Η μέρα της μαρμότας έχει ήδη ξεκινήσει…

Στη σημερινή συζήτηση που προηγήθηκε της ψηφοφορίας του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος ο θίασος της Βουλής επιδόθηκε σε μια αχαλίνωτη αοριστολογία, με επίπεδο λόγου και αντεγκλήσεις που δεν αρμόζουν σε βουλευτές. Με προεξοφλημένο το αποτέλεσμα αναλώθηκαν σε εθνικά σώβρακα και φανέλες, δογματισμούς και αναπόδεικτα θέσφατα και σε αφορισμούς και κινδυνολογίες. Τίποτα ουσιαστικό δεν.....
ακούστηκε. Μόνο η έκκληση να σταματήσουν τα χημικά των ΜΑΤ στο παράλληλο σύμπαν που συνέβαινε πενήντα μέτρα παραέξω. Δεν εισακούστηκε.
Η πιο βάναυση αστυνομία των τελευταίων δεκαετιών, ανακόλουθη με την κοινωνία των πολιτών που η σημερινή κυβέρνηση με το σύνθημα “σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα” ευαγγελίστηκε και οραματίστηκε, απώλεσε σήμερα και τα τελευταία ερείσματα της στην ελληνική κοινωνία. Λίγες μέρες πριν, οι αγανακτισμένοι της πλατείας κάλεσαν τα σώματα ασφαλείας σε κοινή στάση κόντρα στο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, πολίτες οι μεν και οι δε της ίδιας κακοποιούμενης κοινωνίας από τους πουλημένους που θέλουν να πουλήσουν τη χώρα. Σήμερα, οι πλαστικές σφαίρες, το αδιάκριτο ξύλο, οι προβοκάτσιες από ασφαλίτες κουκουλοφόρους (δείτε το βίντεο εδώ), τα επικίνδυνα δακρυγόνα και τα τοξικά και ληγμένα χημικά, κάνουν να αναρωτιέται κανείς τι νους κρύβεται πίσω από τα γουρουνοειδή κράνη: είναι ο ίδιος που λίγες μέρες πριν διαδήλωνε για τα μέτρα λιτότητας του κλάδου τους ή παραμέρισαν τις αντικυβερνητικές αμφιβολίες τους για να κάνουν αυτό που τους αρέσει περισσότερο από όλα, να περιφέρουν την ανώνυμη ολιγόωρη εξουσία τους και τον σικέ ανδρισμό τους; Μήπως δικαίως πρέπει να καταργηθεί η πρόωρη σύνταξη που απολαμβάνουν προνομιακά; Ας μείνουν μέχρι τα 80 να φυλάνε με μαγκούρες τη Βουλή του ΔΝΤ.

Η περίφημη προεκλογική αυτοσύσταση του Πρωθυπουργού ως αντιεξουσιαστής εξηγεί τώρα τις προθέσεις της. Ορίζοντας τον εαυτό του ως αντιεξουσιαστή, αποκρύπτοντας δηλαδή τη σημερινή μετριοπάθεια και υποτέλειά του στους ξένους τοκογλύφους, δίνει και το μέτρο της επιτρεπόμενης αντιεξουσιαστικής παρέμβασης στους πολίτες: οτιδήποτε παραπάνω από τη δική του αντιεξουσιαστική περσόνα είναι κατακριτέο και άρα ξυλοφορτωθέν. Με μόνη εξαίρεση τους προβοκάτορες με τα πολιτικά και τις κουκούλες που συναγελάζονται με τα ΜΑΤ στα σκοτεινά δρομάκια και τους λοιπούς γηπεδικούς χουλιγκάνους που όσο δρουν μπροστά στη Βουλή, τόσο αποδυναμώνεται το διαμαρτυρόμενο πλήθος. Κι αυτό έχει ξεκάθαρα συγκεκριμένες πλευρές που συμφέρει και ευνοεί, κι αυτοί δεν είναι οι “αγανακτισμένοι”. Παράλληλα είναι πλέον σαφές ότι ο κόσμος δεν θα ηρεμήσει: όταν του στερείς το όνειρο, τότε ζει σε ένα μόνιμο εφιάλτη. Κι όταν η ειρηνική διαμαρτυρία του γίνεται αιτία για αγριότητες της αστυνομίας και του κράτους, δεν θέλει πολύ και ο απλός πολίτης, ο μη κουκουλοφόρος, να αρπάξει την πέτρα.

Παράλληλα, έγινε σαφέστερο από ποτέ πως η στρατηγική ψήφος καταλύει την βουλευτική προσωπικότητα, επιτρέπει δε στους βουλευτές να είναι το πρωί γαλαζοπράσινα πρόβατα και το βράδυ ροδοκόκκινοι αγανακτισμένοι. Δεν υπήρχε αμφιβ