ΗΜΕΡΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ. ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ;

γράφει ο Γιώργος Κόλλιας

Αναγνώστη σήμερα θα ακούσει πολλά , από πολλούς.
Θα ακούσεις λόγους οικολογούντων πολιτικών που θα "εξυμνούν" όσα έκαναν ή σκοπεύουν να κάνουν για την "προστασία του περιβάλλοντος".
Θα ακούσεις λόγους πολιτικολογούντων οικολόγων για τις "αναγκαιότητες" και τους "στόχους" τους.
Θα.....
ακούσεις κάθε πικραμένο (όχι τον Πρωθυπουργό!) να "τοποθετείται" πάντα με "περιβαλλοντική συνείδηση".
Και την φράση της..."μοδός": "πράσινη ανάπτυξη". Και "πράσινα άλογα" συμπληρώνω εγώ.
Δεν "γιορτάζω" μαζί τους σήμερα. Μόνο μελαγχολώ.
Μελαγχολώ που ΟΛΟΙ ΜΑΣ έχουμε χάσει την ουσία.
Και η ουσία είναι ότι "η γη δεν ανήκει στον άνθρωπο, ο άνθρωπος ανήκει στην γη".
Αυτήν την ουσία ΤΗΝ ΕΧΟΥΜΕ ΞΕΧΑΣΕΙ ΟΛΟΙ. ΟΛΟΙ!
Για την σημερινή μέρα (και για ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ) δύο πράγματα έχω να καταθέσω.
Το ένα είναι:
ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΤΕ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ ΤΟΥ!
Και το άλλο είναι η απάντηση του ινδιάνου αρχηγού Seatle στο αίτημα του Προέδρου των Η.Π.Α. για αγορά της γης του, που λέει τα διαχρονικώς αυτονόητα σε μια εποχή που έγινε κανόνας το παράλογο και ταριχεύτηκε η ελπίδα.
Αν και γραμμένο το 1855, είναι σήμερα επίκαιρο όσο ποτέ. Η δυσαρμονία του ανθρώπου με τη φύση δεν ήταν ποτέ μεγαλύτερη όσο σήμερα. Η θυσία κάθε αξίας στο κέρδος δεν ήταν ποτέ πιο γενικευμένη.
Διάβασέ το αναγνώστη και.... απλά προβληματίσου....

Ο ουρανός που πάντα έχει ένα δάκρυ συμπόνιας για το λαό μου που μας φαίνεται αιώνιος και αμετάβλητος μπορεί τώρα να αλλάξει. σήμερα είναι καθαρός αύριο όμως ίσως σκεπαστεί με σύννεφα. Τα λόγια μου είναι σαν τα αστέρια ποτέ δεν αλλάζουν.
Σ' αυτά λοιπόν που θα πει ο Σηάτλ μπορεί ο Μεγάλος Λευκός Αρχηγός της Ουάσινγκτον να βασιστεί με σιγουριά. Όπως βασίζεται στις εναλλαγές των εποχών. Ο Μεγάλος Αρχηγός της Ουάσινγκτον μας στέλνει μήνυμα πως θέλει να αγοράσει τη γη μας. Καλοσύνη του, παρ' όλο που ξέρουμε ότι δεν έχει ανάγκη τη φιλία μας.
Την πρότασή του πάντως θα τη σκεφτούμε καλά, γιατί ξέρουμε πως αν δε δεχτούμε ο λευκός θα θελήσει με τα όπλα ν' αρπάξει τη γη μας.
Ρωτάω όμως : Πώς μπορεί κανείς να πουλά ή να αγοράζει τον ουρανό ή τη ζεστασιά της γης; Η ιδέα μας φαίνεται περίεργη. Επειδή ακριβώς δε μας ανήκουν η δροσιά του αέρα και η διαύγεια του νερού. Πώς λοιπόν είναι δυνατόν να τα αγοράσετε; Πάντως μην ανησυχείτε : Θα πάρουμε την απόφασή μας. Καθετί πάνω σ' αυτή τη γη είναι ιερό για το λαό μου. Κάθε λαμπερή πευκοβελόνα Κάθε αμμουδερή ακρογιαλιά. Κάθε κομματάκι ομίχλης. Στα σκοτεινά δάση. Κάθε ξέφωτο. Κάθε βούισμα εντόμου. Είναι ιερό. Στη μνήμη του λαού μου
Είμαστε κομμάτι της γης και αυτή πάλι ένα κομμάτι από μας. Οι χυμοί που τρέχουν μέσα στα δέντρα μεταφέρουν τις μνήμες του ερυθρόδερμου ανθρώπου. Τα ευωδιαστά λουλούδια είναι αδελφές μας. Το ελάφι, το άλογο, ο μεγάλος αετός είναι τ' αδέλφια μας. Οι απότομες, ψηλές κορυφές, τα καταπράσινα λιβάδια, η ζεστασιά του πόνεϊ, ο άνθρωπος, όλα ανήκουν στην ίδια οικογένεια.
Καταλαβαίνει λοιπόν τι μας ζητά