Η ελληνική κοινωνία φαίνεται ν’ αλλάζει, όμως το πολιτικό σύστημα έχει βαλτώσει και δε μπορεί να ξεκολλήσει από το τέλμα.

Του ΜΟΥΝΤΟΥΡΗ ΑΝΔΡΕΑ
e-mail: a. moudouris @ gmail. Com

Το 72,7 % των πολιτών, βλέποντας όλα αυτά που συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό, αποδοκιμάζει έντονα το πολιτικό σύστημα και κρίνει πως δεν είναι άξιο να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να δώσει λύσεις στα προβλήματα της χώρας. Ως κύρια αιτία αυτής της αδυναμίας θεωρεί τις μικροκομματικές σκοπιμότητες και τον αδιάκοπο αγώνα που γίνεται καθημερινά για την εξουσία. Η διάγνωση αυτή των πολιτών δεν....
σταματά μόνο σε έναν ή δύο πολιτικούς σχηματισμούς αλλά τους διαπερνά όλους οριζόντια προμηνύοντας έτσι δονήσεις κι αναταράξεις στο πολιτικό σύστημα. Αυτές τις μέρες ζούμε την Τρίτη και χειρότερη εθνική περιπέτεια από της απελευθέρωσης του έθνους, με την πατρίδα μας ρεζιλεμένη, καταχρεωμένη, ταπεινωμένη, και υπόδουλη στην ΤΡΟΙΚΑ και το Δ.Ν.Τ.

Επί έξι ημέρες ερήμην του αγανακτισμένου και ταλαίπωρου λαού, παιζόταν μια απερίγραπτη φαρσοκωμωδία, η οποία στήθηκε από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό της χώρας, ίσως τον χειρότερο της Μεταπολίτευσης, με μια δικαιολογία που ο καθένας θα μπορούσε να δώσει και διαφορετικές ερμηνείες. Η ιδέα του δημοψηφίσματος, η μαύρη νύχτα στις Κάννες, η ανταρσία των «πράσινων» βουλευτών και η πίεση να εγκαταλείψει την πρωθυπουργία έφθειραν ακόμη περισσότερο τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, αλλά και το ίδιο του το κόμμα εισέρχεται πλέον στην κρισιμότερη καμπή της ιστορίας του, καθώς κινδυνεύει με διάσπαση, αλλά και να χάσει τη δυνατότητα επηρεασμού των εξελίξεων.

Επίσης η Ν.Δ. , η οποία εκ των πραγμάτων θα υποστεί φθορά με τη συμμετοχή στην Κυβέρνηση Παπαδήμου μαζί με το ΠΑΣΟΚ και τον ΛΑΟΣ, φρόντισε να επιλέξει μια αφ’ υψηλού και στοχευμένη συμμετοχή, παίρνοντας δυό Υπουργεία (Εξωτερικών και Άμυνας) που κατά κανόνα δεν δημιουργούν ζημιές αλλά κομματικά κέρδη. Δεν πήρε την αντιπροεδρία και απέφυγε τη σοβαρή εμπλοκή της στα «μνημονιακά» υπουργεία (Οικονομικών, Ανάπτυξης, Απασχόλησης, Υγείας). Είναι να τρελαίνεται κανείς με τα πολιτικά δρώμενα αυτής της χώρας. Από την πρώτη μέρα που ορκίστηκε η Κυβέρνηση Παπαδήμου, άρχισαν και οι πιέσεις, τα μαγειρέματα, οι ισορροπίες κι όλες εκείνες οι αναχρονιστικές μέθοδοι που θυμίζουν τον παλαιοκομματισμό.

Ο νέος πρωθυπουργός έμοιαζε να βρίσκεται σε ομηρία των κομματικών επιδιώξεων των τριών πολιτικών αρχηγών, η οποία αποτυπώνεται καθαρά στη σύνθεση της νέας κυβέρνησης. Τα πρόσωπα που την απαρτίζουν, πλην του Τάσσου Γιαννίτση και του Γιώργου Σταυρόπουλου, δεν είναι της δικής του επιλογής αλλά των αρχηγών των κομμάτων που συμμετέχουν σ’ αυτή. Ούτε μικρότερη είναι, όπως ήθελε ο νέος πρωθυπουργός, αλλά μεγαλύτερη ( 48 μέλη, έναντι 41 της προηγούμενης). Πάντως το ευχάριστο είναι, ότι ο ελληνικός λαός, αν και είναι προβληματισμένος και συγκρατημένα αισιόδοξος δέχτηκε με ανακούφιση τον κ. Λουκά Παπαδήμο και την κυβέρνησή του, γιατί πιστεύει πως στις δύσκολες αυτές στιγμές για την πατρίδα μας μόνο μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας θα μπορούσε να έχει θετικά αποτελέσματα, λόγω της απομάκρυνσης, για τα κόμματα, το