Ἐγκύκλιος τοῦ Μητροπολίτη Κονίτσης Ἀνδρεᾶ γιὰ τὴν ἐπέτειο τοῦ 1821

Ὁ Μητροπολίτης ἐπισημαίνει:Ὅμως, θλίβεται βαθύτατα κανείς, ὅταν βλέπῃ καὶ ἀκούῃ ἀπὸ τὴν τηλεόραση κυρίως, κάποιους δημοσιογράφους νὰ ὑποστηρίζουν, "ὅτι πρὶν ἀπὸ τὸ 1821 δὲν ὑπῆρχε συγκροτημένη ἑλληνικὴ ἐθνικὴ συνείδηση" καὶ ὅτι ἡ Ὀθωμανικὴ κυριαρχία ἦταν - οὔτε λίγο, οὔτε πολύ - ἰδεώδης (!), ἀφοῦ οἱ Ἕλληνες, ἐπὶ τουρκοκρατίας "περνοῦσαν καλά", "μὲ......
δικαιώματα καὶ ἐλευθερίες"..

Ἐν Δελβινακίῳ τῇ 14ῃ Μαρτίου 2011
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 145η

ΘΕΜΑ: Ἑκατὸν ἐνενήντα χρόνια ἀπὸ τὸν Ἐπικὸ Ἀγῶνα τοῦ 1821.
Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,

-Α-
Καθὼς ἐφέτος συμπληρώνονται ἑκατὸν ἐνενήντα (190) χρόνια ἀπὸ τὴν ἔναρξη τοῦ Ἀγῶνος τῆς Ἐθνικῆς μας Παλιγγενεσίας, ἡ σκέψη μας γυρίζει στὸ ἱστορικὸ Μοναστήρι τῆς Ἁγίας Λαύρας. Ἐκεῖ, στὶς 25 Μαρτίου 1821, μαζεύτηκαν ὅλοι οἱ ὁπλαρχηγοὶ τῆς περιοχῆς Βοστίτσας (Αἰγίου) καὶ Καλαβρύτων καὶ μὲ ἐπὶ κεφαλῆς τὸν φλογερὸ πατριώτη, Μητροπολίτη Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανό, ἐκήρυξαν τὴν Ἐπανάσταση ἐναντίον τῶν Τούρκων, ποὺ τοὺς καταδυνάστευαν τετρακόσια (400) ὁλόκληρα χρόνια, ἀφ' ὅτου ἔγινε ἡ ἅλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως (29 Μαΐου 1453).

-Β-
Κατὰ τὴν διάρκεια αὐτοῦ τοῦ μακροῦ χρονικοῦ διαστήματος, οἱ Ἕλληνες ἔκαναν πολλὲς ἐπαναστάσεις γιὰ ν' ἀποτινάξουν τὸν τουρκικὸ ζυγό. Ὅλες, ὅμως, ἀπέτυχαν. Καὶ κατεπνίγησαν στὸ αἷμα τῶν Ἐπαναστατῶν, ἀλλὰ καὶ ἐπέφεραν τὴν καταστροφὴ τῶν περιοχῶν, ὅπου αὐτὲς ἐκδηλώθηκαν. Ἡ πιὸ σημαντικὴ ἦταν ἐκείνη τοῦ 1770, ποὺ ἔγινε μὲ....

τὴν παρακίνηση τοῦ Ρώσου ναυάρχου Ὀρλώφ, ποὺ ὅμως καὶ αὐτή, ἀπέτυχε. Τότε, ἀκριβῶς, συνέβησαν τὰ περιβόητα "Ὀρλωφικά", οἱ πρωτοφανεῖς, δηλαδή, σφαγὲς καὶ λεηλασίες τῶν Τούρκων σὲ βάρος τῶν ἐξεγερθέντων Ἑλλήνων. Τότε, ἐπίσης, καταστράφηκε ἐκ θεμελίων καὶ ἡ ἱστορικὴ Μοσχόπολις τῆς Βορείου Ἠπείρου ἀπὸ τοὺς βάρβαρους καὶ ἀπολίτιστους Τουρκαλβανούς.

-Γ-
Ἀλλὰ οἱ ἀποτυχίες αὐτὲς δὲν ἐλύγισαν τὸ φρόνημα τῶν ραγιάδων καὶ τὸν ἀνύστακτο πόθο τους γιὰ τὴν Ἐλευθερία. Ἔτσι, ὅταν ἦλθε ὁ κατάλληλος καιρός, ποὺ ἡ Θεία Πρόνοια εἶχε ὁρίσει, οἱ Ἕλληνες ξεσηκώθηκαν. Στὶς 23 Μαρτίου 1821 ὁ Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης μὲ τοὺς γενναίους καὶ ἀνυπότακτους Μανιάτες του, ἐλευθέρωνε τὴν Καλαμάτα, ἐνῷ στὶς 25 Μαρτίου 1821 ὑψωνόταν στὴν Ἁγία Λαύρα τὸ Λάβαρο τῆς Ἐπαναστάσεως. Ἐπειδὴ δὲ στὶς 25 Μαρτίου εἶναι ἡ μεγάλη γιορτὴ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου, γι' αὐτὸ ἡ ἡμερομηνία αὐτὴ καθιερώθηκε ὡς ἐπίσημη ἔναρξη τοῦ Ἀγῶνος τῆς Ἐθνικῆς μας Παλιγγενεσίας. Καί, πραγματικά, δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ὑπάρξῃ ὡραιότερος συμβολισμὸς ἀπὸ αὐτόν : Ὅτι, δηλαδή, ὁ τιτάνιος ἐκεῖνος Ἀγώνας ἦταν κάτω ἀπὸ τὴν σκέπη τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Παναγίας.

-Δ-
Βέβαια, στὸν Ἀγῶνα ἐκεῖνον ἔγιναν καὶ κάποια λάθη · ὑπῆρξαν καὶ ξεσυνέριες ὡρισμένων καπεταναίων. Εἶναι οἱ ἀνθρώπινες ἀδυναμίες, ποὺ δὲν λείπουν ποτὲ καὶ ἀπὸ πουθενά. Ἐν τούτοις, ἔλαμψε ἡ ἀρετὴ καὶ ἡ ἀνδρεία πολλῶν ἄλλων. Οἱ μορφὲς τοῦ Κολοκοτρώνη, τοῦ Μακρυγιάννη, τοῦ Μάρκου Μπότσαρη, τοῦ Διάκου, τοῦ Ἀνδρούτσου, τοῦ Καψάλη, τοῦ Ἐπισκόπου Ρωγῶν Ἰωσὴφ καὶ τοῦ Ἐπισκόπου Σαλώνων Ἡσαΐα - γ