλήρωνε το μερίδιο του χρέους που λογιζόταν ως μη νομιμοποιημένο. Το ποσοστό αυτό εκτιμήθηκε στο 70% του συνολικού χρέους. Σημαντικό σημείο αυτής της προσέγγισης είναι ότι το 95% των πιστωτών του Εκουαδόρ (ΔΝΤ, τράπεζες και άλλα θεσμικά ταμεία) αποδέχθηκαν αυτή την απόφαση!
Χρησιμοποιώντας το εργαλείο του ελέγχου του χρέους και χάρη μιας λαϊκής κινητοποίησης που έφτανε σε παροξυσμό στο Εκουαδόρ, ο Κορέα ήταν σε θέση να παρουσιάσει την αναγκαία ισορροπία δυνάμεων που απαιτείται για να δεχθεί η οικονομική ολιγαρχία ότι αυτό το μέρος του χρέους δεν άνηκε στον λαό. Και συνεπώς δεν έπρεπε να το πληρώσει ο τελευταίος!
Αυτό αποτέλεσε αποφασιστικό ορόσημο στην πολιτική ιστορία της χώρας και έκλεισε εν μέρει τον φαύλο κύκλο του χρέους: η οικονομική αιμορραγία, η μείωση των δημόσιων δαπανών που περιόριζε κάθε δυνατότητα ανάκαμψης, και προκαλούσε σκανδαλώδη αύξηση των τόκων και προπαντός την απώλεια της κυριαρχίας του λαού του Εκουαδόρ, που παρέμεινε για δεκαετίες κάτω από την κηδεμονία του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας.
Όλες οι κυβερνήσεις μετά τον Guillermo Lara (1972-1976) είχαν εφαρμόσει κατά γράμμα τα φορολογικά μέτρα λιτότητας που επιβάλλονταν από τους διεθνείς χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς (ΔΝΤ και Παγκόσμια Τράπεζα).
Κακό του κεφαλιού τους!
Η μη πληρωμή του χρέους που αποφάσισε με θάρρος ο Ραφαέλ Κορέα επέτρεψε στο Εκουαδόρ να εξοικονομήσει περίπου 7 δισεκατομμύρια δολάρια, που επενδύθηκαν στην υγεία, την εκπαίδευση και άλλες μορφές κοινωνικών δαπανών. Επιπλέον, το μερίδιο του κρατικού προϋπολογισμού για την αποπληρωμή του χρέους πέρασε από το 32% στο 15% και αυτό για τις κοινωνικές δαπάνες από 12 σε 25%. Περαιτέρω η ανάπτυξη ήταν κατά μέσο όρο 4% από το 2006, γεγονός που επέτρεψε την χρηματοδότηση της αύ