Γιατί οι τράπεζες θεωρούνται ιδρύματα εμπιστοσύνης και φερεγγυότητας (εδώ γελάμε) .

Εμπράγματες εξασφαλίσεις.
Για όσους δεν γνωρίζουν τι σημαίνει ο όρος «Εμπράγματες εξασφαλίσεις» εξηγώ:
Η τράπεζα για να μου δανείσει ένα ποσό, ζητάει να μου προσημειώσει κάποιο ακίνητο, ώστε να αισθάνεται εξασφαλισμένη, σε περίπτωση που δεν επιστρέψω τα δανεικά.
Αυτό αντανακλάται και στο επιτόκιο, με το οποίο...
θα μου δώσει το δάνειο.

Χωρίς προσημείωση, θα μου δώσει επιτόκιο π.χ. 11%. Αν όμως δεχθώ προσημείωση ακινήτου, τότε για το ίδιο δάνειο, το επιτόκιο θα πέσει ακόμη και στο 7%.

Και ρωτάω εγώ ο αφελής:

Στα χρήματα που εγώ δανείζω στην τράπεζα, δηλαδή τις καταθέσεις μου, τι «εμπράγματη εξασφάλιση» μου δίνει η τράπεζα; Τίποτα. Καλά διαβάσατε, τίποτα.

Και αν ακόμα δεν καταλάβατε, βάζω ένα παράδειγμα. Αν εγώ έχω μια κατάθεση 500.000 ευρώ και η τράπεζα κηρύξει πτώχευση, τα λεφτά μου θα κάνουν «φτερά». Δεν υπάρχει τρόπος να τα διεκδικήσω. Άντε στην καλύτερη περίπτωση, μετά την εκκαθάριση της πτωχευμένης τράπεζας, να πάρω πίσω 5.000 ευρώ. Ναι, καλά διαβάζετε, μόνο 5.000 ευρώ.

Η δε εγγύηση του δημοσίου για τις καταθέσεις είναι μύθος του Αισώπου.

(Έτσι εγγυήθηκε το Ελληνικό κράτος και για τις ασφαλιστικές εταιρίες και γι’ αυτό το λόγο ακόμα οι πρώην ασφαλισμένοι της «ΑΣΠΙΣ ΠΡΟΝΟΙΑ» παιδεύονται εδώ και δύο χρόνια μήπως πάρουν πίσω καμιά δεκάρα, αλλά …..δεν. Στο τέλος μαζεύτηκαν αρκετοί από αυτούς και προχώρησαν σε ομαδική αγωγή εναντίον του ελληνικού δημοσίου, για παραλήψεις στην εποπτεία και τον έλεγχο λειτουργίας της εν λόγω ασφαλιστικής εταιρείας.

Και ξέρετε τι έκανε στη συνέχεια το ελληνικό κράτος; Ναι, αυτό το ίδιο το κράτος που έδινε απλόχερα εγγυήσεις; Έβαλε το ΣΔΟΕ να ψάξει όλους, όσοι πήραν μέρος στην ομαδική αγωγή εναντίον του, ώστε να διερευνήσει αν τα χρήματα που πλήρωναν ως ασφάλιστρα οι ασφαλισμένοι, προήλθαν από νόμιμες πηγές.)

Και συνεχίζω: Γιατί οι καταθέτες να μην απαιτήσουν από τις τράπεζες εμπράγματες εξασφαλίσεις;

Καταθέτω κύριε στην τράπεζά σου 100.000 ευρώ, θα σου προσημειώσω ακίνητα για 150.000 ευρώ, ακριβώς όπως κάνουν και οι τράπεζες.

Δεν κατάλαβα γιατί οι τράπεζες θεωρούνται ιδρύματα εμπιστοσύνης και φερεγγυότητας (εδώ γελάμε) ενώ οι υπόλοιποι όχι.

Μήπως λοιπόν είναι καιρός να ξυπνήσει ο κόσμος και να ζητήσει διασφάλιση των καταθέσεών του με χειροπιαστό τρόπο και όχι με τις δήθεν εγγυήσεις που δίνει το τελείως αναξιόπιστο και χρεοκοπημένο ελληνικό κράτος;

Λέω, μήπως;

begar Εδώ θα πεις δημόσια την γνώμη σου____ Ο σιωπών δοκεί συναινείν[email protected]