Η ιστορία είναι ο μόνος πραγματικός δάσκαλος, η επανάσταση το καλύτερο σχολείο.

“ Ηλίθιοι δήμιοι! Η “τάξη” σας είναι χτισμένη στην άμμο.
Αύριο κιόλας η επανάσταση θα “ανυψωθεί με μια βροντή”
και με σαλπίσματα θα ανακοινώσει στον τρόμο σας:
Ήμουν, Είμαι, Θα είμαι!»

ΡΟΖΑ ΛΟΥΞΕΜΠΟΥΡΓΚ

Κυριακή, Ιούλιος, στο δικό μας Σύνταγμα, εκεί απέναντί τους, με τη δική μας ζωή, μοναδικό εργαλείο εναντίον τους. Σήμερα, στο 2011, στα πρώτα αληθινά επαναστατικά μας βήματα, μετά από.....
καμμιά εικοσαριά, τριανταριά χρόνια καταθλιψάρας, άμαθοι οι περισσότεροι, στην επί της ουσίας αντίσταση αλλά και στην -επί προσωπικού- βαρβαρότητα της εξουσίας, συλλαβίζουμε την κραυγή της.
ΗΜΟΥΝ. ΕΙΜΑΙ, ΘΑ ΕΙΜΑΙ!

Μαθαίνουμε να παλεύουμε, στη διάρκεια της πάλης.. έλεγε η Λούξεμπουργκ, που μπορεί, στις 15 Ιανουαρίου του 1919 , στο Βερολίνο, να σφυροκοπήθηκε με χτυπήματα τουφεκιών, μέχρι θανάτου και να ρίχτηκε σε ένα κοντινό ποτάμι, αλλά τα λόγια και η μαχητικότητά της είναι πάντα δίπλα σε κάποιον που βρίσκεται απέναντι στη βία, μέσα στο μακελειό..

Να ξαναθυμηθούμε ότι κεντρικό χαρακτηριστικό της σκέψης της ήταν η Διαλεκτική του Αυθορμητισμού και της Οργάνωσης, μέσα σ ένα κύμα μαζικών απεργιών στην Ευρώπη, ιδιαίτερα στην Ρωσική Επανάσταση του 1905.

Μας δίδαξε πως στον αυθορμητισμό πάντα μεσολαβεί η οργάνωση, όπως και στην οργάνωση πρέπει να μεσολαβεί ο αυθορμητισμός, μας προέτρεψε να μην θεωρούμε την οργάνωση ως το προϊόν μιας επιστημονικό-θεωρητικής επίγνωσης ιστορικών κανόνων, αλλά ως το προϊόν της αντίστασης και των κινητοποιήσεών μας .

Μας είπε να γίνουμε όλοι εμείς, ο ηγέτης του εαυτού μας, ν αναπτύξουμε διαλεκτικά την δική μας αναπτυξιακή πορεία, δεν είμαστε κανενός, κανείς δεν είναι για μας, δεν αγωνιζόμαστε σύμφωνα με ένα σχέδιο που βασίζεται σε κάποιο βιβλίο ή σε κάποια θεωρία ή σε κάποια κομματικά εγχειρίδια, είμαστε μέρος της ιστορίας, μέρος της κοινωνικής προόδου και μέσα από την ιστορία, μέσα από την πρόοδο, μέσα από τη μάχη, μαθαίνουμε πως πρέπει να μαχόμαστε...
Αυτό ακριβώς είναι το νόημα της υπόθεσης, αυτό ακριβώς, το κολοσσιαίο κομμάτι πολιτισμού, μέσα σ αυτό το σύγχρονο κίνημα , είναι καθοριστικό της εποχής: το ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι στις πλατείες σήμερα, σφυρηλατούν με την ίδια τη συνείδησή τους, με την ίδια την πίστη τους, με τα ίδια τα σώματά τους και ακόμα με την δικιά του κατανόηση, αλλά και τα τραγούδια τους, τα όπλα της απελευθέρωσής τους.

Η ιστορία είναι ο μόνος πραγματικός δάσκαλος, η επανάσταση το καλύτερο σχολείο.

Οι τελευταίες γνωστές λέξεις της Κόκκινης Ρόζας , γραμμένες το απόγευμα της δολοφονίας της, ήταν αυτές ακριβώς. Πίστη στο λαό, πίστη στην επανάσταση

http://www.mediasoup.gr/Εδώ θα πεις δημόσια την γνώμη σου____ Ο σιωπών δοκεί συναινείν[email protected]