Η ΝΔ και το σύνδρομο της… αυτοβασκανίας

Ένας βασικός κανόνας της πολιτικής λέει, ότι κόμμα που μένει στην αξιωματική αντιπολίτευση, φθείρεται στον ίδιο βαθμό με την κυβέρνηση, και σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί και περισσότερο. Αυτός ο κανόνας καταδιώκει δυστυχώς και τη Νέα Δημοκρατία. Το διαπιστώνουμε στις λαθεμένες επιλογές και τακτικές της, που τις ....
γεννά η αγωνία της πώς να αντιμετωπίσει την κρίση, και καταφεύγει σε «συνταγές Ασσυρίων μάγων» που λέει κι ο Μιχάλης Κατσαρός. Και ενώ κατά την εκκίνηση βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση και έχει τον αέρα του νικητή, με τις συνταγές αυτές, αντί να κερδίσει μένει στάσιμη. Ίσως γιατί καταδιώκεται από το σύνδρομο της… αυτοβασκανίας!

Του ΣΩΤΗΡΗ Μ.ΤΖΟΥΜΑ*

Προσεγγίζοντας με ψυχραιμία το θέμα και από απόσταση, θεωρούμε ότι αυτό συμβαίνει γιατί η Νέα Δημοκρατία δεν φαίνεται να καταλαβαίνει το αυτονόητο: ότι αυτή τη στιγμή δεν έχει μόνο πρόβλημα επικοινωνίας αλλά και πρόβλημα πολιτικής. Οι άνθρωποι της επικοινωνίας δίνουν τη μάχη για να περάσουν το μήνυμα, αλλά το μήνυμα πάντως πρέπει να υπάρχει και να είναι συγκεκριμένο και σταθερό. Και το μήνυμα το γράφει ο πολιτικός νους. Αν αυτός περιμένει ότι θα κερδίσει χάρις στην αδυναμία ή στην ανυπαρξία του αντιπάλου αλλά και – γιατί όχι- χάρις στην καλή εμφάνιση στην τηλεόραση και στο χαμογελάκι (που θέλει μεγάλη ικανότητα για να δείχνει ανθρωπιά κι όχι ειρωνεία, να βγάζει πολιτική ωριμότητα κι όχι αλαζονεία), δεν θα κερδίσει ποτέ.

Το ζητούμενο με τη Νέα Δημοκρατία λοιπόν, είναι η απουσία πολιτικής – ή μάλλον η αντικατάσταση της πολιτικής από την επικοινωνία. Μόνον έτσι εξηγούνται αυτές οι αποπροσανατολιστικές αναμίξεις: βάλε ολίγον από Κρανιδιώτη, βάλε και μια καλή μερίδα υβριστού των πάντων με σως από ολίγον Αρούλη και Κούλη, βάλε έναν καραμπινάτο δεξιό Εκπρόσωπο Τύπου, μαριναρισμένον στα media, βάλε και ένα Μηταράκη για να σαρώσει, με γαρνί απολίθωμα κομμουνιστικό. Έναν κανόνα που τον ξέρει το κάθε Γκούντυς, δεν εννοούν να τον καταλάβουν οι περισπούδαστοι ψηφολόγοι ενός κόμματος που ήταν κυβέρνηση για αρκετά χρόνια και τα έκανε μαντάρα. Κι όμως δεν έμαθε από τα λάθη του.

Και το ακόμη χειρότερο: ενώ αυτές οι συνταγές «επιτυχίας» θεωρώ ότι θα του έδιναν τον αέρα του νικητή, το κρατάνε τελικώς καθηλωμένο σε αναπηρική καρέκλα. Το “γιατί”, πρέπει να ψάξουν και να το βρούν οι φωστήρες που πλαισιώνουν τον κ. Σαμαρά και συμπεριφέρονται ως… προεδρικότεροι του Προέδρου.

Όσο καθυστερούν, δυσχεραίνουν τη θέση του κόμματος που ενετάχθησαν χάρις στον Πρόεδρο, τον οποίο, ομολογουμένως, υπηρετούν με υπερβάλλοντα ζήλο και το οποίο, κόμμα, τους δέχθηκε κατ’ αρχήν, φιλόξενα.

Ίσως γι’ αυτό, δεν υπάρχει τρόπος να επιτύχει καμία επικοινωνιακή στρατηγική απ’ αυτές που μέχρι τώρα εφαρμόσθηκαν. Ο αχταρμάς, από τη φύση του σκοτώνει το οποιοδήποτε μήνυμα. Κι ακόμη πιο απλά: η ύπαρξη “επικοινωνιακού αχταρμά” σε έναν πολιτικό σχηματισμό εξουσίας, μεταδίδει στο κοινό λάθος μήνυμα και τη βεβαιότητα ότι δεν έχεις πολιτική ή ότι έχει λάθος πολιτική. Και το