Η χώρα και η κοινωνία μπροστά σε κρίσιμες επιλογές.

Τα τελευταία χρόνια οι πολίτες έχουν χάσει σημαντικά οικονομικά και κοινωνικά κεκτημένα που κέρδισαν στα 38 χρόνια της Μεταπολίτευσης. Μια περίοδο όπου η χώρα γνώρισε την πιο ουσιαστική και μακροβιότερη δημοκρατία, την μεγαλύτερη ανάπτυξη και ευημερία. Μια περίοδο όμως στην οποία διατηρήθηκαν και διογκώθηκαν παθογένειες της οικονομίας και του πολιτικού συστήματος, που κληρονόμησε από τις....
προηγούμενες δεκαετίες.
Η κρίση του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος που ξεκίνησε το 2008 από τις ΗΠΑ, αποκάλυψε τον ακραίο κερδοσκοπικό και επικίνδυνο χαρακτήρα του για την παγκόσμια οικονομία και τους λαούς. Ταυτόχρονα αποκάλυψε και τις αδυναμίες των περισσότερων οικονομιών, αλλά και τα προβλήματα της Ευρωζώνης. Η Ελλάδα «χτυπήθηκε» περισσότερο γιατί η οικονομία της ήταν ανοχύρωτη, γιατί είχε σχεδόν όλα μαζί τα επί μέρους προβλήματα που είχαν οι άλλες χώρες της Ευρωζώνης.
Σε συνθήκες πανικού η Ελλάδα και η Ε.Ε την Άνοιξη του 2010, για να αποτραπεί η πτώχευση της χώρας, κατέληξαν σε ένα σκληρό μνημόνιο για την Ελλάδα. Το μνημόνιο κυριαρχείται από νεοφιλελεύθερες επιλογές, γιατί οι τρεις πλευρές της χρηματοδότησης της Ελλάδας, ΔΝΤ, Ευρωζώνη και Ε.Κ.Τ, κυριαρχούνται εδώ και χρόνια από βαθιά νεοφιλελεύθερες απόψεις.
Η Ε.Ε, εδώ και τρεις περίπου δεκαετίες, παρακολουθεί αμήχανα την Κινεζοποίηση, από την μια πλευρά της οικονομίας, και την Αμερικανοποίηση από την άλλη. Δηλαδή, την ανάπτυξη που στηρίζεται στο άθλιο εργατικό κοινωνικό και περιβαλλοντικό κόστος και της χρηματοπιστωτικής κερδοσκοπίας που δημιουργεί προσωρινή πλασματική ανάπτυξη, αλλά στην συνέχεια καταστρέφει σχεδόν τα πάντα.
Η Ε.Ε πρέπει να αντιδράσει. Δεν μπορεί να αναζητά την χαμένη ανταγωνιστικότητα της οικονομίας της με επαναλαμβανόμενες πολιτικές μείωσης του εργατικού κόστους και του κοινωνικού κράτους. Οι λαοί και οι οικονομίες της Ε.Ε δεν θα αντέξουν ένα νέο νεοφιλελεύθερο κύκλο ή της παράτασης του, όπως η Ελλάδα.
Σε αυτό το περιβάλλον η Ελλάδα πρέπει να κινηθεί με υπεύθυνα, ψύχραιμα, με ενότητα.
 Πρέπει να λύσει χρόνιες αδυναμίες του παραγωγικού της ιστού, του κράτους και του πολιτικού συστήματος.
 Πάνω από όλα πρέπει όλοι μας να κατανοήσουμε την ουσία των προβλημάτων, τα αίτια της δημιουργίας και της αναπαραγωγής τους.
Τα πολιτικά κόμματα, οι πολιτικοί και όλες οι κοινωνικές ομάδες και ιδιαίτερα οι πιο ισχυρές οικονομικά, η δημόσια διοίκηση, τα ΜΜΕ και η Δικαιοσύνη πρέπει να κατανοήσουν ότι, μαζί με τα δίκαια αιτήματα τους, έχουν και υποχρεώσεις. Υποχρεώσεις απέναντι στην χώρα, αλλά και το γενικό συμφέρον.
Ο καταστροφικός ατομικός εγωισμός, και ο συντεχνιασμός διαλύουν τον παραγωγικό και κοινωνικό ιστό της χώρας, καθιστούν κόμματα και πολιτικούς διαμεσολαβητές ανάμεσα σε φορείς του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα. Γι’ αυτό και τα φαινόμενα της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς είναι ιδιαίτερα διαδεδομένα, λειτουργούν αποτρεπτικά στην προσέλκυση παραγωγικών επενδύσεων, στερεί με πολύτιμους πόρους τα δημόσια ταμεία και διαμορφώνει ένα ακ