Η έλλειψη συνεργασία​ς ως έλλειψη οράματος

Στη συνεδρίαση του Eurogroupκάλεσαν και τον Έλληνα πρωθυπουργό για να λάβουν εγγυήσεις ότι και μετά τις εκλογές η διάδοχος κυβέρνηση θα τηρήσει τους όρους του εθνοκτόνου Μνημονίου και θα εφαρμόσει τα απάνθρωπα μέτρα που έχουν υποδειχθεί από την Τρόϊκα. Το ερώτημα σε αυτή την απαίτηση, η οποία προέρχεται από τον Γερμανό Υπουργό οικονομικών κύριο Βόλφγκαγκ Σόϊμπλε είναι, πως μπορεί ένας μη εκλεγμένος Έλληνας Πρωθυπουργός να εγγυηθεί μία ..........
τέτοια απαίτηση όταν, σύμφωνα με τις δικές τους δημοσκοπήσεις, το 70% του Ελληνικού λαού είναι ενάντια στο μνημόνιο;

Τρία, κατά τη γνώμη μας, είναι τα στηρίγματα ενός τέτοιου σχεδιασμού, η αναπηρία του Ελληνικού Συντάγματος, η έλλειψη συνεργασίας των αντιμνημονιακών δυνάμεων και η έλλειψη οράματος για την επόμενη μέρα χωρίς Μνημόνιο.

Το ισχύον Σύνταγμα κατανέμει τα ποσοστά στα κόμματα επί των εγκύρων ψηφοδελτίων, χωρίς να λαμβάνει υπόψη τα λευκά και την αποχή. Επίσης ένα μεγάλο ποσοστό εγκύρων ψηφοδελτίων θα χαθούν διότι όπως δείχνουν τα πράγματα θα κατανεμηθούν σε πολλά μικρά κόμματα που το καθένα δεν θα ξεπερνά το 3% του εκλογικού σώματος που αντιστοιχεί σε 200.000 τουλάχιστον ψήφους και επομένως δεν θα δικαιούνται έδρα στο κοινοβούλιο.

Παρά τον προφανή αυτό κίνδυνο τα μικρά αντιμνημονιακά κινήματα δεν έχουν δημιουργήσει συνασπισμούς ικανούς να διεκδικήσουν την είσοδο τους στη Βουλή πολύ δε μάλιστα την εξουσία. Κύρια αιτία είναι το αρχηγιλίκι και η πληθώρα των επίδοξων οπλαρχηγών που δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι οι συνεργασίες δεν γίνονται με την πρόσθεση των απόψεων των συμβαλλομένων αλλά με την αφαίρεση, μέχρι τον κοινό παρονομαστή. Η ιδέα του μεγάλου αρχηγού ή της προσωπικότητας που θα συνενώσει όλες αυτές τις δυνάμεις έχει πλέον φθαρεί. Η προσπάθεια του Μίκη Θεοδωράκη με τις Σπίθες απέτυχε όπως θα αποτύχει και η δεύτερη που γίνεται σε συνεργασία με τον Μανώλη Γλέζο, διότι ανέφεραν ρητώς ότι δεν επιθυμούν να δημιουργήσουν μία νέα πολιτική πλατφόρμα, καθόσον ανήκουν σε μία υπάρχουσα, δηλαδή την Αριστερά. Είναι προφανές ότι το κίνημα αντίστασης και αλληλεγγύης που δημιούργησαν τελικά θα δράσει σαν μηχανισμός εκτόνωσης της κοινωνικής αγανάκτησης αλλά την κρίσιμη ώρα της κάλπης θα οδηγήσει άλλους στην Αριστερά και άλλους στην απογοήτευση και την αποχή. Για μια ακόμη φορά η Αριστερά περιορίζεται στην μονομέρεια της εργατικής τάξης και αδυνατεί να δει το εθνικό σύνολο που δημιουργεί τις θέσεις εργασίας και να ορίσει κανόνες δικαιοσύνης και αλληλεγγύης των τάξεων.

Επειδή πολλά από τα αντιμνημονιακά κινήματα έχουν χαρακτήρα κοινωνικής αλληλεγγύης και δικαιοσύνης επηρεάζονται από την καλά δικτυωμένη αριστερή δράση αν και συνίστανται από μικροαστικές ομάδες ελεύθερων επαγγελματιών, γεωργών και εμπόρων με φιλελεύθερη αντίληψη που δεν έχει καμιά σχέση με το καλούμενο κεφάλαιο και τις τράπεζες αλλά ούτε και με την Αριστερά . Από την άλλη μεριά έχουμε τους αυτομολήσαντες ή διαγραφέντες βουλευτές του δικομματισμού, που υπηρέτησαν