ΓΑΛΑΝΟΛΕΥΚΗ Η ΣΦΥΡΟΔΡΕΠΑΝΟ (Η ΚΑΤΑΡΡΙΨΗ ΕΝΟΣ ΨΕΥΔΕΠΙΓΡΑΦΟΥ ΔΙΛΗΜΜΑΤΟΣ)

Δε χρειαζεται γκαλοπ για να δεις ποια θα ειναι η απαντηση της συντριπτικης πλειοψηφιας των Ελληνων σε αυτη την ερωτηση. Καποιοι θα βρεθουν βεβαια να απαντησουν ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΥΟ.

Μα, η συντριπτικη πλειοψηφια θα απαντησει ΓΑΛΑΝΟΛΕΥΚΗ.

Μετρησε και.....
μενα μεσα σε αυτους.

Βαλε καποιον με ενα μαρκουτσι στο στομα να με ρωτησει εκβιαστικα κ γρηγορα, και η πρωτη απαντηση που θα μου ερθει στο μυαλο ειναι ΓΑΛΑΝΟΛΕΥΚΗ.
Η σημαια μας. Η πατριδα μας. Ο τοπος που γεννηθηκαμε. Οι κοινες μας μνημες, παραδοσεις, ηθη κ εθιμα. Εκει οπου μπουσουλησαμε, εκει οπου καναμε τα πρωτα μας βηματα. Η γλωσσα μας.
Το παρελθον μας. Οι μυθοι και οι αληθειες πανω στις οποιες δομησαμε ενα κομματι της συνειδησης και της ψυχης μας.

Ολα αυτα που απειλουνται, απο τους τοκογλυφους. Τις αγορες. Τις τροικες.

Δε βρισκω τιποτα κακο στο να αγαπας τη πατριδα σου. Προφανως, βρισκω πολλα κακα στο να τη μισεις.
Ισως το ακομα χειροτερο απο το να τη μισεις ομως ειναι να την αγαπας υπερβολικα, δηλαδη να νομιζεις οτι την αγαπας. Κ αυτη ειναι η διαφορα μεταξυ ενος πατριωτη κ ενος εθνικιστη.
Ο πατριωτης αγαπα τη πατριδα του και τη νοιαζεται. Την αγαπα, με τα καλα κ τα κακα της,
με τις ομορφες και τις ασχημες στιγμες στην Ιστορια της, προθυμος να δει ξεκαθαρα οτι τη πατριδα του την αποτελουν ανθρωποι, και ακριβως επειδη ειναι ανθρωποι, κανουν και λαθη.
Ο εθνικιστης νομιζει οτι αγαπα υπερβολικα τη πατριδα του. Εξιδανικευει τη πατριδα του κ φαντασιωνεται την υπεροχη της αναμεσα σε ολες τις πατριδες του κοσμου.
Αυτες οι φαντασιωσεις μεγαλειου δεν εχουν σχεση με τις προσωπικες φαντασιωσεις μεγαλειου ενος πχ παρανοικου, καποιου δηλαδη που την εχει δει Θεος.
Αυτες οι φαντασιωσεις ειναι η απελπισμενη προσπαθεια καποιου να πιαστει απο το μεγαλειο της χωρας του, να πιαστει απο οπουδηποτε ,προκειμενου να αποφυγει τη σκληρη πραγματικοτητα.
Και η σκληρη πραγματικοτητα ειναι η δικια του μηδαμινοτητα.
Δε χαρακτηριζω τον εθνικιστη ουτε μηδαμινο ουτε τιποτενιο.
Ο ιδιος ειναι αυτος που πιστευει για τον εαυτο του αυτα τα πραγματα.
Κ αγκιστρωνεται σε ενα φαντασιακο συνανηκειν, για να νιωσει καποιος.
Αρπαζεται απο τη δοξα των προγονων του, ξερεις ποιος ειμαι εγω ρε, ο απογονος του Πλατωνα.

Ο Αντλερ εχει πει οτι αυτο που ονομαζουμε συμπλεγμα ανωτεροτητας ειναι κατ'ουσιαν συμπλεγμα κατωτεροτητας. Αυτος που δηλωνει παντα ανωτερος, νιωθει ουσιαστικα κατωτερος. Οι επιδειξεις ανωτεροτητας του δεν ειναι παρα η απελπισια του να πεισει τους αλλους οτι "μετραει".
Τους αλλους μπορει να τους πεισει, τον εαυτο του, αποκλειεται.
(Εξαιρουνται εδω οι βαρια ψυχοπαθολογικες περιπτωσεις πχ των παρανοικων, οι παρανοικοι αδυνατουν να δουν τους αλλους ως ανθρωπους με σαρκα κ οστα, παρα μονο ως αντικειμενα τους)

Κατα καποιο τροπο, οσα λεει ο Αντλερ, δικαιωνονται απο τους εθνικιστες.
Νιωθω ενα μηδενικο, διχως αυταξια, για αυτο θα αντλησω δανεικη αξια α