Η κυριαρχία της ακροδεξιάς επί της δεξιάς...

Η επικράτηση του Αντώνη Σαμαρά στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας από την αρχή έδειξε ότι έφερνε μέσα το ιδεολογικό στίγμα του πατριωτικού λαϊκού φιλελευθερισμού. Ωστόσο, κανείς δεν περίμενε την ιδεολογική επικράτηση ακροδεξιών αντιλήψεων στο χώρο που μέχρι χτες ήθελε να δείχνει κοντά στο κέντρο. Αν και η ρητορεία του μεσαίου χώρου έφυγε τη νύχτα που έχασε ο Καραμανλής τις εκλογές, ωστόσο οι πολίτες τοποθέτησαν τη ΝΔ κοντά στο κέντρο (έστω και λίγο δεξιότερα) ως ένα γνήσιο συναινετικό δεξιό κόμμα.
Εντούτοις, η προεκλογική περίοδος και η ανατροπή της αντιμνημονιακής ρητορείας που .....
έκανε τη ΝΔ να χάνει σημαντικό μέρος του κόσμους της, την υποχρέωσαν να στραφεί ακόμα δεξιότερα.
Στην ουσία δηλαδή το Ζάππειο ΙΙΙ και οι προτάσεις του Αντώνη Σαμαρά ήταν πλειοδοτήσεις στον ακροδεξιό πλειστηριασμό των εκλογών. Κοντολογίς έβγαλε το δεξιόμετρο, θέλοντας να αποδείξει πόσο πιο δεξιός μπορεί να γίνει από τους Ανεξάρτητους Έλληνες και το ΛΑΟΣ ή τη Χρυσή Αυγή.
Ως άλλος Σαρκοζύ, επιλέγει τον επικίνδυνο δρόμο της ακροδεξιάς δημαγωγίας, προσπαθώντας να συλλέξει ό,τι έχασε με τη φιλομνημονιακή πολιτική στην οποία σύρθηκε και την οποία τελικά απέφευγε μόνο με ρητορικά πυροτεχνήματα.
Κι αν κατηγορεί -με το νέο δόγμα που προσπαθεί να εισάγει- την αριστερά για ιδεολογική κυριαρχία που κατέστρεψε τη χώρα, τώρα πλέον φαίνεται πως άρχισε πια να κυριαρχεί η ακροδεξιά. Την αρχή της έκανε η έντονη τηλεοπτική προβολή του ΛΑΟΣ ώστε να μειωθεί η αριστερή ρητορεία με αποτέλεσμα να αρχίσει (συμβοηθούντων και εκπομπών με θέματα εθνοχαρδαβελικού ενδιαφέροντος) να απλώνεται η ακροδεξιά αντίληψη σε πλατύτερες λαϊκές μάζες. Όχι ότι αυτή χάθηκε ποτέ, αλλά τώρα απέκτησε νέα χαρακτηριστικά, επικαιροποιημένα και επιθετικότερα). Η συνέχεια έγινε με την ακροδεξιά πλειοδοσία του Λοβέρδου και του Χρυσοχοϊδη (και ίσως με τις τάχα φοβίες του αστικού κόσμου για την είσοδο της Χρυσής Αυγής) για να φτάσουμε στην είσοδο των Βορίδη και Γεωργιάδη στο κόμμα και τώρα πια στο άκρως δεξιό Ζάππειο ΙΙΙ.
Αφού έθεσε έρμα στην ιδεολογική κυριαρχία της Αριστεράς (sic) και θριαμβολόγησε επειδή ήδη αλλάξε νοοτροπίες της Αριστεράς και έσπασε την ιδεολογική της τρομοκρατία (sic), στράφηκε κατά του ίδιου του δικαιώματος στη διαμαρτυρία. Και αν η εμμονή κατά της αριστεράς είναι μία ανάγκη ρητορική πώς να κρίνουμε την απειλή κατά των απεργιών και της διαμαρτυρίας , αφού αυτά τα καμώματα θα σταματήσουν μετά τις 6 Μαΐου;
Συμπλήρωσε δε πως οι δυνάμεις ασφαλείας θα χρησιμοποιούν πλέον τις κάμερες (για συλλογή επιπλέον υλικού) και υδροφόρες ώστε οι αστυνομικοί να είναι πιο αποτελεσματικοί. Στο ίδιο, άλλωστε, ακροδεξιό μοτίβο στράφηκε και κατά των μεταναστών, μιλώντας για άοπλη εισβολή που πρέπει να σταματήσει και να αντιστραφεί. Βέβαια, όπως πάντα παρέβλεψε τα αίτια των μεταναστευτικών ροών. Οποιοσδήποτε πλέον στραφεί κατά της πολιτικής της επόμενης κυβέρνησης ουσιαστικά θα έχει να αντιμετώπιση τις ενισχυμένες δυνάμεις καταστολής και την κλιμάκωση της αστυνομικής βίας. Η ρητορεία άκρως δεξιά