Η πολιτική σκοτώνει

Για ακόμη μια φορά είμαστε μπροστά σε ένα οριακό σημείο, ένα κρίσιμο σταυροδρόμι, όπως αρέσκονται να λένε στα ρεπορτάζ τους αρκετοί δημοσιογράφοι. Κρίσιμο σταυροδρόμι και δοκιμασία φυσικά για τον απλό λαό, τον εργάτη, τον υπάλληλο, όλους εμάς που απαρτίζουμε το σύνολο αυτής της χώρας.
Κανένας πλούσιος, κανένας επιτήδειος απατεώνας, κανένας νεόπλουτος που είδε τις τσέπες του να ξεχειλίζουν από λεφτά υπογείων διαδρομών από....
διασπάθιση δημοσίου χρήματος. Αυτού του χρήματος που καλούμαστε τώρα, για πολλοστή φορά, εμείς οι ίδιοι να πληρώσουμε τις απατεωνιές άλλων.
Ο συνταξιούχος που αυτό το χειμώνα ξέρει πως δε θα ζεσταθεί το κοκαλάκι του, γιατί τα ευρώ είναι πολλά για πετρέλαιο θέρμανσης αλλά ελάχιστα στο πορτοφόλι του. Ίσως είναι και ο τελευταίος του χειμώνας, θα δούμε, στο τέλος θα γίνει ο λογαριασμός. Όταν με το καλό έρθει η άνοιξη και φύγουν τα πολλά τα κρύα.
Ο υπάλληλος που είδε σε μια νύχτα τα εισοδήματα του να συρρικνώνονται σε τέτοιο βαθμό, που ούτε και με τη δεύτερη δουλειά μπορεί να ισοφαρίσει. Πλέον τίθεται ζήτημα επιβίωσης, καθώς αρκετοί εργαζόμενοι αδυνατούν να πληρώσουν το γάλα των παιδιών τους, όσο υπερβολικό και αν είναι αυτό, είναι ένα γεγονός.
Φέτος που όλοι καλούμαστε να πληρώσουμε νοίκι, είτε νοικιάζεις ένα σπίτι είτε είναι δικό σου. Έχεις δεν έχεις στεγαστικό δάνειο και έχεις υποθηκεύσει τη ζωή σου ολόκληρη για να έχεις ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι σου, να μείνει κάτι στα παιδιά όταν φύγει ο γονέας από αυτή τη γη. Ξεδιάντροπα σε υποχρεώνουν να πληρώσεις για το σπίτι που δεν είναι καν ακόμη δικό σου, εφόσον έχεις 30 και 40 χρόνια αποπληρωμής του δανείου που πήρες.
Δάνεια που πλέον κόπηκαν μαχαίρι από τις τράπεζες, καθώς τέτοια οδηγία πήρανε από το κράτος. Αν και πριν μόλις λιγοστά χρόνια πίσω, η απλή νοικοκυρά με την ταυτότητα της μπορούσε να γίνει δικαιούχος καταναλωτικού δανείου αρκετών χιλιάδων ευρώ, χωρίς καμία εγγύηση.
Ακόμη ένα κρίσιμο σταυροδρόμι λοιπόν, που πάλι εμείς θα διαβούμε μόνο. Κανένας υπαίτιος αυτής της κρίσιμης κατάστασης δε θα απολογηθεί, δε θα οδηγηθεί σε καμία δικαστική αίθουσα. Όλοι κάνουν λόγο για υποχρεώσεις των Ελλήνων πολιτών, αλλά κανένας δε μιλά για ευθύνες και σε ποιόν πρέπει να απωδοθούν.
Βιαστικά συμπεράσματα και αβίαστοι χαρακτηρισμοί ενός ολόκληρου έθνους, χωρίς καμία σταγόνα ντροπής, για το κατρακύλισμα μιας χώρας και των πολιτών της στα σκατά.
Κανένας δε βάζει γλώσσα μέσα, πρώτοι στα κανάλια να βγουν και να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, να επιρρίψουν τις ευθύνες σε οποιονδήποτε άλλον εκτός από αυτούς. Αυτή η χώρα καταστράφηκε από τους πολιτικούς της, αυτούς που ανέλαβαν κατά τη μεταπολίτευση να φέρουν δικαιοσύνη και ισονομία στο λαό.
Η πολιτική είναι η αρρώστια που τρύπωσε στο μεδούλι της χώρας μας, ο βλαβερός ιός που κατέλαβε τη ραχοκοκκαλιά της πατρίδας μας και κατόρθωσε να εξαφανίσει κάθε υγιές κύτταρο αυτής.
Πατριδοκάπηλοι πολιτικοί, που ολοένα και πιο πολύ έριχναν νερό στο μύλο της φαυλοκρατίας στη χώρα μας, τροφ