Επιλέγω ποιος θα ισοπεδωθεί

Κάθε Έλληνας έχει γίνει κι ένας σύγχρονος Δικαιόπολις.
Απηυδισμένος από την κατάσταση, δεν επιδιώκει την επιβίωση της κοινωνίας στην οποία ζει, αλλά μόνο τη δική του επιβίωση ακόμη και μέσα σε μια νεκρή κοινωνία.
Δεν τον πολυνοιάζει αν όλοι γύρω του ζήσουν με ειρήνη.
Αν ζήσουν, καλώς. Δεν τον πολυνοιάζει κιόλας.
Αλλά αυτό που τον....
ενδιαφέρει είναι η δική του ειρήνη, γι αυτό και κάνει ό,τι περνά απ το χέρι του για να υπογραφεί ειρήνη ανάμεσα στον εχθρό και τον... εαυτό του!
Οι περισσότεροι συμπολίτες μας αυτό θέλουν.
Όπως ο Δικαιόπολις έστειλε έναν απεσταλμένο στη Σπάρτη για να συνθηκολογήσει η Σπάρτη με τον εαυτό του, έτσι και ο κάθε σύγχρονος Δικαιόπολις θα έστελνε αν μπορούσε έναν απεσταλμένο στην Κομισιόν για να εξαιρεθεί ο ίδιος από το νόμο κατοχής της Τρόικα κι ας ζουν όλοι οι συμπολίτες του κάτω από το νόμο αυτόν.

Η ουτοπία του Αριστοφάνη έχει δύο αναγνώσεις.
Από τη μια υπάρχει το δίκιο του Δικαιόπολι. Και ο ποιητής μεροληπτεί υπέρ αυτού.
Ο Δικαιόπολις είναι δικαίως αγανακτισμένος με την κατάσταση που βιώνει και με τη στάση των συμπολιτών του που επιμένουν στη λάθος επιλογή και αντί να χρησιμοποιήσει την πονηριά του και το πάθος του και το δίκιο του για να προσπαθήσει να αλλάξει τους γύρω του για να διεκδικήσουν όλοι μαζί μια βιώσιμη κατάσταση, αυτός γράφει τους πάντες στα τέτοια του -κατι σαν το σύγχρονο "δε πα' να γαμηθείτε όλοι, λέω γω!"- και προχωρά στη διάσωση του πολύτιμου τομαριού του.

Εγώ όμως βλέπω και την άλλη ανάγνωση.
Όσο δίκιο κι αν είχε ο Δικαιόπολις, η δίκαιη αγανάκτησή του τον οδηγεί στο λάθος.
Συνάπτει ειρήνη για τον εαυτό του με τον εχθρό και νομίζει πως έτσι θα γλιτώσει τον προσωπικό όλεθρο.
Στην ουτοπία του έργου επιτυγχάνει την προσωπική συνθηκολόγηση.
Αν δεχτούμε ως υπόθεση εργασίας ότι αυτό θα μπορούσε να γίνει, τότε συμπεραίνω το εξής.
Ο Δικαιόπολις έχει σώσει τον εαυτό του και η πόλη του χάνει τον πόλεμο.
Σκέφτεται "εγώ θα αλλάξω την πόλη; Εγώ θα την σώσω;"
Είναι αυτός ζωντανός, δε λεηλατούν το σπίτι του οι εχθροί, αφού έιναι... "ζώνη ειρήνης", και όλοι οι γύρω του έχουν ρημαχτεί.
Είναι ευτυχία και σωτηρία αυτό;

Αλλά και όταν επιβληθεί τελικά ο εχθρός, τότε είναι σίγουρο πως θα ανασταλούν και οι χαριστικές ρυθμίσεις προς τον κάθε Δικαιόπολι που δόθηκαν στη διάρκεια της μάχης προκειμένου να έχουν όσο λιγότερους εχθρούς γίνεται εκείνη την ώρα.
Η ειρήνη του Δικαιόπολι είναι χρήσιμη στους Σπαρτιάτες ώσπου να επιβληθούν.
Μετά, αφού θα έχει υποδουλωθεί η Αθήνα, τότε θα... βάλουν στη θέση του και τον κάθε Δικαιόπολι.
Δε θα του χαριστούν, δε θα σεβαστούν την όποια συνθηκολόγηση μαζί του.
Θα τον ισοπεδώσουν με συνοπτικές διαδικασίες.

Και επίσης ακόμη κι αν οι Σπαρτιάτες σεβαστούν τη συνθηκολόγηση μαζί του, τότε οι εξαθλιωμένοι συμπολίτες του θα λεηλατήσουν το σπίτι του, αφού μόνο αυτός θα 'χει μείνει υποτίθεται ανεπηρέαστος.
Και θα ρημαχτεί χειρότερα και πιο ατιμωτικά από τους συμπολίτες το