Η Μνήμη Σώζει Απ’ Τα Ίδια Λάθη

Γράφει ο Γιώργος Φουντούκογλου

Τα μεγάλα «όχι» γεννιούνται απ’ την μνήμη των δεινών που περιφέρει η κοινωνική λήθη. Λαός που ξεχνά την προδοσία των ηγετών του, είναι λαός συμμέτοχος στην προδοσία τους. Κι οι Έλληνες δεν ξεχνούν! Θυμούνται καλά κι έχουν ελεύθερη την λαλιά τους για την στιγμή της κρίσης. Για την στιγμή που το «ναι» ή το «όχι» θα εκφραστεί διά της εκλογικής διαδικασίας κι η .....
ιστορία θα μας δικαιώσει ή θα μας κρίνει αλύπητα, διότι είναι αλήθεια, με την ψήφο μας γράφουμε ιστορία. Κι αν κάποτε ξεχνάγαμε εύκολα, ποτέ δεν είναι αργά, να κρατήσουμε την μνήμη μας για τους προδότες, και να σώσουμε το έθνος. Ασυλία έχουν, κι ελικόπτερα για να πετάξουν μακριά, υπάρχει όμως ένας χώρος που δεν μπορούν να κρυφτούν ούτε να τον ψηφίσουν ως άσυλο: το μυαλό μας, η μνήμη μας για τα διεστραμμένα έργα τους. Εκεί δεν μπορούν να κρυφτούν, τα μ.α.τ δεν μπορούν να τους φυλάξουν και τα ελικόπτερα τους δεν μπορούν να πετάξουν! Εκεί είναι γυμνοί κι εκτεθειμένοι, ανίκανοι να υπερασπιστούν τον εαυτό τους και να συγκαλύψουν τα πονηρά τους έργα, τα λεφτά τους δεν έχουν αξία και το σύνταγμα που το αναθεώρησαν σαν να πρόκειται να κυβερνήσουν αρχιμαφιόζοι τα επόμενα χρόνια την Ελλάδα (άρθρο 62), δεν μπορεί να τους σώσει. Θα «σωθούν» αν ξεχάσουμε, αν θυμόμαστε τα έργα τους (όχι τα φανταχτερά τους λόγια), θα καταντήσουν «πολιτικά πτώματα» κι η ιστορία θα τους μαζέψει για να παραδειγματίσει τις επόμενες γενιές.
Συνεπώς, το κίνημα που «μέθυσε» τον ήλιο με συντεχνίες και με δανεικά, έφτασε η ώρα ν’ αλλάξει προσωπείο, να φορέσει το κοινωνικό του πρόσωπο και να προσπαθήσει για ακόμα μία φορά να πλανέψει τους Έλληνες. Δεν ξεχνώ, λοιπόν, την κλοπή στον δέκατο τρίτο και δέκατο τέταρτο μισθό, κι αν μου δοθούν πίσω, η οργή μου δυο φορές θα μεγαλώσει, διότι πρώτα με φτώχυνε και τώρα έρχεται να μου τα δώσει πίσω, κλέβοντας οριστικά και αμετάκλητα την αξιοπρέπεια μου, τον σεβασμό των συμπολιτών μου και την ψήφο μου για ακόμη μία φορά. Επίσης, δεν ξεχνώ το χαράτσι, την αβάσταχτη φορολογία, τα προεκλογικά ψέματα, τις ύβρεις, τις απειλές, τους ωμούς εκβιασμούς, τις συκοφαντίες και τον διεθνή διασυρμό, όλα αυτά δεν τα ξεχνώ και λέω «όχι», αν μου ζητήσουν ξανά την ψήφο μου, λέω «όχι»! Δεν θ’ «αναστήσω» εγώ τους πολιτικά νεκρούς! Ο νεκρός είναι νεκρός και δεν έχει ζωή μέσα του, όσο κι αν προσπαθούν να του δώσουν ανάσα ζωής τα Μ.Μ.Ε και το κουκλοθέατρο της διαπλοκής, είναι νεκρός διότι είναι δεμένος από τα σκάνδαλα, φακελωμένος απ’ την κορφή μέχρι τα νύχια απ’ τις μίζες και τις «αρπαχτές», άλλοι του κουνούν τα χέρια και τα πόδια (σαν μαριονέτα), με σκοπό να με πλανέψουν και να τον παρουσιάσουν ζωντανό, για να ψηφίζω πολιτικά πτώματα κι η Ελλάδα μου που αγαπώ, να γίνει νεκροταφείο. ΌΧΙ! Το «πολιτικό πτώμα» θα πάει για θάψιμο, δεν θα τ’ αναστήσω εγώ με την ψήφο μου, όσο «καλό και γενναιόδωρο» το παρουσιάσει η χορωδία των Μ.Μ.Ε και του κίτρινου τύπου με το μπλε φιογκάκι της διαπλοκής σαν περιτύλιγμα του πακέτου με το «λεφτά υπάρχουν». Διότι, αδερφέ μου Έλληνα, πράγμα