Η Ελλάδα υπό την κατοχή δανειστών και …συμμοριών

Ο Πρόεδρος της Ν.Δ. Αντώνης Σαμαράς κατέθεσε, χθες, για δεύτερη φορά, Επίκαιρη Ερώτηση στον Πρωθυπουργό για την έξαρση της εγκληματικότητας και την ανασφάλεια που βιώνουν οι πολίτες, ακόμη και μέσα στα σπίτια τους. Όπως είναι γνωστό ο Α. Σαμαράς είχε καταθέσει την ίδια ερώτηση της προηγούμενη εβδομάδα, αλλά ο Γ. Παπανδρέου δεν πήγε στην Βουλή για να....
απαντήσει.

“Είναι σε όλους γνωστό ότι η εγκληματικότητα έχει προσλάβει πρωτόγνωρες διαστάσεις. Οι ένοπλες ληστείες είναι πλέον καθημερνό φαινόμενο. Έχουμε δολοφονίες για λίγα ευρώ. Έχουμε εισβολές ενόπλων στα σπίτια. Ακόμη και αποτρόπαια εγκλήματα. Οι ευθύνες της κυβέρνησης είναι τεράστιες. Και ο Πρωθυπουργός δεν μπορεί να σιωπά” είπε επίσης σήμερα ο εκπρόσωπος της ΝΔ, Γιάννης Μιχελάκης

Δεν πάει να καίγεται το πελεκούδι, δεν πάει να ανακοινώνει η αστυνομία πως έχουμε σπάσει κάθε (ελληνικό) ρεκόρ σε ένοπλες ληστείες και σε δολοφονίες… τίποτα. Δεν ιδρώνει κανενός αρμόδιου το αυτί.

Το αστυνοµικό δελτίο είναι καθηµερινά γεµάτο: «Τσαντάκηδες» σε Οµόνοια, Βύρωνα, Παγκράτι. Αρπαγή µηχανής… εν κινήσει από δύο αγνώστους που χτύπησαν σε φανάρι τον ιδιοκτήτη. Σύλληψη ανήλικων δραστών (14-16 ετών) στο Κερατσίνι που λήστεψαν εργοτάξιο, οικοδοµή, µια γιαγιά 80 ετών και έναν 56χρονο. Βραδινές επιδροµές σε σπίτια µε οικογένειες-οµήρους, αλλά και, σε ορισµένες περιπτώσεις, µε επιπλέον κακοποίηση γυναικών και ασέλγειες. Ακόµη και πρωινές (08.00) εισβολές σε σπίτια ανυποψίαστων πολιτών που ετοιµάζονται να πάνε στη δουλειά τους».

Αυτή είναι πλέον η καθημερινότητά μας. Και όχι τίποτα άλλο, αλλά έχεις και μερικούς συνέλληνες, που όλα αυτά τα θεωρούν φυσιολογικά, ως απότοκο της εξέλιξης (λέει) της κοινωνίας, και που κυρίως οφείλονται στην οικονομική δυσπραγία της χώρας!

Αυτό που ξέρω εγώ όμως είναι ότι επί χιλιάδες (κυριολεκτικά) χρόνια, η χώρα μας ήταν συνώνυμη της πενίας. Η Ελλάδα ήταν ανέκαθεν χώρα φτωχών. Μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του `70, ο κόσμος ζούσε σχετικά φτωχικά. Και όμως δεν υπήρχε εγκληματικότητα. Και μιλάω για τον βαθμό στον οποίο υπάρχει έκτοτε.

Σίγουρα υπήρχαν εγκλήματα τιμής, δολοφονίες για λόγους κτηματικών διαφορών, διαρρήξεις, μαχαιρώματα, κλπ. όπως υπήρχαν επί χιλιάδες χρόνια. Παράλληλα με την φτώχια.

Δεν υπήρχαν όμως δολοφονίες μέρα μεσημέρι για μια φωτογραφική μηχανή, ούτε αθρόες εισβολές σε σπίτια, από κακοποιούς οπλισμένους με … οπλοπολυβόλα, και πάει λέγοντας.

Αυτού του είδους η εγκληματικότητα αναπτύχθηκε κυρίως στην εποχή που η Ελλάδα «έζησε το όνειρο» της ευμάρειας. Στην εποχή των παχέων αγελάδων δηλαδή. Τότε που πλημμυρίσαμε από ΕΛΔΕ, από Πόρσε, από παίκτες του χρηματιστηρίου, κλπ. Κυρίως από τις αρχές της δεκαετίας του `90 και μετά.

Τότε που το νέο Πασόκ του «εκσυγχρονιστή Σημίτη, ολοκλήρωσε την διάλυση των όποιων θεσμών δεν είχε προλάβει να ισοπεδώσει το Πασόκ της δεκαετίας του `80.

Άρα, δεν είναι η οικονομική κρίση που προκαλεί αυτού του είδους τι