Γιατί θα μπορούσε να τους ενοχλεί η Ελλάδα και οι Έλληνες και όχι οι πολύ περισσότεροι Αιγύπτιοι, Ιταλοί ή οι Τούρκοι, οι οποίοι επί αιώνες "πορεύονται" στην ίδια περίπου περιοχή;

Υπάρχει μια διάσημη δήλωση, η οποία αποδίδεται στον Κίσινγκερ και αφορά τους Έλληνες. Τι λέει αυτή η δήλωση;
"Ο λαός των Γκρεκών είναι αναρχικός και δύσκολος να τιθασευτεί. Γι' αυτό πρέπει να τον χτυπήσουμε βαθιά στις πολιτιστικές του ρίζες. Τότε ίσως αναγκασθεί να συμμορφωθεί. Εννοώ να πλήξουμε τη γλώσσα του, τη θρησκεία του, τα πνευματικά και .....
ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε την δυνατότητά του ν' αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει, ώστε να μην μας παρενοχλεί στα Βαλκάνια, στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή, σε όλη αυτή τη νευραλγική περιοχή στρατηγικής σημασίας για εμάς"

Εμείς δεν είμαστε σε θέση ν' αποφανθούμε για το αν σωστά η συγκεκριμένη δήλωση αποδίδεται στον Κίσινγκερ ή όχι. Αυτή είναι δουλειά των δημοσιογράφων και των πολιτικών και ιστορικών ερευνητών και εμείς δεν είμαστε τέτοιοι. Εμείς όμως είμαστε σε θέση ν' αποφανθούμε για τη βασιμότητα του περιεχομένου μιας τέτοιας δήλωσης. Αν πράγματι την είπε ο Κίσινγκερ, τότε αξίζει τα συγχαρητήριά μας. Είχε δίκιο σ' αυτά που είπε και με αυτόν τον τρόπο αποδεικνύει τη βαθύτατη γνώση του περί του ελληνικού ζητήματος. Γνώση, την οποία υποχρεούται να έχει ένα σύστημα εξουσίας και βέβαια οι υπηρέτες του απέναντι στους όποιους εχθρούς του. Πόσο μάλλον απέναντι ίσως στους πιο διάσημους αμφισβητίες του, που είναι οι Έλληνες.

Πράγματι λοιπόν, για να "χτυπήσεις" τον ελληνισμό, θα πρέπει να τον χτυπήσεις στη γλώσσα του και στις πολιτισμικές του ρίζες. Να τον χτυπήσεις στις "δεξαμενές", οι οποίες μπορούν και τον συντηρούν "ζωντανό" στην αιώνια "πορεία" του. Να τον χτυπήσεις στα μέσα, τα οποία του επιτρέπουν να χρησιμοποιεί αυτές τις "δεξαμενές". Λογικό είναι αυτό. Οι Έλληνες είναι πνευματικά "γεννήματα" ενός συγκεκριμένου πολιτισμικού μοντέλου και οτιδήποτε τους "αποσυνδέει" από τα "αποθέματά" του, απειλεί την επιβίωσή τους ως "είδος". Οτιδήποτε τους στερεί τη "διαφορετικότητά", τους απειλεί, εφόσον τους ωθεί στην εξομοίωσή τους με τους υπόλοιπους λαούς-οδοιπόρους της ζωής. Αν τους στερήσεις τα πολιτισμικά και ιστορικά "αποθέματά" τους, θα πεθάνουν από τη "δίψα". Αν τους καταστρέψεις τη γλώσσα, θα τους καταστρέψεις το "ποτήρι", το οποίο τους επιτρέπει να "ξεδιψούν".

Όμως, αυτό το πολύ λογικό συμπέρασμα —εξαιτίας αυτής της δήλωσης— δεν είναι το ζητούμενο της σκέψης μας. Το πραγματικό ζητούμενο για εμάς δεν είναι να γνωρίζουμε το ΠΩΣ μπορούν να πάθουν κακό οι Έλληνες ως λαός, αλλά το ΓΙΑΤΙ θα επιθυμούσαν κάποιοι να τους κάνουν κακό. Το ζητούμενο είναι να γνωρίζουμε τον λόγο που μπορεί κάποιους να τους ενοχλεί η "πορεία" των Ελλήνων. Το θέμα είναι να γνωρίζουμε τον λόγο, που ένας τόσο μικρός σε πληθυσμιακό επίπεδο λαός μπορεί να ενοχλεί ολόκληρους Πλανητάρχες σε ένα πεδίο δράστης τόσο τεράστιο όσο είναι η Ανατολική Μεσόγειος και η ευρύτερη Μέση Ανατολή.
Τι θα πει, για παράδειγμα, "επικράτηση" για ένα τέτοιο ασήμαντο πληθυσμιακό μέγεθος; Θα επιτεθούν οι Έλληνες στους γείτονές τους και θα τους κατατροπώσουν; Πώς ορίζεται στη σύγχρ