«Έρχονται με τις χάντρες και θα μας σώσουν»

Του Νίκου Κοτζιά

Όλο και πιο συχνά ακούω απόψεις σύμφωνα με τις οποίες είναι καλό που «έρχονται οι Γερμανοί για να μας σώσουν». Ότι ερχόμενοι θα μας βάλουν σε τάξη. Θα κτυπήσουν την διαφθορά και θα δώσουν νέα πνοή στην οικονομία. Οι απόψεις αυτές είναι βαθιά λανθασμένες ως προς την...
ιστορία, τα ελληνικά και γερμανικά συμφέροντα, τους στόχους των γερμανών και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των επιλογών που προωθούν με τους ντόπιους συνεργάτες τους. Οφείλω δε, εξαρχής, να διευκρινίσω ότι όταν ομιλώ για γερμανούς και γερμανικά συμφέροντα, δεν αναφέρομαι στον μέσο γερμανό. Στην προοδευτική και αγωνιζόμενη Γερμανία. Στα συνδικάτα και την διανόηση αυτής της χώρας που στέκουν αλληλεγγύη με το δράμα της Ελλάδας. Που η κυβέρνησή της κατάφερε ένα πρόβλημα να το κάνει προαναγγελία μιας εθνικής καταστροφής. Κάθε άλλο. Αντίθετα, αναφέρομαι στη Γερμανία της εκμετάλλευσης, των μεγάλων συμφερόντων, του νέου οικονομικού εθνικισμού. Στη Γερμανία που αξιοποιεί τη κρίση σε μια προσπάθεια να ηγεμονεύσει στην Ευρώπη, να αποσπάσει δικαιώματα και πλούτο τρίτων χωρών όπως είναι η Ελλάδα. Ας δούμε, λοιπόν, αν αποκτώντας ισχύ αυτή η Γερμανία, η επίσημη Γερμανία, και πρόσβαση στο ελληνικό σύστημα διακυβέρνησης, αν αυτό θα ωφελήσει, ώστε «τελικά» να εκσυγχρονιστεί η χώρα και να αναπτυχθεί δημιουργικά.

Α. Η ιστορική πείρα της αποικιοκρατίας μας διδάσκει πολλά
Όταν οι Ισπανοί και οι Πορτογάλοι έστηναν τις αυτοκρατορίες τους στην Κεντρική και Λατινική Αμερική και η Γαλλία, Γερμανία και Ηνωμένο Βασίλειο στην Αφρική, τα επιχειρήματα δικαιολόγησης της αποικιοκρατικής πολιτικής ήταν σε όλες τις περιπτώσεις τα ίδια. Δεν ήταν τάχα αποστολές εκμετάλλευσης των ιθαγενών κατοίκων. Κλοπής του πλούτου τους, ιδιαίτερα του χρυσού και άλλων πολύτιμων αγαθών. Δεν ήταν, υποτίθεται, στόχος η εξυπηρέτηση των εμπορικών συμφερόντων. Στα πιο σκληρά χρόνια της αποικιοκρατίας η αποστολή των δυτικοευρωπαίων σε αυτές τις περιοχές του κόσμου ήταν τάχα, ο εκχριστιανισμός και ο εκπολιτισμός αυτών των «άγριων», «βάρβαρων», τεμπέληδων».Η πιο πάνω παράδοση υποκρισίας των δυτικών μητροπολιτικών κέντρων και πρωτευουσών συνεχίζεται και σήμερα. Προηγήθηκε μια τρομερή επίθεση εξύβρισης των πολιτών αυτού του τόπου, από την ίδια την ελληνική κυβέρνηση στα τέλη του 2009 και στις αρχές του 2010. Επίθεση που αποτέλεσε τη βάση της εξύβρισης των ελλήνων από τον ξένο συντηρητικό και λαϊκίζοντα τύπο και τηλεόραση. Οι έλληνες ήταν «τεμπέληδες, διαφθαρμένοι, προϊόντα πελατειακών σχέσεων». Ηταν «οι νέοι βάρβαροι» της οικονομίας. Ως αποτέλεσμα αυτής της επίθεσης, προέκυψε το επιχείρημα ότι η χώρα, όπως και «οι ιθαγενείς κάτοικοι της» έχει ανάγκη εκπολιτισμού. Ιδιαίτερα να εκπολιτιστεί στην διαχείριση της οικονομίας, στη διεύθυνση των οικονομικών θεσμών, στην διάταξη του ανθρώπινου δυναμικού. Η δομή, όμως, του επιχειρήματος είναι η ίδια με εκείνη της εποχής της αποικιοκρατίας: καθυστερημένοι πληθυσμοί χρειάζονται της επίβλεψης «ανώτερων» φυλών και επιχειρηματιών. Σύμμαχο σε αυτό το επιχείρημα